หายหน้าไปเดือนกว่าอีกแล้วค่ะ เข้ามาคราวหน้า หน้าบ้าน GotoKnow เปลี่ยนไป..
เพิ่งมีโอกาสสะสางกองไปรษณียภัณฑ์ที่คนเฝ้าบ้านรวบรวมไว้ให้ค่ะ เพราะตั้งแต่ตุลาคมมา มีเรื่องให้ทำไม่หยุด เดือนธันวาคมต่อมกราคมก็แทบไม่ได้อยู่ติดบ้านเลย (มีจดหมายแจ้งว่าถูกระงับการใช้โทรศัพท์ไปเบอร์หนึ่งด้วย เพราะไม่ได้จ่ายสตังค์ แหง่ว...)
ตอนที่หยิบดูอย่างเร็วๆ ก็สะดุดตากับซองสีเหลืองเข้ม อ่านที่มุมบนซ้ายดูชื่อผู้ส่งคือ อโณทัย โภคาธิกรณ์ ค่ะ ก็ชื่อน้องโอ๋-อโณของป้าเจี๊ยบสิคะ ส่งอะไรมาหนอ รีบเปิดดูเป็นซองแรกเลยค่ะ ในซองใหญ่มีหนังสือ “วิถี KM ไทฯ” หุ้มปกพลาสติกมาอย่างเรียบร้อย และซองเล็กสีขาวมีตราคณะแพทยศาสตร์ มอ. บรรจุการ์ดอวยพรปีใหม่ ด้านหน้ามีข้อความภาษาอังกฤษซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นคำขวัญของคณะฯ แปลได้ความว่า "ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน (ป้าเจี๊ยบชอบคำไทยอันนี้มากกว่าคำแขก 'สามัคคี') คือหัวใจของความสำเร็จ" ส่วนข้างในบอกว่า “ขอให้ความรัก ความสงบร่มเย็น ความเจริญรุ่งเรือง และความสุข จงมีแด่ท่านในปีใหม่นี้และตลอดไป”
ป้าเจี๊ยบมีความรู้สึก 2 อย่างค่ะ อย่างแรกคือรู้สึกผิดที่ปีนี้ทำตัวเองเป็นผู้รับมากกว่าผู้ให้ อย่างที่สองคือรู้สึกตื้นตันใจที่เพื่อนซึ่งไม่เคยพบตัวจริงกันเลย รู้จักกันผ่านทางบล็อกเท่านั้น แต่มีจิตใจถึงกัน กรุณาสละเวลาอันมีค่าส่งความรู้และความปรารถนาดีมาให้ ทั้งๆที่เธอเองก็มีภารกิจที่ต้องรับผิดชอบมากมาย ความรู้สึกสองอย่างนี้ก็เลยสลับกันไปสลับกันมา ต้องขอถือโอกาสนี้ขอบคุณและอวยพรให้น้องโอ๋-อโณกับสมาชิกในครอบครัวทุกคนมีความสุขสมบูรณ์ทั้งกายและจิตใจตลอดไปนะคะ
ป้าเจี๊ยบรีบหยิบหนังสือมากรีดดูคร่าวๆ ก่อนเพื่อทำความเข้าใจว่าหนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับอะไร เมื่อรู้ว่าเป็นการถอดบทเรียนความสำเร็จของภาควิชาพยาธิวิทยา มอ. ในการจัดการความรู้ ก็รีบพลิกหาดูว่าน้องโอ๋-อโณของป้าเจี๊ยบเขียนอะไรในเล่ม?
พอเจอว่าเขียนเรื่อง “มหัศจรรย์พลังแห่งบล็อก” ก็จัดการอ่านซะก่อนเลยค่ะ ได้เห็นตัวอย่างของการใช้บล็อกเพื่อพัฒนาคนและพัฒนางาน และขอยกมือสนับสนุนข้อความที่บอกว่า “การสื่อสารผ่านการเขียนนั้นทรงพลังและเข้าถึงความรู้สึกได้มากกว่าการพูด…” เพราะเมื่อป้าเจี๊ยบกลับไปตั้งต้นอ่านตั้งแต่หน้าแรก อ่านไปก็ชื่นชมไป และรู้สึกราวกับว่าได้มองเห็น “ภาพเคลื่อนไหว” ของคน ของงาน และขององค์กรอย่างชัดเจน นี่ถ้าเกิดได้เจอตัวเป็นๆ ของ “คุณเอื้อ” ผู้เยี่ยมยอด นายดำ น้องปาย พี่เม่ย คุณนวลตา คุณนิดหน่อย และคนอื่นๆ ในทีมพยาธิของน้องโอ๋-อโณ ป้าเจี๊ยบคงจะไม่รู้สึกว่าแปลกหน้าเลยแหละ เพราะตัวอักษรที่เขียนในเล่มบอกความจริงใจและเป็นมิตรในการแบ่งปันความรู้จากประสบการณ์ของทุกคนเลยค่ะ ใครมีโอกาสได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วคงจะรู้สึกเช่นกัน
เมื่ออ่านจบ ต้องบอกว่าหนังสือเล่มนี้ทำให้ป้าเจี๊ยบรักชาวพยาธิของน้องโอ๋-อโณจังเลยค่ะ และดีใจแทนคนไทยทุกคนที่ได้รับบริการที่ดีจากหน่วยงานคุณภาพอย่างนี้
ขอบคุณน้องโอ๋-อโณเป็นอย่างยิ่งสำหรับของขวัญที่มีคุณค่าชิ้นนี้นะคะ ทั้งหนังสือและการ์ดแสดงความสอดคล้องมุ่งมั่นไปในทิศทางเดียวกันอย่างชัดเจนขององค์กร ขอแสดงความยินดีและชื่นชมต่อความสำเร็จของภาควิชาพยาธิวิทยา มอ. ด้วยค่ะ ป้าเจี๊ยบคิดว่าคงต้องเวียนอ่านอีกหลายเที่ยวเพราะมีหลายบทเรียนที่อยากนำไปทดลองใช้ในงานของตัวเองบ้าง อิ อิ..
ไชโย..ได้พลังจากเพื่อนๆ หลายคน เจไดเจี๊ยบเริ่มทะยอยเขียนประสบการณ์ตกค้างไปบ้างแล้วค่ะ คิดอะไรออกก็เขียนไปแบบไม่มีลำดับ แต่มีใจ..