ขนนกสีชมพู
จิตรานุช (น้อยเจริญ) กลิ่นโอชา

เจ้ายุ่งจากไป


วันนี้เข้ามาตกแต่งบล็อกของตัวเอง อยู่หลายรอบ เรียนรู้อยู่นาน เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ก็งงไปงงมา สุดท้ายหน้าตาก็ออกมาเป็นอย่างที่เห็นเนี่ยจ้า... ไว้มีเวลาคงต้องปรับปรุงใหม่ แต่ขอให้มีเวลาสักหน่อยก่อนนะ นี่ก็ใช้เวลาว่างจากการทำงานอ่ะ (ส่วนใหญ่ไม่ค่อยว่าง)

... เมื่อเช้านี้มีเรื่องเศร้าเสียน้ำตาแต่เช้า เจ้ายุ่ง(หมาน้อย) ไม่รู้ไปกินอะไรมาจากไหน ไปเที่ยวซนกันแล้วก็กลับมานอนชักน้ำลายฟูม อุจจาระเรี่ยลาด ดิ้นทุรนทุรายน่าสมเพช สังเวชใจเป็นที่สุด เห็นแล้วน้ำตาไหลพราก เพราะไม่รู้จะช่วยมันอย่างไร เข้าไปลูบหัวปลอบใจมัน เพื่อแสดงว่ารับรู้ถึงความเจ็บปวดของมัน แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ก็เหมือนกับว่ามันจะรับรู้ ดิ้นทุรนทุรายมากขึ้น เหมือนจะร้องขอความช่วยเหลือ เสียงลมหายใจของมันติดขัดอยู่ในลำคอ น้ำตาของเราก็ไหลไม่หยุด เสียใจที่ช่วยอะไรมันไม่ได้ เศร้าใจจริงๆ... คิดถึงภาพที่มันกระโดดโลดเต้นเวลาที่เห็นเรากลับถึงบ้าน ต่อไปนี้ก็ไม่มีอีกแล้ว...

หมายเลขบันทึก: 148183เขียนเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2007 15:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:37 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)
  • เท่าที่ดูอาการสงสัยโดนยาเบื่อ
  • ต้องเอาน้ำมันพืช
  • หรือไข่ไก่กรอกครับ
  • ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
  • เสียใจกับการจากไปของ "เจ้ายุ่ง" นะคะ
  • น่าใจหายไม่น้อยเลยทีเดียว
  • จากที่เคยเจอ ต่อไป..จะไม่มีอีกแล้ว
  • ขอบคุณคุณขจิตมากค่ะ สำหรับวิธีการช่วยชีวิต
  • ขอบคุณคุณดอกไม้ที่ปลายดอยมากค่ะ สำหรับความเข้าใจในความรู้สึก
  • ขอบคุณทั้งสองท่านมากค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท