ฉันรู้จักภาพนี้ จากการดูหนังทางเคเบิ้ลทีวีเมื่อหลายปีก่อน หลังจากดูหนังจบ จำได้ว่าภาพนี้กระตุ้นต่อมความคิดได้มาก ตอนนั้นฉันได้ต่อเข้าอินเตอร์เน็ตเพื่อหาข้อมูลและรูปภาพมาเก็บเอาไว้ด้วย วันนี้รื้อของเก่าเจอะเข้า จึงขอหยิบมาให้ผู้อ่านได้ร่วมดูบ้าง
ประเทศในแถบตะวันตกมีการวิพากษ์วิจารณ์ภาพนี้อย่างกว้างขวาง คุณMichel Foucault ได้เขียนหนังสือบรรยายและวิเคราะห์เรื่องราวออกมาขายได้เป็นเล่มเลย จากภาพวาดนี้เพียงภาพเดียว
ถูกแล้วครับ, สิ่งที่คุณเห็นในภาพ ไม่ใช่กล้องยาสูบ เราไม่สามารถนำมันมาใช้สูบยาเส้นได้ มันเป็นเพียงภาพ ๆหนึ่งเท่านั้น ...
สิ่งที่เห็น มายาภาพ หรือคำเรียกใด ๆ ก็ตาม ทำให้ฉันฉุกคิดอะไรต่อเนื่องไปอีก ภาพที่เห็น เสียงที่ได้ยิน มันบ่งบอกสภาพจริงของสิ่งที่เห็น หรือแจ้งสาระที่แท้ของสิ่งที่ได้ยินจริง ๆ หรือ?
ยิ่งเอามาคิดเกี่ยวกับความเป็นไปในชีวิต ความคิดก็ยิ่งแตกแขนงไปไกลทำให้เข้าใจได้ว่าทำไม Michel Foucault ถึงเขียนหนังสือหนา ๆออกมาได้หนึ่งเล่ม จากเพียงมองรูปภาพ ๆนี้
หากคุณได้รับแรงบันดาลใจจาก ภาพ ๆนี้ ฉันขอเสนอให้เขียนสิ่งที่คิดออกมาแบ่งปันกัน เอาทัศนะมาถกกันดีไหม จะมากจะน้อย เราก็ได้มุมมองใหม่ๆ น่าสนุก และน่าจะช่วยให้เรามีทัศนะต่อโลกมากขึ้นนะเออ..
สวัสดีครับ
คิดมาครึ่งค่อนวัน ก็นึกไม่ออกว่า ถ้าไม่ใช่ไปป์ แล้วมันจะเป็นอะไร
อันนี้คงเป็นเพราะภูมิหลัง ที่เราผูกภาพสองมิติ กับวัตถุสามมิติ โยงไปถึงการใช้และชื่อเรียก เพราะเรามีแบบอยู่แล้วในจินตนาการ เห็นวงกลม มีแสงเงาๆ ก็นึกถึงลูกแก้ว ประมาณนั้น
เห็นหมึกบนกระดาษ ยังอ่านเป็นข้อความ ทำให้คนดีใจ เสียใจได้ เห็นสีบนกระดาษ ทำให้คิดไปได้มากมาย ก็ไม่แปลกอะไร จริงไหมครับ
แค่ว่าทำให้ฉุกคิด ก็น่าจะบรรลุเป้าประสงค์ของผู้วาดแล้ว(มั้งครับ) แต่สำหรับบล็อกเกอร์นั้น พอมีตัวเลขความคิดเห็นโผล่ขึ้นมา ก็ดีใจแล้ว *: )
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๑ ครับ
ผมอยู่บ้านโคกน้อยครับ ละแวกนี้เศรษฐกิจดี โดยเฉพาะหลังจากมีเขื่อนลำปลายมาศ ระบบชลประทานช่วยให้ทำเกษตรได้ผลดี ทำนาปีละสองครั้ง และที่ไร่ก็ปลูกมันสำปะหลังกันมาก ระยะนี้มันราคาดี กิโลกรัมละสองบาทเศษ (จากเดิม กก.ละห้าสิบสตางค์) ชาวบ้านออกรถไถใหม่กันเยอะเลยครับ
ผมเคยขี่รถไปเตร็ดเตร่แถวหนองหินครั้งนึงครับ บรรยากาศแบบชุมชนเก่า ต้นไม้ใหญ่ร่มคลี้มไปทั้งหมู่บ้าน น่าอยู่มาก ยินดีที่ได้พูดคุยกันครับ *: )
ก็แค่ยาสูบธรรมดาอันหนึ่งแต่สิงห์รมควันทั้งโลกนี้คิดว่าเท่ห์ตายห่าแล้วเพราะได้รับ
อิทธิพลมาจากหนังฝรั่งเก่าๆหลายเรื่องมากครับมันเป็นกุสุโรบายขายสินค้าที่น่าทึ่ง
มากไม่น่าสมควรเป็นแบบอย่างที่ดีในสังคมบนโลกใบนี้คุณมนุษย์ทั้งโลกใช่ไหมครับ
ยินดีที่หาเจอ ว่านายคนนี้เป็นใคร ขอบคุณสำหรับบทความ แต่สำหรับความเห็น 5 ผมคิดว่าเป็นเพียงตัวหนังสือครับ คำสุภาพไม่สุภาพ ก็แค่ตัวหนังสือ ... งืมก็ต่างคนต่างคิด ผมว่าก็คงให้เข้าใจมองโลกมากกว่า ไม่ใช่แค่กล้องยาสูบ หรือคนสูบ ผมว่ายังไงก็ตายหา.. กันหมด บางคนก็ตายเพราะปาก อาจมีมากกว่า เพราะสูบบุหรี่ก็ได้ แต่ไม่มีใครเก็บสถิติไว้ ... เจริญพร
ไม่ใช้ไปป์ตอนแรกผมก็มานั่งคิดว่าทำไมถึงไม่ใช่ไปป์หากคิดแบบผมคงหมายถึงนี่ไม่ใช่ไปป์แต่เป็นภาพไปป์ ละมั้ง? ศิลปินคนนี้เป็นคนที่ผมชื่นชอบในผลงานมากคนหนึ่งเลยยังไงภาพวาดนี่คงเป็นเรื่องของความคิดส่วนตัวอยู่ดี
กะลัง หาว่านาย คนนี้ เปนใคร ครับ
ดู รูปแล้ว มันเหมือนมากเลยอะ แต่คงทำให้คิดว่ามันไม่ใช้ของจริง บางสิ่งทำให้เหมือน หรือ มันคือสิ่งๆ หนึ่ง
ที่มนุษย์เรียก.. คิด... ตั้งขึ้น ...
