หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
พ.ญ. ศิริรัตน์ เอกศิลป์ สุวันทโรจน์

คุยกัน 1 เดือนให้หลัง (4)


หากขาดซึ่งคนดูแลคนไข้ที่มีความสามารถ ร.พ.นั้นก็คงบอกเต็มปากไม่ได้ว่า สามารถดูแลคนไข้ให้ปลอดภัย เมื่อคนไข้ไม่ปลอดภัย ความเสี่ยงในองค์กรจะตามมา

ความรู้จากการทำงานภาคสนามในค่ายเบาหวานร่วมกับเพื่อนๆที่ได้มา เมื่อนำกลับเข้าไปใช้ในหอผู้ป่วยในร.พ. รู้สึกว่าตัวเองทำงานได้ง่ายขึ้น และได้ผลขึ้น เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่ได้เรียนจากเพื่อนและคนไข้ทำให้เรารู้มากขึ้น

เมื่อเริ่มมีการพัฒนาคนเพื่อรองรับและพัฒนาระบบการดูแลคนไข้เบาหวานของร.พ.กระบี่ มีคำถามในใจคนหลายคนว่า ทำไมการดูแลคนไข้เบาหวาน จึงต้องไปยุ่งเกี่ยวกับหลายแผนกมากนัก ไม่อยู่แต่ในระบบงานของกลุ่มงานอายุรกรรม การมาเยือนของทีมงานพุทธชินราชได้เปิดความคิดของเราให้กว้างขึ้น และมองเห็นว่า ระบบการดูแลเบาหวาน ต้องการสหวิชาชีพเกินกว่าแผนกอายุรกรรมเข้ามาร่วมดูแล คนไข้เบาหวานจึงจะมีความปลอดภัยที่สุด

จากน้ำหยดเล็กๆที่เริ่มขึ้นโดยพยาบาล 2 สาวที่น่ารักในกลุ่มการพยาบาล ร.พ.กระบี่ เอ้งและแห และ อีกคน คือ พี่สุภา พีใหญ่ที่น่ารัก 

ณ วันนี้ ร.พ.กระบี่กำลังถักทอให้ตาข่ายของระบบการดูแลเบาหวานของร.พ.เริ่มมีตาถี่ขึ้น เพื่อคอยดักความไม่ปลอดภัยให้ชะลอ  ถึงตัวคนไข้ช้าลง

เราคาดหวังว่า จากการเริ่มต้น ณ จุดเล็กๆนี้ ในที่สุด ร.พ.จะมีระบบการดูแลผู้ป่วยเบาหวานที่เต็มขึ้น และให้การดูแลคนไข้ได้ตั้งแต่ต้น จำนวนคนไข้ที่มีภาวะแทรกซ้อนต้องมานอนให้รักษาจะถดถอยชะลอลงเหมาะกับกาลเวลาของโรค

ทั้งหมดนี้คือ ฝันร่วมกันของผู้ที่ได้เข้ามาร่วมทำงานกันตั้งแต่วันที่ 25-27 ตุลาคม 2550 เป็นต้นมา

ผลลัพธ์จากโครงการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อลดรอบเอวของเจ้าหน้าที่ คือ ตัวจุดประกายของผู้สาวทั้ง 2 ที่กล่าวถึง และในวันนี้ เธอก็มีทีมงานที่เข้ามาช่วยแล้วหลายคน การเดินหน้าต่อไปของเธอเป็นสิ่งที่ร.พ. ควรให้กำลังใจและหนุน เพราะทั้งหมดที่ทำเป็นเจตนาดีที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ ไมใช่แต่คนไข้เท่านั้น

ณ วันที่มีสุนทรียสนทนาร่วมกันในวงเล็กๆ น้องๆพยาบาลจากกลุ่มการพยาบาลและกลุ่มงานเวชกรรมสังคมมีเรื่องเล่าให้ฟังมากมาย  เป็นความสุขเล็กๆที่สัมผัสได้ และอยากนำมาเล่าต่อ จึงขออนุญาตเธอเหล่านั้นนำมาเล่าให้ฟัง

"เมื่อมีชื่อเข้ามาร่วม ไม่รู้ว่าทำไมต้องเข้ามาร่วม แต่การได้เข้ามาร่วมทำให้เกิดความสุข ความรู้ที่ได้ช่วยคนอื่นได้แม้ไม่ใช่เวลาทำงาน อยากออกมาทำ อยากออกมาช่วย เมื่อมีเวลา" เสียงหวานๆเล่าขึ้นมาเมื่อรอบเล่าวนถึงเธอ

