เทศกาลของขวัญปีใหม่ ความสุขและความกังวลใจ

6-1-51

ในปีใหม่แต่ละปีคงมีคนหลายคนที่มีความสุขกับการให้ของขวัญปีใหม่กับคนที่เราคิดถึงและคนบางคนอาจจะกังวลใจที่มีความรู้สึกเบื่อและไม่ค่อยสุขใจที่จะต้องหาของขวัญให้คนที่จำเป็นต้องให้ทั้งๆที่ไม่อยากให้เช่นผู้อำนวยการ รองอธืบดี  อธิบดี  เพราะไม่ค่อยถูกใจกันเท่าไหร่

มีคนเขียนเตือนให้คนมีความสุขกับการให้ของคนที่เราคิกถึงว่าเขาอยากได้อะไร  จะดีใจใหม  จะคิดถึงเราไหม   จะซื้ออะไรดีถึงจะถูกใจ

สำหรับบางคนอาจจะให้ของเพราะรู้สึกว่าเป็นธรรมเนียม ( ที่สร้างขึ้นมาเอง  )

ดิฉันเคยเห็นรองปลัดกระทรวงท่านหนึ่งที่เรียกดิฉัน เจ้ๆ

  ท่านเล่าว่าห้องผมจะกลายเป็นsupermarket ไปแล้วเพราะท่านเป็นหน้าห้องปลัดกระทรวงทำให้คนจำนวนมากนำกระเช้ามาให้ท่าน

ในสมัยที่ดิฉันเป็นผู้อำนวยการการได้ของขวัญอาจจะทำให้รู้สึกว่าเรามีอำนาจถึงมีของมากมาย (ซึ่งส่วนมากไม่ได้ใช้ทำให้ดิฉันต้องแกะแจกน้องๆ   )

ในปีนี้เป็นปีที่ดิฉันได้ของขวัญปีใหม่ที่น้อยที่สุดและเป็นของที่เล็กๆน้อยๆ      แต่เป็นของที่ดิฉันภูมิใจและถูกใจที่สุดที่ของขวัญส่วนใหญ่มาจากความคิดถึงกันโดยไม่มีตำแหน่งเป็นตัวกำหนด

ดิฉันไม่อยากให้น้องๆแพทย์และพยาบาลที่ทำงานด้วยกันเสียเงินซื้อของให้ค่ะ

ดิฉันอยากได้โทรศัพท์มาคุยกันก็เป็นน้ำใจเล็กๆจากเพื่อนร่วมงานค่ะ

สำหรับปีใหม่นี้ดิฉันมอบเงินนิดหน่อยบริจาคให้น้องๆพยาบาลที่ทำงานร่วมกันและซื้อขนมให้น้องๆที่คิดถึงกัน

ทุกสิ่งที่ให้ไปเป็นความสุขเล็กของผู้เกษียณที่ยังขอบคุณผู้มีพระคุณทั้งหลายที่ทำให้ดิฉันพ้นพงหนามมาได้โดยไม่มีหนามเกี่ยวค่ะ     ถ้าไม่มีน้องๆพี่ๆที่ซื่อสัตย์สุจริต   ดิฉันคงไม่มีวันนี้ค่ะ

อาจจะขัดใจกันบ้างก็ต้องขออภัยนะคะ     เป็นธรรมดาของลิ้นกับฟันค่ะ