ถือกะบองส่องทางไปกินกะบอง ถ้าบ่ลำจะถูกตีด้วยกระบอง
คำพ้องเสียงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของภาษาไทยเรา ดังเช่น คำว่ากะบอง (กระบอง) ที่จะเล่าสู่กันฟังต่อไปนี้
กะบองของชาวอีสาน
หมายถึงไต้ หรือคบเพลิง ซึ่งใช้จุดเพื่อให้แสงสว่างในสมัยก่อนยุคที่น้ำมันก๊าด จะมีเข้ามาจำหน่าย ปัจจุบันเมื่อมีไฟฟ้าเข้าถึง บทบาทของกะบองจึงถูกใช้เป็นเชื้อไฟสำหรับก่อไฟเพราะ ติดไฟได้ง่าย แต่ถึงกระนั้น ที่บ้านลุงมา เชื้อคำฮด หรือ สหายลุงเจริญ ที่บ้านพังแดง ดงหลวง ทุกวันนี้ยังทำและใช้กะบองจุดให้แสงสว่างอยู่ครับแม้ลูกๆจะติดไฟฟ้าให้แล้วก็ตาม
ขั้นตอนการทำกะบอง เริ่มที่การเจาะต้นยางให้เป็นแอ่งเล็กๆ แล้วรวบรวมน้ำมันยางใส่กระบอกไม้ไผ่มาเก็บไว้ จากนั้นจัดการหาวัสดุที่ติดไฟง่าย เช่น นุ่น ขอนดอก (อย่าสงสัยว่าดอกอะไร เพราะขอนดอกแปลว่าขอนไม้ผุๆ) นำมาคลุกเคล้ากับน้ำมันยาง แล้วนำไปบรรจุในภาชนะ อาจใช้กระบอกไม้ไผ่ หรือใช้ใบไม้ห่อให้เป็นท่อนๆก็ได้ แต่ที่พบในเมืองกำปงธม เขาใช้เปลือกไม้ห่อเป็นแท่งๆ ดูแปลกไปอีกแบบครับ 
กะบองที่มุกดาหาร ส่วนมากข้ามมาจากฝั่งลาว ราคาห่อละ 5 บาท
กะบองเมืองเขมร ใช้เปลือกไม้ห่อ ราคาแท่งละ 1 บาท
การทำงานพัฒนาที่ดงหลวง บ่อยครั้งที่ต้องจัดประชาคมหรือเวทีชุมชน ในยามค่ำคืน การได้ถือกระบองคุยกับชาวบ้านก็ได้บรรยากาศอีกแบบครับ(ว่าไปแล้วนายแบบก็หล่อดีนะ)
กะบองของชาวเหนือ
คำว่ากะบองในภาษาคนเมือง มีความหมายหนึ่งที่หมายถึง อาหารประเภทผัก ผลไม้ชุบแป้งทอด ปรุงให้มีรสเผ็ดเล็กน้อย พืชผักที่มักนำมาทำกะบอง ได้แก่ ฟักทอง มะละกอ ปลีกล้วย ทุกวันนี้ไม่ค่อยพบเห็นกะบอง วางขายในตลาด เป็นเพราะวัฒนธรรมการกินของคนเหนือรุ่นใหม่เปลี่ยนไป (หรือว่าเป็นเพราะผู้เขียนไม่ค่อยได้ไปตลาด)
กระบอง หรือตะบองของชาวภาคกลางคิดออกแต่รำกระบี่กระบอง กระบองของเห้งเจีย ของยักษ์วัดแจ้งนั่นแหละครับ
ปิดท้ายด้วย เรื่องเล่าเจี้ยก้อมของชาวเหนือ(ให้สมกับบันทึกของคนแซ่เฮ)เป็นเรื่องของบทสนทนาในวงข้าวระหว่างพ่อตาคนเหนือ กับลูกเขยคนไทภาคกลางที่ลูกสาวเพิ่งพามาไหว้พ่อตา แม่ยาย ครั้งแรก จึงไม่รู้ภาษาคำเมือง
พ่อตาถามขึ้นว่า “ผัวอี่หน้อย ของกิ๋นคาบนี้ลำกะว่าบ่ลำ (กับข้าวที่จัดเตรียมให้นี้มื้อรสชาดอร่อยดีหรือไม่)
ถ้าจะบะลำก้า แม่ละอ่อนสูเอากะบองมาหื้อเปิ้นกำลอ(ดูท่าจะไม่ถูกปาก งั้นลองเอากะบองทอดมาให้ชิมสิ)
ลูกเขยได้ยินอย่างนั้น ก็ผลีผลามลุกขึ้นรำป้อทันทีทันควัน เพราะกลัวถุกตีด้วยกระบองครับท่านผู้ชม
ความเห็น (7)
ธ วั ช ชั ย
สวัสดีครับ
เรื่องนี้คุ้นๆ ครับ แต่อ่านทีไรก็ขำทุกที
ขอบคุณครับ ;)
- อย่าลืมถือไปจุดกะบองที่ดงหลวงด้วยนะครับพี่
- ความจริงเอาอะไรหอม ๆใส่ น่าจะได้กลิ่นหอม ๆนะครับ
- เอ้ จะพยายามหาเรื่องนี้มาเขียนต่อดีกว่า
- สวัสดีค่ะ คุณpaleeyon
- ตกลงที่ดงหลวง เราจะใช้กะบองกันใช่มั้ยคะ ป้าแดงจะได้ไม่ต้องเอาไฟฉายไปค่ะ
อ้ายเจ้า
พี่องุ่นคนสวยชอบก่อไฟด้วยกระบอง แต่ซื้อมาแล้วเก็บไม่ใช้ค่ะ กลัวหมด อิอิ
นี่มีเหลืออยู่ สองท่อน อุตส่าห์ตัดใจแพคใส่กล่องไปดงหลวง เสียดายมัดกล่องแล้ว ไม่งั้นเอาเก็บที่เดิมชัวร์
- มาเห็นแล้ว ชอบแล้ว
- ขอนำเข้าแพลนเน็ต
- จะตามอ่านครับ
สวัสดีครับ 
ท่านครู
ด้วยความยินดีครับผม
ขอบคุณครับ