สวัสดีเพื่อนๆ
ยินดีต้อนรับเพื่อนๆ ทุกคน
บล็อกนี้เปิดให้กับเพื่อนๆ เอาไว้เป็นพื้นที่ระบาย โวยวายอารมณ์ การรอคอยใครสักคนที่เข้าใจ และเป็นศาลาพักใจ สำหรับทุกคนที่คิดว่าตัวไม่มีใคร สิ้นหวังหรือท้อแท้ ลองเขียนระบายความรู้ภายในใจของเราออกมาในบล็อกนี้จะทำให้รู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยบล็อกนี้ก็เป็นประโยชน์สำหรับทุกคนทำให้ทุกคนสบายใจขึ้น พี่มีบทกลอนบทหนึ่งสำหรับคนที่กำลังท้อแท้ สิ้นหวัง อ่านบทกลอนนี้แล้วจะทำเรามีกำลังใจและไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
อย่ายอมแพ้ แม้ใจ ต้องแตกยับ
อย่าคืนกลับ ย้อนรอย นับถอยหลัง
ถึงแจ็บปวด รวดร้าว กี่ร้อยครั้ง
อย่าจบสิ้น ความหวัง กำลังใจ
ขอเป็นกำลังใจแด่ทุกคน
p' pui
ความเห็น (13)
สวัสดีค่ะ
ได้เปิดอ่านบล็อดพี่แล้ว รู้สึกแปลกดีแต่ก็ดีสำหรับคนที่อยากระบายสิ่งที่อยู่ภายในใจ
อยากระบายแต่ไม่กล้า
ของเป็นส่วนหนึ่งในการระบายอารมณ์ครับ ผมมีเรื่องไม่สบายใจหลายเรื่องคิดไม่ตกบอกใครก็ไม่ได้ กลัวเขาดูถูกเอา ผมเปิดบล็อดดูแล้วเจอบล็อดนี้อยู่ ทำให้ผมคิดหลายรอบ แล้วลองพิมพ์ส่งมาดูอย่างน้อยทำให้ผมดีขึ้นมาบ้างแต่ก็ไม่ทั้งหมด แล้วผมจะเล่าความอึดอัดในใจผม เพื่อพี่จะช่วยผมแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ครับ
ชัย
มีเรื่องไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องงานในสายงานที่รับผิดชอบ ไม่รู้จะแก้อย่างไร
สวัสดีค่ะ
ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้ตอบบล็อกเลย ช่วยนี้พี่
งานยุ่งพอสมควร คุณต้น คุณชัย คุณนก คุณชัยเลิศ
และคุณน้อย ปัญหาทุกปัญหามีทางแก้ไขของมันอยู่ในตัว และมีคำตอบอยู่แล้ว เพียงแต่เราจะหาทางเจอหรือไม่ พี่เชื่อว่าทุกคนกำลังไม่สบายใจ หากพี่สามารถช่วยได้พี่ก็ยินดี อย่างน้อยทุกท่านก็สบายใจที่ได้ระบายออกมา อย่าท้อแท้นะขอให้สู้ก่อนผลจะเป็นอย่างไรก็ปล่อยมัน ขอให้เราลองสู้ก่อน พี่จะเป็นกำลังใจทุกคนจ๋า
มาแว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มองม่าเห็นเลย ปุยเอ๋ย ใครมีปัญหาบ้าง มาช่วยตอบๆๆๆๆๆๆๆๆ เราเป็นคนที่เธอรอหรือเป่า เคี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีค่ะ...ได้เข้ามาดูบล็อคนี้แล้วรู้สึกดีที่พอจะมีคนได้รับฟังแบ่งปันความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องราวทุกข์สุขบ้างขอบคุณทุกคนที่รับฟังค่ะ
