เข้าได้ แต่ออกมาไม่ได้..(ไปมาเลเซีย)

มาทางใหนกลับมางนั้น มาทางเรือก็กลับทางเรือ.

ก่อนรายอ ฮัจย์1วัน...ตัดสินใจหนีเรืองวุ่นๆทางไทยไปเที่ยวมาเลเซีย(ไปบ้านญาติฝังโน้นดีกว่า)  พี่สาวจึงติดต่อให้กลับไปรับหน่อย เนื่องจากเหตุการณ์หลายประการเลยตัดสินใจกลับ..ไปรับพี่สาว ..

เวลา 7.40 รถเร็วจาก หาดใหญ่ เทียบชานชลาปัตตานี คนไม่เยอะ แต่สบายๆ...จึงพอมีที่นั่งสำหรับตนเอง นั่งชมวิว สองข้างทางที่เต็มไปด้วยน้ำท่วม พื้นไร่นา จมไปกับสายน้ำ ปีนี้นาที่บ้านจะได้ผลผลิตเท่าไรน่า...แต่คิดว่าคงได้แหละไม่มากก็น้อย (ลูกชาวนาขนานแท้เลย)

นั่งรถไประยะ ถึงชุมทางยะลา เอ่ะ เร็วจังเลย นั่ง15นาที่ถึงยะลาแล้ว แต่ปกติ จะถึงยะลาจะมีจอดนาประดู่ วัดช้างให้ ก่อนจะถึงยะลา แต่นี้ถึงยะลาแบบทันตา..ดีใจจะได้ถึงเร็วๆๆ...

พ้นจากสถานียะลา ก้ถึงรามัน แต่ที่นี้จอดนาน เพราะปกติที่นี้จะไม่จอด แต่วันนี้เค้ารอรับบรรดาทหาร กับอุปกรณ์...เลยเสียเวลา..

นั่งไปเรือ่ยๆๆด้วยบรรยากาศ ที่หนาวเหน็บ แถมฝนก็ตก (เพราะใส่เสื้อที่เปียก)จึงคิดว่าขอนั่งเล่นเกม แก้ความเหงาก่อนหละกัน จึงนั่งเล่นเกม ไปเรือ่ยๆ จนถึงจุดหมายปลายทางที่สุไหงโกลก ในเวลา 9.50 เกือบ เข้าเวลา10.00น.ที่จริงเทียบชานชลา เสียเวลาก่อนกำหนด ...

ลงสถานีก้จดเวลา เดินทางกลับ เพราะกะว่า อย่างไรก็ได้ พักที่โน้น หรือกลับทันที่ได้ทั้งนั้น..สุดท้าย โทรไปพี่สาว เล่นบอกมามาเองหละกัน รถไม่มีว่างสักคันเพราะต้องไปรับน้ำมัน และอีกหลายคัน จมน้ำ..เลยนั่งมอฯไซ รับจ้างไปถึงหน้าด่านคนเข้าเมืองมาเลเซีย แต่ไปงานนี้ไปแบบเดินดุ่มๆๆไม่สนเจ้าหน้าที่เลยวุ้ย....สุดท้าย ผ่านไปได้ดี แต่เข้าไปปุ๊บงกเลย หาทางไปไม่เจอ เพราะห่างหายไปนาน ว่าจะเลี่ยวไปรัฐ รันเตาปันยัง ไปทางในดี แถมตอนนั้นน้ำยังไม่ลด ..

สุดท้ายหาทางไปเจอจนได้ก้เดินตามลังคนอื่นเค้า งานนี้ พอไปผ่านด่านของรัฐรันเตาปันยัง งานนี้ก้ผ่านไปสบาย........แต่ระดับน้ำตอนนั้น ยังระดับหัวเข่า น้ำเริ่มลด (เพราะเมื่อวานน้ำระดับเอว ตอนดึกน่อยระดับคอเลย..)ไปที่นี้เจอร้านซ้าย ร้านขายพรมกำลังวิดน้ำออกจากร้าน และร้านผ้าบาติก ของญาติ ราซาลี ก็จ่มเช่นกัน เมื่อก่อนก้เป็นธนาคาร อันฟินแบงค์ แต่ตอนนี้เป็นร้านค้าขายผ้าบาติก ผ้าสวยมากเลยแต่ไปรอบนี้อดแวะเพราะญาติๆกลับไปบนเขาหมด...หนีน้ำท่วมกัน..แต่เนื่องจากร้านของญาติก็ติดแม่น้ำโกลก เลยเจอสภาพน้ำท่วม ไม่ต่างจากร้านอื่นๆ..งานนี้เลยบอกคำเดี่ยวส่าจ่มหมด แต่ก็ยังมีพ่อค้าจากฝังไทยยังสนใจมาซื้อสิ้นค้า ที่รู้ๆน้ำมันพืชขากตลาด และแพงอีกด้วย..
เพราะขาดตลาดทำให้ลูกค้าเวลาเจอน้ำมันที่จะขายส่งแล้วไม่ขายปลีกทำให้เกิดอาการหงุดหงิด เลยประชดเลยว่าจะเอาน้ำมันไปอาบน้ำหรือ..จึงไม่ขาย...คิดแล้วขำ..น้ำท่วม ของก็ขาดตลาด และใกล้จะรายออีก งานนี้อดสงสารทุกฝ่าย แถมบางร้านยังจ่มกับน้ำ

จนเที่ยง ง่วงแระ เพราะว่าวันนั้นก้ปอสอ วันอาราฟะ เลยไปแอบงีบที่บาแล เพราะที่บ้านญาติไปนอนข้างบนไม่ได้ เจ้างูอนาคอนดา มันมาขออาศัย..งานนี้เต็มบ้านเลย...กว่าจะได้กลับไปปาเสรมัส (paer mas)ก็หลังจัดการเอาของลงจาก รถคันใญ่ก่อน..งานนี้เลยกลับไปก่อน ไปบ้านที่ปาเสรมัส เจอทั้งญาติที่รอรับ..งานนี้แหม หลานสาวโตเป็นสาว หลานชายก็คุยภาษาจีนถนัดกว่าเดิม และคนอื่นๆ...

สุดท้ายจึงต้องรอออกอีดที่มาเลเซีย ..แต่ไม่ได้ออกเพราะน้ำยังท่วม 

จนเข้าวันที่19 เตรียมของเดินทางกลับไทย..ขากลับญาติบอกว่า เดี่ยวมให้รถไปส่งเพราะทางเค้าสเองก็กำลังยุ่งกับของที่จมน้ำ จึงคิดว่าในเมื่อเข้าได้ ก็คงออกได้มั่ง ฮ้าๆๆ งานนี้ผลปรากฏว่า ออกไม่ได้คะ..เพราะชวงเช้านายด่านตรวจเค้าจะขยันแต่เที่ยงๆหน่อยนายด่านเริ่มเบื่อแระ แบบนี้ทุกครั้ง....สุดท้ายเลยต้องใช่วิชามาร ก็ออกได้ตามปกติ แต่มีหลายคนที่ออกไม่ได้ ก็อดเห็นใจหลายคนที่ออกไม่ได้...แต่งานนี้ตัวใครตัวท่าน เพราะจะชวยก้ไม่ได้เพราะจุดหมายปลายทางของแต่ละคนคือ ประเทศไทย ..

แต่ตลอดระยะทาง ในฝังไทยและมาเลเซีย เต็มไปด้วยน้ำ ซึ่งเป็นน้ำท่วมที่รุนแรงมากในรอบหลายปี....ไปชมวิวที่ระเบียงบ้านก้อดนึกถึงชวงที่น้ำยังไม่ถึงระดับระเบียงบ้าน ...ยังอดนึก ตอนนี้น้ำลดหมดแล้ว ปานี้พ่อค้า แม่ค้า คงจะเล่หลังสิ้นค้ากันตรึมแน่ๆ