นาน นาน นาน จริงๆ ที่กลุ่มนักศึกษา เม็กดำ9 (นาดูน) ไม่ได้เขียนบันทึก และก็ไม่ทราบว่าจะมีใครคิดถึงเราไหม ส่วนเรานั้นคิดถึงทุกท่านครับ
วันนี้เรา เม็กดำ9(นาดูน) ได้เดินทางไปศึกษาดูงานที่ห้องสมุดของ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (ตั้งใจไปดูผลงานการวิจัยโดยเฉพาะ) ทุกท่านตั้งอกตั้งใจและมีความกล้าเป็นพรสวรรค์อยู่แล้ว เป็นครั้งแรกของทุกคนที่มีโอกาสได้เข้ามาเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ทุกคนตื่นเต้นและไม่รู้เลยว่า "ห้องสมุด" นั้นอยู่ตรงไหน...
เราก็เดินไปถามไปตามประสาคนบ้านนอก ขณะที่เดินอยู่นั้นบรรดาหนุ่มๆ หัวอกสามสอก ต่างหูตาสว่างอ้าปากค้างอ้าซ่า... น้ำลายหยดติ่งๆ แห แห (ไม่ใช่งูนะ!..พระยานาค...) คริ คริ หัวเราะ...สิ่งที่ทำให้เป็นเช่นนี้ก็เพราะ "พระยานาคเจอตอ" ของจริง...ฮูฮู (สาวกระโปรงเหี่ยน)
ไม่เหลือบ่ากว่าแรง คือ ไม่เกินความสามารถ ที่พวกเรากลุ่มนักศึกษาบ้านนอกจะทำไม่ได้ ในที่สุดก็เจอ "ห้องสมุด" แต่ที่มหาวิทยาลัยฯ เขาไม่เรียก "ห้องสมุด" เขาเรียก "สำนักวิทยาบริการ" อิอิ หน้าแตกไปตามๆ กัน
เมื่อเจอสำนักวิทยาบริการแล้วเราก็ไม่รอช้า "ข้ามากับพระ" ไม่กลัวลุยเลยพวกเรา จุ๊กกรู๊ จุ๊กกรู๊...เหมือนนกเขาขัน กรุกกรู๊...เลยครับ คริ คริ...
และแล้วในความเงียบก็ยังมีเสียงซุบซิบ...ซุบซิบๆๆๆ...พูดกันเบาๆ ไม่ต้องการให้คนอื่นได้ยิน "เวาเบาๆ แน่พวกสู กระซิบเอา กระซิบเอา ฮู้บ่" ฮิฮิ...
ส่วนน้องๆ "บรรณารักษ์" คิคิ...น้องๆ คือ ผู้รับผิดชอบ บริหารและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการใช่หนังสือ ก็ทำตาปริบๆ... อาการกะพริบของตาบ่อยๆ และก็ไม่กล้าพูดอะไร...คงเป็นเพราะเรามี "พระ" อิอิ...ไปไหนมี "พระ" ไปด้วยปล่อยภัยคร้าบ...
แต่ทีมงานของเราโดยเฉพาะสาวๆ ผู้หญิงจะเขิน...รู้สึกกระดากอายเป็นพิเศษ นั่งโต๊ะเตะท่าอ่านหนังสือพิมพ์งิบๆ ทำกันอย่างเงียบๆ ไม่คิดจะช่วยกันหาผลงานการวิจัยเสียเลย...
ยังไงก็ขอขอบใจน้องๆ บรรณารักษ์ มาใน ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ที่ให้ความสะดวกสบายแก่ทีบงานกลุ่มเม็กดำ9 (นาดูน) นักศึกษาบ้านนอก คนเชยๆ ธรรมดาคนหนึ่งที่มีหัวใจนักสู้ และจะสู้ต่อไปจนถึงจุดหมายครับ
สิ่งที่ได้พบได้เห็นในครั้งนี้ อยากฝากบอกน้องๆ นักศึกษา หรือลูกๆ ที่กำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่ว่าหัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่นั้น โดยเฉพาะคนชนบท ต้องอดทนกลืนน้ำตาหาเงินส่งลูกเรียน เพียงเพราะว่า ขอลูกเป็นคนดีอยู่ในสังคมได้ก็พอแล้ว
สวัสดีครับ
ทั้งสองท่านครับ ที่เข้ามาอ่านและเรียนรู้ร่วมกัน