ฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : …รอยรัก…รอยทรงจำ…
..^o^..
…รอยรัก…รอยทรงจำ…
วันคืนผ่านไปช้าๆ
เวลาทำหน้าที่ของมันได้อย่างสมบูรณ์อีกครั้งหนึ่ง
คือพัดพาความสุขให้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
และเรื่อยรินความทุกข์เศร้า
ให้กับหัวใจที่แตกสลายอย่างอ้อยสร้อย
ฉันจึงยังคงต้องจดจำทุกภาพ ทุกการกระทำ
เหมือนเมื่อครั้งที่คุณยังอยู่ด้วยกัน
คุณจากไปแล้ว…แต่วิถีชีวิตของฉันยังเหมือนเดิม
ในทุกเช้าที่ลืมตาตื่น
ยังเห็นภาพของคุณที่เข้ามาจูบเบาๆที่แก้ม
แล้วกล่าวคำว่าอรุณสวัสดิ์
หลังจากนั้น
คุณก็จะแว่บไป แว่บมาอยู่อย่างนั้นทั้งวัน
ทุกครั้งที่วางมือจากงาน
คุณยังคงมานั่งเท้าคางที่เก้าอี้พร้อมกับทำหน้าทะเล้น
ก๋วยเตี๋ยวร้านเดิมก็เหมือนมีคุณมาแย่งทานอย่างหยอกเย้า
เดินข้ามถนนก็รู้สึกอบอุ่นเหมือนคุณมาจับจูงไป
ทุกเรื่องราว
คือความทรงจำที่มันเหมือนจริงกว่าอะไร
และฉันก็หลอตัวเองทุกวันว่า…ยังมีความสุขดี
แต่ความจริงก็คือความจริง
ที่มันเป็นแค่ภาพลวงตาที่ฉันสร้างขึ้นมา
เพื่อต่อลมหายใจที่เหนื่อยอ่อน
และ…น้ำตาก็ยังคงไหลริน
ฉันไม่อาจทำอะไรได้อีกเลย
นอกจากปล่อยให้วันคืนเหล่านั้น
กลับมาทำร้ายอย่างเจ็บปวด
ฉันจะทำอะไรได้
เมื่อความทรงจำที่ฉันเลือกจะจำเอง
กลับกลายเป็นมีดที่แหลมคมทิ่มแทงหัวใจ
ฉันร้องไห้อีกครั้งและภาวนาว่า
ทั้งหมดนั้นจะไม่กลายเป็นกิจวัตรที่ฉันต้องทำ…
ชั่วนิรันดร์
หนังสือฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : โดยลูกปัด
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น