เรื่องที่ว่ามันมีอยู่ว่า..ดิฉันเป็นคนที่ถูกทิ้งค่ะ..ไม่ใช่ถูกทิ้งคนเดียวนะคะ..ลูกชายที่อายุเพียง 6 เดือนเท่านั้นก็ด้วยค่ะ เรื่องมันเป็นยังไงเหรอค่ะ..เรื่องก็คือตอนนั้นดิฉันเป็นแฟนกับผู้ชายคนนึ่งที่เค้าทำงานดีมีครอบครัวแล้ว (ตอนนั้นเค้าบอกดิฉันว่าเลิกแ้ล้ว) แต่ที่จิงป่าวเลยตลอดระยะเวลาเค้าอยู่กับดิฉันตลอดทุกวันจนทำให้ดิฉันเริ่มเชื่อว่าเค้าเลิกแล้วจิง ๆตอนนั้นดิฉันยังไม่มีลูกกับเค้าหรอกค่ะ..ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าเจ้าชู้มากมีเด็กอีกมากมาย..แต่พอดิฉันจับได้เค้าก็เลิกค่ะแต่ใครจะทนได้มากเท่าฉันค่ะ 5 ปี เวลาแห่งการทรมานแต่ในความทรมานนั้นมันมีสิ่งนึ่งค่ะที่แฝงอยู่ด้วยนั้นคือ..ฉันรักเค้ามากค่ะ..รักจนสามารถที่จะทำร้ายตัวเองได้แต่ก็แพ้ใจเค้าทุกที..เวลาผ่านมาเราเลิกกันมาหลายร้อยครั้งมากเพราะความเจ้าชู้ของเค้านั้นเอง..รักๆๆเลิกๆๆ..นั้นเป็นอาการของมนุษย์ที่มีความรักแล้วไม่อยากเลิกกับคนที่เรารักนั้นเอง..ใจอ่อนทุกที..ประมาณ 3-4 ปีได้ค่ะที่เรารักและเลิกเพราะเรื่องผู้หญิงแต่นั้นไม่ใช่ประเด็นค่ะประเด็นอยู่ที่ว่าเราเลิกกันช่วงผิดเวลาๆนั้นฉันท้องค่ะแต่ไม่รู้เลยว่าท้องเพราะเนื่องจากประจำเดือนมาไม่เคยตรง..เราเลิกกันได้ 1 เดือนแล้วหลังจากนั้นเค้าก็กลับมาง้อขอคืนดี..55..ให้ทายค่ะว่าดิฉันกลับไปดีมั้ย..ถูกค่ะ..ดี..พออยู่ด้วยกันสักพักจึงเริ่มสงสัยว่าทำไมประจำเดือนไม่มาไปหาหมอคะ..ท้อง..ทำไงดีเค้าบอกว่าให้เอาไว้..แต่ครอบครัวพ่อแม่เค้าไม่ชอบดิฉันค่ะเนื่องจากว่าเรามาทีหลังเหมือนเป็นเมียน้อยแต่เค้าไม่เคยรู้เลยว่าลูกเค้ามาบอกกะเราว่าโสด..ระหว่างที่อยู่ด้วยกันระหว่างท้องทะเลาะค่ะทุกวันๆๆๆๆๆๆๆจนฉันไม่รู้ว่าเค้าอยากมีฉันและลูกจริงๆๆรึเปล่าหรือแค่แสดงเป็นผู้ชายมีความรับผิดชอบเท่านั้น..ป่าวเลยค่ะระหว่างที่ฉันท้องจนคลอดแล้วจนทุกวันนี้ลูกลืมตามาดูโลกแล้วดิฉันยังคงต้องเลี้ยงลูกคนเดียวอยู่รวมทั้งค่าใช้จ่ายต่างๆ เงินเดือนก็แค่หมื่นต้นๆๆคุณคิดดูซิค่ะว่าเจ็บแค่ไหนพ่อกับแม่เค้าจ้างให้เลิกค่ะ..แล้วยังขอตรวจ DNA เนื่องจากเค้าไม่เชื่อและไม่อยากให้ฉันคบกัน..แต่นั้นคือสิ่งที่ฉันเจอมาตลอด..แต่หนักกว่านั้นค่ะ..เค้ายอมเลิก..เค้ามีผู้ญิงคนใหม่อีก..เค้ายอมเลิกเพราะเงินท้องมันทำให้เค้าสบาย..ฉันเข้าใจค่ะคนเรามันต่างกัน..ระหว่างรวยจน..สังคมรอบข้าง..ฉันตามง้อเค้าทั้งๆที่ฉันไม่ผิดอะไรเลย..เพื่อลูกที่อยากมีพ่อ..เพื่อความรักของฉันที่รักเค้ามาก..ฉันยอมค่ะ..แต่คำตอบของเค้าคือเลิก..เนื่องจากสังคมครอบครัวของเค้าเค้าบอกว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนที่ดี..มีไรให้ช่วยก็บอก..ขอโทษนะค่ะ..กรูอยากจะบอกว่าช่วยกลับมาดูแลลูกมึงบ้างได้มั้ย..ฉันได้แต่นั่งร้องไห้ทุกวันนี่ฉันถูกทิ้งเหรอนี่ไม่เข้าใจใครๆๆต่อใครบอกว่าเค้าพูดกับคนอื่นเสมอว่ารักฉันมากแต่มันไม่จิงเลยค่ะ..ถ้ารักกันทำไมถึงทำกันแบบนี้..ไม่เค้าใจ..แต่ฉันก็ยังรอเค้าอยู่นะค่ะถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ก็ตามแต่ระหว่านี้เค้าก็อยู่กับคนใหม่อีกแหละค่ะ..