"...ใบไม้เพียงหนึ่งกำมือ..."
อันธรรมะแห่งสมณะโคดมนั้น หากแม้นเข้าใจเพียงหนึ่ง ก็จักเข้าใจทั้งหมด หาได้จำเป็นต้องละโมบโลภมากศึกษาเสียทั้งหมด กุญแจทั้งแปดหมื่นสี่พันดอกนั้น มีก็แต่เพียงดอกเดียวที่จักเปิดประตูพาเราไปสู่หนทางที่แท้ของแต่ละคน มันหาได้สามารถใช้ได้ทุกดอกก็หาไม่ หามันให้เจอ แล้วจักไม่พลาดจากสรรพสิ่งทั้งปวง
นี่เป็นคำตอบของข้าพเจ้าว่า ทำไมต้อง"...นิกายเซน..." คุณ ท่าน เธอ แก จะเป็นเซนหรือไม่-ไม่สำคัญ คำสอนของพุทธะล้วนเป็นของจริง พิสูจน์ได้จริง สรรพสัตว์ทั้งหลายพึงต้องสงสัย เพื่อที่จักมิพึงสงสัย ต้องไม่เข้าใจ เพื่อที่จักเข้าใจ
ใบไม้ทั้งป่านั้น จงเลือกหยิบมันขึ้นมาเพียงหนึ่งกำมือ แล้วทำความเข้าใจมันอย่าได้ลดละ แม้เพียงเสี้ยวนาที หากต้องการแสวงหาทางหลุดพ้น นี่เป็นวิธีเดียวที่ต้องเดินไป ไม่มีทางลัด แม้ในนิกายเซนจะมีสำนักฉับพลัน แต่นั่นมิได้หมายความว่า จะสามารถฉับพลันได้ทุกคนก็หาไม่
แม้แต่ศิษย์ของท่านปารมาจารย์เฒ่าโพธิธรรม ก็ยังต้องสละแขนข้างหนึ่งก่อน จึงได้พบหนทางที่แท้ แล้วนับประสาอะไรกันกับมดปลวกอย่างเราท่าน ที่จะไม่โดนบี้โดนเหยียบเสียก่อนที่จะได้พบหนทาง-ทางนั้น
แต่นั่นก็มิได้ทำให้ผู้ที่แสวงหาหนทางแห่งการหลุดพ้นจักเข็ดขยาดก็หาไม่ แม้ต้องหัวหลุดออกจากบ่าก็ไม่หวั่นไหว เช่นเดียวกันกับพุทธะที่ต้องเผชิญกับพญามาร
กล้าพอไหมที่จะเผชิญ กล้าพอไหมที่จักรับไม้หน้าสามอันนี้ ด้วยจิตยินดี...!!!
________________________________________
ความเห็น (9)
- ตามมารับไม้หน้าสามค่ะ
- ...อย่าห่างหายไปนานซิคะ
- ต้องมาโปรดลูกศิษย์บ่อยๆ
- คอยกระตุ้น ฉุดรั้ง ซ้ำเติม ตีขนาบ ไม่ให้หลงระเริงไปกับสิ่งล่อตา ล่อใจ
- ระลึกได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แหละคะ
- จะพยายามไปเรื่อยๆ
- ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราใช่ไหมค่ะ...
- เรื่องง่ายๆ สุดปลายจมูกที่เรามักไม่รู้...ดันไปรู้เรื่องยากๆ อย่างอากาศยาน(อิอิ..แว่นไงคะ...ชอบทำหาย)
- อากาศเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ท่านพี่ naree suwan สบายดี
วันนี้ไม้หน้าสามยังไม่ออกฤทธิ์ นี่เพียงแค่เตือนๆเท่านั้นว่า ไม้หน้าสามกำลังจะอาละวาด เอ๊ย ออกมาโปรดสรรพสัตว์อีกครั้ง
สำหรับท่านพี่ รับรองได้เลยว่า สะมะควรได้รับไม้หน้าสามชนิดพิเศษ เพราะชีพจรลงเท้าบ่อย ไม่อย่างนั้นหายทุกที
ทุกๆอย่างมันก็อยู่ที่ตัวเราตลอดกาลอยู่แล้ว นี่เป็นสัจจะ หากแต่อย่าให้มันบงการเราหรือควบคุม เพราะสองตาที่มองเห็นนั่นเชื่อถือไม่ได้ สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิดเสมอไป ต้องรู้ว่าที่มันอยู่น่ะ อยู่อย่างไรแบบไหน
ขอบคุณขอรับครับกระผมที่แวะมาเยี่ยมเยียน รักษาสุขภาพด้วยเช่นกัน จะได้มีแรงวิ่งหนีไม้หน้าสามต่อไป หุหุ
(แต่มันหนาวสะใจดีจริงนะ อยากให้หนาวอย่างนี้ไปตลอดฤดู ตลอดปีเลยก็ได้ยิ่งดี)
สาธุ สาธุ สาธุ ครับทั่น
5555555555555555
- สวัสดีครับ ก่อนอื่นก็ขอบคุณนะครับ ที่ได้รวมบล๊อกของผมไว้ในแพลเนทของท่าน เลยได้ตามมาอ่านบันทึกนี้
- เรื่องใบไม้เพียงหนึ่งกำมือ ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ในพระไตรปิฏก ( ก็จำไม่ได้ว่าตอนใด หรือเล่มใด ) ผมเข้าใจถูกหรือเปล่า เกี่ยวกับสิ่งนี้ ว่า ... ความรู้ทั้งหมดไม่ว่าทางโลก หรือทางธรรม พระองค์ทรงรู้แจ้ง แทงตลอด ทุกเรื่อง แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นไปเพื่อความหลุดพ้นจากกิเลส และความรู้ที่นำมาสอนนั้นเปรียบได้กับใบไม้เพียงหนึ่งกำมือ แต่ได้คัดเลือกแล้วว่าความรู้นี้เป็นไปเพื่อความหลุดพ้น..