แซมต่อด้วยเสียงที่หวานน่าฟังของอีกคนว่า  "ประทับใจในการได้มาร่วมทำงานร่วมกัน การได้มาร่วมงานทำให้มีทักษะเพิ่มขึ้นในการถ่ายทอดความรู้ให้คนอื่น เทคนิคการเข้ากลุ่มที่ได้จากเพื่อน การให้โอกาสนำคนไข้ที่หน่วยงานมาเข้าร่วม ทำให้คนไข้ที่ดูแลมีความสุขมากขึ้น และเอาไปคุยเล่าคนไข้คนอื่นชวนให้มาเข้าร่วมกิจกรรม"

" เมื่อทำงานด้านการส่งเสริมสุขภาพ เดิมจะให้คำแนะนำรวบไปทีละหลายเรื่อง เมื่อมาเข้าร่วมกิจกรรมและนำ KM ไปใช้ ทำให้ได้รู้ว่า การยัดเยียดทุกอย่างไม่ได้สิ่งที่ดีอย่างที่อยากได้ การให้รู้ทีละเรื่องจะดีกว่า ความมั่นใจในการสอนคนไข้มีเพิ่มมากขึ้น คนไข้ให้ความรู้มาก สามารถนำไปใช้ต่อได้ "

แถมต่อด้วยคำเล่าที่ฟังชัดของอีกคนที่มาร่วมภาคบ่ายว่า  " การได้มาร่วมกิจกรรม ทำให้เข้าใจการกินการอยู่ดีขึ้น การมาร่วมมีบทบาทเป็นครูสอนคนไข้ในค่าย ทำให้ต้องปรับตัวเอง เพื่อเป็นแบบอย่าง มีความเข้าใจขึ้นมากว่า การใช้ความรู้เรื่องอาหารสอนคนไข้ ไมใช่หน้าที่ของโภชนากรเท่านั้น เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่ได้จากการมาร่วมกิจกรรมในบางครั้งทำให้มั่นใจในหน้างานที่ต้องให้คำแนะนำคนไข้มากขึ้น"

รู้สึกไหมว่า ทุกคนมีความสุขกับการได้ลงมือทำงาน  แล้วจะมาเล่าต่อเมื่อว่าง

4 มกราคม 2550

หมายเลขบันทึก: 157451เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2008 16:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 22:13 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

สวัสดีครับ

ตามมาอ่านครับ มีแง่คิดการทำงานอย่างเป็นทีมที่ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

ความต่อเนื่องทั้งความถี่ของตาข่าย+ความกว้างที่คลุมไปถึงกลุ่มเสี่ยง

ความต่อเนื่องของการดูแล VS ความละเอียดละออ ของการทำงาน

ความเก่งของแต่ละหน่วยงาน VS การประสานเป็นระบบ

ทุกอย่างคือขุมพลังที่เข้มแข็ง ผมขอรวม blog อาจารย์เข้า planet นะครับ

ยินดีอย่างยิ่งค่ะ  

เราคงได้คุยกันเรื่อยๆต่อไปนะค่ะ

  • สวัสดีปีใหม่ค่ะ อาจารย์
  • นู๋รัตน์ นำblog ของอาจารย์เข้าไว้ในplannet แล้วคงได้พูดคุญกับ อาจารย์ บ่อยๆ
  • ฝากความคิดถึงไปยัง สาวๆกระบี่ทุกคนเลย และฝากสวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ
  • ขออภัยที่พบ blogของ อาจารย์ ช้าไปหน่อย.... อ่านบันทึก ที่อาจารย์เขียนสนุกมากเลย..รู้สึกได้ถึงความสุขของผู้เล่าจริงๆ
  • วันนี้ ราตรีสวัสก่อนแล้ว จะมาอีกแน่นอน..สัญญา..

นู๋รัตน์จ๋า พี่กำลังลังเลใจว่า ไปพิษณุโลกแล้วจะไปให้ถึงบ้านกร่างดีไหมนะจ๊ะ   เพราะคนกระบี่อยากไปหลายคนแต่ แฮะ..แฮะ.. มันบ่จี๊ให้งบเขาทั้งหมดนะซิ  นี่ถ้าพี่ปรีชาอยู่กระบี่ก็ดี จะได้สะกิดของบได้เหมือนที่บ้านกร่าง (ฝากแซวพี่ปรีชาด้วยจ๊า)

มีข้อตกลงยังไงจะส่งข่าวนะจ๊ะ 

 

 

  • อาจารย์หมอขา...ถ้ามาถึง ร.พ พุทธชินราชได้แล้วเรื่องที่จะมาให้ถึงบ้านกร่าง ก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียวเพราะบ้านกร่างอยู่ห่างจาก อำเภอเมือง 8 กิโลเมตรเอง..
  • เรื่องอื่นๆ ก็ไม่ยากเช่นกันค่ะ
  • อยากได้โปรแกรมแบบไหน....เดี๋ยวจัดให้ค่ะ
เอาเป็นว่า มาแล้วช่วยทำให้ถึงพิษณุโลกและบ้านกร่างก็แล้วกันนะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท