เมื่อวันที่ 27ธันวาคม 2550 ที่ผ่านมาเดินทางกลับจากไปดูงานที่จังหวัดฉะเชิงเทราและสระบรี เดินทางกลางคืนกลับมาถึงที่ อบต.ป่าซาง ตีสามกว่าๆ แต่ละคนก็ง่วง และสาระวนเก็บข้าวของของตนกลับบ้านส่วนเราเก็บกระเป๋าเสร็จ หาหนังสือสมุนไพรที่ชื้อมาจากศูนย์ศึกษาการพัฒนาเขาหินซ้อนปรากฏว่าหายไป เราก็มีความเสียดายมาก แสดงอารมณ์ที่ไม่ดี (พูดตัดพ้อ ทำนองว่าซื้อมาเพื่อเอามาส่งเสริมกันเองแท้ๆไม่น่าจะมาเอาของกันไป) ออกมาชั่วขณะในขณะที่หลายคนก็ปลอบใจว่าคงมีคนหยิบผิดไป พรุ่งนี้ค่อยหากันใหม่ แต่ที่แน่ๆเราต้องตรวจในรถให้ดีก่อนเพราะรถเหมาเขาคงไม่ได้กลับมาอีกตรวจหาแล้วไม่มี เราก็ทำใจกลับบ้านหายเป็นหายช่างมัน ง่วงแล้ว ถ้าหากเป็นของเราก็ต้องอยู่คิดในใจอย่างนั้น
วันต่อมามีบรรดาคนที่รู้จักหลายท่านที่ไปดูงานด้วยกันโทรมาสอบถามและบอกจะติดตามให้ ก็บอกขอบคุณพร้อมอวยพรปีใหม่ไปด้วย ตกเย็น ประธานสภา อบต ป่าซางโทรทาแจ้งว่าเจอหนังสือแล้ว ก็ดีใจที่ได้คืน มันเป็นการทดสอบใจเราได้หลายอย่างที่เดียว และก็แสดงความมีน้ำใจของทุกคนที่ร่วมไปดูงานด้วยกัน นึกว่าปีใหม่จะมีอะไรที่ต้องสูญเสีย กลายเป็นได้ ได้ใจ ได้ข้อคิดธรรมะมาแทน
อ่านแล้ว ประทับใจ คะ จิตที่มีการ ละ ตรวจสอบ ตนเอง แบบตามติด
เป็นตัวอย่าง เอาไป สังเกต ตนเองบ้าง ขอบคุณคะ
การได้บันทึกอะไรที่ดีประทับใจบ่อยๆทำให้มีความสุข ที่เกิดขึ้นกับเราทุกวัน การจดบันทึกช่วย แก้ปัญหาและขจัดเรื่องไม่ดีที่ รกสมองออกไปได้ด้วย ดีใจเพิ่มขึ้นอีกที่เป็นส่วนทำให้ประทับใจครับ