ครูฝึกสอน
ผมมีประสบการณ์ และมีโอกาสในการเป็นครูฝึกสอน อยู่ที่โรงเรียนรักษ์ไพรวิทยา บ้านมะหินหลวง ต เมืองปอน อ ขุนยวม ซึ่งอยู่ห่างตัวอำเภอประมาณ 45 กม. เป็นหมู่บ้านกระเหรี่ยง ผมเรียน ป บัณฑิต ที่วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน ซึงถ้าไม่ได้ฝึกสอนก็คงไม่รู้ว่า การเป็นครูดอยสุดแสนจะต้องรับผิดชอบและลำบากแค่ไหน สิ่งที่ผมจะกล่าวถึง มันไม่ใช่ ระยะทางยากลำบาก หรือระยะทางที่ไกล ไฟฟ้าไม่มีใช้ แต่มันคือ การเห็นความแตกต่างของเด็กบนดอยกับเด็กในเมือง โอกาสทางการศึกษา โอกาสทางสังคม ของเด็กแตกต่างกัน เด็กพวกนี้จะเติบโตไปข้างหน้าแต่ พื้นที่โรงเรียนในจังหวัดแม่ฮ่องสอนยังขาดแคลนครูผู้สอน ครู1 คนสอน 2 ห้อง ในมุมมองกลับกันเด็กที่อยู่เรียนโรงเรียนในเมือง กลับมีเพียบพร้อมทุกอย่าง อยากให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องช่วยเหลือเด็กในพื้นที่ห่างไกลด้วย
เด็กบนดอยส่วนมากเป็นเด็กยากจนยังขาดแคลนเสื้อผ้า เครื่องนุ่มห่ม รองเท้า หนังสือ อุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์กีฬา เป็นจำนวนมาก ตอนเช้าเวลาเรียนต้องเรียนกลางแสงแดดใต้ต้นไม้ อยากให้ผู้ใจบุญ หรือมีสิ่งของที่ไม่ได้ใช้ร่วมบริจาคให้เด็กด้อยโอกาศเหล่านี้ด้วย ที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองปอน หรือแสดงความคิดเห็นให้ผมด้วยไว้เป็นแนวทางในการสร้างโอกาสให้เด็กในพื้นชนบท
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
การที่เราทำตนให้เป็น ประโยชน์ต่อสังคม และ ประเทศชาติ
ดิฉันคิดว่า เป็นสิ่งที่ภูมิใจมากค่ะ
ตั้งใจว่า...จบไปดิฉันจะไปสอนเด็กดอยค่ะ....
แวะมาเยี่ยมค่ะ
มาทักทายดิฉันบ้างนะคะ
ขออภัยครับ
เข้ามาอีกครั้งเพื่อบอกว่า ...
คำ โอกาส ในบันทึก พิมพ์เป็น โอกาศ หมดเลยนะครับ
ขอบคุณครับ สำหรับคำชี้แนะ ครับคุณ Handy
เป็นกำลังใจให้คะ
- สวัสดีค่ะ คุณ
TIK VIRIYA - สวัสดีค่ะ ครูฝึกสอน ..อิอิ
- เป็นอย่างไรบ้างคะ เหนื่อยหรือเปล่า
- ดิฉัน ก็เป็นครูฝึกสอนเช่นกันค่ะ
- มีอะไรแลกเปลี่ยนความรู้กันได้ ยินดีเลยค่ะ
- สอนอยู่บนดอย ท่าทางสนุกนะคะ ได้อยู่กับธรรมชาติ
- อยากทราบว่า " เดะดอยใจดี " จริงหรือเปล่าคะ ?
- ขอบคุณครับคุณ ดอกไม้ที่ปลายดอย ที่แวะมาเยี่ยม ครับ สนุกมากครับ
- ส่วนคำถาม ตอบเลยละกันครับ เด็กดอยใจดีครับ แต่ครูใจดีกว่าครับ
- ^^ ครูติ๊กใจดีกว่าเด็กดอยจริงหรือคะ
- แอบเอาไม้เรียวซ่อนไว้ข้างหลังหรือเปล่า..??
- แอะๆ.....5555