- ไม่แน่ใจว่าถูกต้องหรือเปล่านะครับท่าน...
สหาย ธรรมาวุธ สบายดี
กลับมารับไม้หน้าสามแล้วหรือ รอยฟกช้ำ หายแล้วใช่หรือไม่ท่าน
หรือว่ากลับมาแหย่ "ไม้หน้าสาม" เล่น ระวังมันจะหล่นใส่หัวเอานะ ไหนๆก็มาแล้ว เอาสักหน่อยมั้ยล่ะท่าน หุหุหุ
สวัสดีขอรับท่าน FreeBSD สบายดี
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนกัน
มีพระสูตรบทหนึ่ง (ซึ่งไม่จำเป็นต้องสาวลึกลงไปหรอกว่ามันเป็นบทไหนที่เท่าไหร่ เอาเป็นว่ามันมีอยู่ก็แล้วกัน) แสดงไว้ว่า..."ดูก่อนอานนท์ ไบไม้ทั้งป่า กับใบไม้ในมือของสมณะโคดมนี้ อย่างไหนมีมากกว่ากันเล่า"
พระอานนท์ตอบว่า..."ใบไม้ทั้งป่านี้มีมากกว่าพระเจ้าข้า"
พระพุทธเจ้าทรงตรัสตอบว่า..." ธรรมะของสมณะโคดมนี้ก็เช่นกัน มันมีมากมายเท่ากับใบไม้ทั้งป่า แต่ที่สามารถนำมาใช้ได้(ในแต่ละบุคคล)นั้น มันมีเพียงกำมือเดียว "
สำหรับในนิกายเซนนั้น มีภาพอยู่ภาพหนึ่ง ที่ท่านปรมาจารย์เฒ่าโพธิธรรม ใช้ต้นอ้อต้นหนึ่งแทนเรือเพื่อลอยข้ามแม่น้ำไปสู่อีกฝังหนึ่ง เพราะตอนนั้นไม่มีเรือให้ท่านอาศัยข้ามฝากไปได้ ต้นอ้อนั้น เป็นตัวแทนของธรรมะที่ใช้ข้ามไปสู่ฝั่งฝั่งโน้นด้วยเช่นกัน...
สำหรับเรื่องที่สงสัยนั้น ไม่ขอตอบ เพราะคำอธิบายมันเป็นได้ก็แต่เพียงทัศนะส่วนบุคคล ที่มิอาจสร้างความกระจ่างแห่งหนทางได้ทั้งหมดก็หาไม่ จงเรียนรู้ด้วยตัวเอง หรือจะยอมรับเอาไม้หน้าสามนี้เป็นที่พึ่งก็ตามใจ
คำสอนสู่จิตเดิมแท้ แม้เพียงหนึ่งบท
ก็สามารถเข้าถึงโพธิจิตได้
หากมีความตั้งใจ และ เพียรพยายาม
แสงสว่างย่อมกระจ่างแก่ใจตน
หากเกียจคร้านแล้วไซร้
ไฉนเลย จะพบพานวิมุติสุขได้เล่า
มีความสุขทุก ๆ วันนะครับ
สวัสดีครับ
ท่าน thasanawong สบายดี
คำสอนใดๆก็ไร้ค่าเพียงถ้อยคำ ตัวอักษร
มีเพียงสองเท้าที่ก้าวเดินนำ สังขารอันเป็นที่สถิตเท่านั้น ที่จักช่วยเราไปจนถึงฝั่ง
ปิดประตูเปิดสู่จิตใจ ว่าง ไม่ว่าง ช่างมัน
ความลึกล้ำของจิตเดิมแท้ประจักษ์จริง
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนกันเสมอขอรับ
ไม่มีเซน ไม่มีเถรวาท ไม่มีมหายาน มีแต่ แก่นแท้ พระพุทธศาสนา