ช่วงเวลาที่สั้นแต่มีค่าสำหรับชีวิต

เวลาที่มีค่าที่สุด

ช่วงวันหยุดคริสมาสต์โรงเรียนเซนต์นิโกลาสได้หยุดโรงเรียนตั้งแต่วันที่ 22 ธันวาคม 2550 ถึงวันที่2 มกราคม 2551 ทำให้เราได้มีโอกาสทำสิ่งดีๆหลายอย่างหนึ่งในนั้นคือทำให้เราได้มีโอกาสได้ไปฝึกสมาธิและพักจิตใจของตนเองโดยการไป “ บาชชีพรามณ์”  ที่สำนักปฏิบัติธรรมของแม่ชี วัดย่านขาด  อ. พรหมพิราม จ. พิษณุโลก

โดยตัวเรามีโอกาสได้ไปฝึกปฏิบัติธรรมเป็นเวลา 3 วัน

กิจกรรมในหนึ่งวันนั้นเรามีโอกาสทำอะไรหลายๆอย่างเริ่มจาก 

◊  ตื่นเช้าเวลา 04.00 น. ต้องมาทำวัตรเช้า  นั่งสมาธิ ฝึกรับรู้ลมหายใจของตนเอง ทำให้จิตใจสงบ

◊  เวลา  06.00 น. ต้องออกเดินบิณฑบาต(เป็นสิ่งที่เรารู้สึกว่าเป็นการทำบุญที่ดีมากๆๆเลย)

◊  เวลา 08.00 น. ก็ได้มาฉันข้าวเช้า

◊  08.30 น. – 11.00 น. บำเพ็ญประโยชน์โดยการกวาดลานวัด รดน้ำต้นไม้ ปลูกต้นไม้ในวัด

◊  11.00 น. ต้องมาฉันเพล  (มื้อนี้ต้องกินให้ได้มากที่สุดเพราะตอนเย็นจะไม่ได้กินแล้ว......)

◊  12.00-17.00 น. ฝึกนั่งสมาธิ บางครั้งก็จะไปบำเพ็ญประโยชน์ภายในวัดต่อ

◊  17.00 น. ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ต้องหยุดแล้วไปอาบน้ำ

◊  18.00 น. ทำวัตรเย็น

◊  หลังจากทำวัตรเย็นเรียบร้อยแล้ว เราต้องนั่งสมาธิ การนั่งสมาธิในตอนเย็น  “คุณแม่ชีอำพัน”  จะสอนเรานั่งสมาธิและ  ” ปลดกรรม” ของตนเอง  เป็นการนั่งสมาธิที่ครูวิทย์อย่างเราอธิบายไม่ได้จริงๆ รู้แต่ว่าหลังจากนั่งสมาธิแล้วเรารู้สึกเบาทั้งตัวและทั้งใจ

◊ จากนั้นก็จะพักผ่อนตามสบายและเข้านอน 

ตลอด 3 วัน  “ช่างเป็นเวลาที่สั้น แต่มีค่ามากมายเหลือเกิน” สำหรับเรา

เราได้รับประสบการณ์ใหม่ๆที่หลายคนไม่เคยสัมผัสแต่เราได้สัมผัสกับสิ่งนี้

เราได้รู้จักเพื่อนใหม่ พูดคุยและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยในโลกปัจจุบัน

ได้รับความสุขทางใจเป็นของขวัญปีหนูทองที่มีค่าที่สุดสำหรับชีวิตของเรา 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

สวัสดี ปีใหม่ ใจผ่องแผ้ว

ให้คลาดแคล้ว โรคภัย มลายสูญ

ทวีทรัพย์ นับวิชา พาเพิ่มพูน

ทวีคูณ ความดี ชื่นชีวัน

มีพระธรรม นำจิต พิชิตโชค

อยู่ในโลก คนดี ชีวีมั่น

คงคุณค่า อารยทรัพย์ นับอนันต์

สบสุขสันต์ ทุกวันวาร เบิกบานเทอญ ฯ 

      ประพันธ์โดย....  พระมหานพดล ปุญฺญสุวฑฺฒโก 

สุข สมหวัง ตลอดปีหนูทองนะค่ะ  

หยุดคริสมาสต์และปีใหม่ปีนี้เป็นวันหยุดที่เราได้พักจริงๆ

พักทั้งกายและพักทั้งใจ