ฉันมานั่งนึกดูอายุก็แค่ 25 ยังมีโอกาสที่จะได้เจอคนดีๆๆอีกมากมาย...แต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ค่ะฉันยังไม่เปิดรับสมัครได้เร็วขนาดนั้น..เพราะไรเหรอค่ะคงรู้คำตอบ..รักค่ะรักแบบโง่ๆๆๆๆๆ..ของผู้หญิงคนนึ่ง...เอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนแล้วกันค่ะเด๋วจะเบื่อกันซะก่อนมาถึงก็ใส่ใหญ่..มันเต็มจนล้นมากแล้วค่ะคุณขอบคุณที่ร่วมรับฟังขอบคุณมาค่ะ
(*-*) สวัสดีค่ะ...คุณ PRINCESS
(*-*) อย่าคิดมากค่ะ ตอนนี้คุณมีลูกแล้วสิ่งที่สำคัญสำหรับคุณ ก็คือ "ลูก" ก่อนที่จะทำอะไรลงไปคิดให้รอบครอบ
(*-*) คุณท้อแท้ได้ หมดกำลังใจที่จะต่อสู้ แต่อย่าสิ้นหวังค่ะ
(*-*) ลุกขึ้นมาสู้เพื่อลูกของคุณเองคุณยังมีโอกาสดีๆ อีกมากมายรอคุณอยู่
(*-*) อย่าจมกับความทุกข์ คิดถึงแต่อดีตที่มันผ่านไปแล้ว จะทำลายชีวิตคุณไม่ให้มีความสุข หากมีเวลาว่างคุณเข้าวัด ทำบุญ นั่งสมาธิ จะทำให้จิตใจคุณสงบบ้าง
(*-*) สักวันคุณจะต้องเจอกับคนดีๆ ที่รักคุณจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่ที่เป็นกำลังใจให้
นู๋จะพยายามให้มากที่สุด..ถึงมันจะเจ็บซักแค่ไหน
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
- สวัสดีค่ะ...คุณนู๋
- จงยิ้มสู้...ค่ะถึงมันจะเจ็บปวดมากแค่ไหน
- แสดงว่าตอนนี้คุณนู่อยู่ระหว่างการทดสอบของชีวิตอยู่
- สักวันต้องผ่านไปได้ และมีความสุข ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้อยู่ในตัวเอง เพียงแต่เรายังมองไม่เห็น ค่อยๆ แก้ไขไปทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ
พี่ค่ะ...
เค้าคนนั้นเริ่มค่ะเริ่มกลับมาแต่ไม่ได้กลับมาทั้งตัวนะคะ
ดิฉันต้งแอบเจอแอบคบกันค่ะ
ดิฉันไม่รู้ว่านั่นเรียกว่าความรักรึเปล่า แต่ฉันเหมือนจะรู้สึกห่างออกมาเอง
ตอนนี้ดิฉันเหมือนกับว่าไม่ค่อยอยากเจอเค้าเท่าไหร่..แต่บางครั้งก้ออยากเจอไปทานข้าว
ด้วยบ้างแต่เค้าก้อพยายามที่จะมาดีด้วย..อยู่ด้วยกันวันแล้วก็หายไป2-3วันแล้วก็กลับมาดีอีก พี่ค่ะอย่างนี้เรียกว่าอะไรค่ะ..ดิฉันสับสนไปหมดแล้ว..ไม่รู้ว่าจะทำไงดี..ถ้ากลับไปคบต่อดิฉันต้องแอบคบกันอีก..ทั้งๆที่มีลูกด้วยกัน แต่ถ้าเลิกไปเลยมันก็ยาก..แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรมามากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดิฉันใกล้หายแล้วใช่มั้ยค่ะ..ฉันอยากไม่รู้สึกอะไร อยากเป็นคนที่ชินชา..เหมือนเค้า..ขอบคุณค่ะพี่ที่ค่อยให้กำลังใจและให้แง่คิดดีๆ...
- สวัสดีค่ะคุณprincess
- ถามใจเราดูก่อน หากเลิกกับเขาเรารู้สึกอย่างไร
- ถ้าไม่มีเขาเราอยู่ได้หรือป่าว
- เรื่องอย่างนี้ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง เราจะตัดสินใจอย่างไร