เอาให้มันเปน ว่านั้นคือเก้า อี้นะ มันคือโต๊นะ แท้จิง มันอาจจะ เปนแค่ไม้อะ
เนอะ
ผมมองว่า ผู้วาดตั้งชื่อภาพอย่างนั้น ต้องการสื่อหรือกระตุ้นให้ผู้ชมภาพ ได้ตระหนักว่า สิ่งที่มองเห็น กับสิ่งของจริง ๆ มันต่างกัน ภาพที่เห็นเป็นมายาภาพของกล้องยาสูบ มันเป็นเพียงภาพไม่ใช่่กล้องยาสูบจริง แม้จะเหมือนมาก แต่ก็นำไปใช้สูบยาเส้นไม่ได้
จากการตระหนักถึงความแตกต่าง ระหว่างมายาภาพกับของจริง จะช่วยให้เรามองเห็นโลกตามความเป็นจริงมากขึ้นได้ โดยเฉพาะโลกยุคปัจจุบันที่ศาสตร์ทางด้านการสร้างภาพลักษณ์ เจริญขึ้นมาก จนมนุษย์อย่างเรา ๆ แยกแยะได้ยากจริง ๆ ว่า ไอ้ที่เห็น ๆกันนั้น มันหมกเม็ดอะไรไว้บ้าง
ลองเปิดทีวีดูสิครับ มายาภาพโฆษณาเต็มไปหมด ขืนเราเชื่อทุกอย่าง ก็ต้องกินหญ้าแทนข้าวแล้วล่ะครับ
ผมเห็นด้วยครับกับความเห็นที่ 9 ภาพของวัตถุย่อมไม่ใช่วัตถุสิ่งนั้นแน่นอน
คำบรรยายโลกย่อมไม่ใช่โลก คำสัญญาของผู้นำโลกก็ไม่แตกต่างอะไรจาก
คำโฆษณาเพราะสุนทรพจน์ของประธานาธิปบดีสหรัฐก็เขียนโดยทีมงานนักโฆษณา
ภาพของมากริตช่วยชี้ให้เห็นความแตกต่างระหว่างความจริงและการถ่ายทอดความจริงผ่านการใช้ภาพหรือถ้อยคำภาษา
ขออนุญาตนะครับ
ผมชอบงานของเค้าหลายชิ้นนะ -- ศิลปินคนนี้ มักเน้นรายละเอียดภาพที่สวยแต่มักมีจุดเด่นในเรื่อง ความแตกต่างในภาพให้ผู้ชมฉุกคิด งานส่วนใหญ่เป็นการขัดแย้งเรื่องมุมมอง มิติที่มอง มองแล้วคิดเห็นอะไรซึ่งส่วนใหญ่จะแตกต่างกันและนำมาสนทนากันได้สนุก
มีเพียงไม่กี่ภาพของเค้าที่จะมีอักษรหรือข้อความประกอบ
สำหรับรูปนี้ มุมมองผมคือ
ภาพสื่อถึงทัศษนะคติ attitude ของแต่ละบุคลซึ่งเป็นความคิดจากข้างใน ไปสู่สิ่งที่เห็น
ข้อความเป็นข้อมูล infomative ซึ่งผู้คนรับมาจากภายนอกและเลือกที่จะเสพหรือรับไว้ซักกี่เปอร์เซนต์
ลักษณะแนวคล้ายๆ คำว่า"เขียวอ่อน" ที่เขียนด้วย อักษรสีแดง
งานของเค้าที่ไม่มีข้อความประกอบผมว่าเด่นกว่า ในเรื่องเล่นกับความคิดผู้ชม ในเรื่อง
สิ่งที่เห็น ไม่สำคัญเท่าสิ่งที่คุณคิด-- แม้คนทุกคนจะเห็นสิ่งเดียวกัน ได้มอง(เห็น)เหมือนกัน แต่ มีมุมคิดที่ต่างกันเสมอ