การสอนให้เด็กเกิดองค์ความรู้ ครูต้องฝึกให้เด็กคิด ได้ลงมือปฏิบัติจริง ให้เขาได้เจอปัญหาและคิดหาวิธีการแก้ปัญหาอย่างเป็นระบบ และจะต้องสอนในสิ่งที่เขาอยากรู้ เรื่องที่อยู่ใกล้ตัวเขา ให้มีการเชื่อมโยงบูรณาการสู่ชีวิตจริง ช่วงแรกเด็กอาจจะไม่ชินกับวิธีการสอนแบบนี้ แต่ถ้าครูอดทนรอ ไม่ใจร้อนจนเกิดไป คือรีบบอก รีบเฉลยให้เด็กรู้ เด็กก็จะเป็นเหมือนเดิม คือคิดไม่เป็นและไม่เกิดองค์ความรู้ใด ๆ เลย เพราะเด็กจะคิดนิสัยว่าต้องรอให้ครูสอน หรือให้ครูบอก
ท้ายที่สุดครูต้องเฉลย หรือว่าต้องบอก
ผมคิดว่า เป็นแรงกดดันเหมือนกัน เพราะความแตกต่างพื้นฐานของเด็กแต่ละคน การบังคับด้วยหลักสูตร และเวลา และอีกหลายสาเหตุ ตามประสา ร้อยพ่อพันแม่
ท้ายที่สุด ก็กลายเป็นเรื่องของเด็ก ที่เลือก(โดยไม่รู้ตัว)ที่จะรับในสิ่งที่เขาเป็น ข้อดี คือ มันทำให้เขารู้ว่า เขาเกิดมาเพื่อเป็นในสิ่งที่เขาเป็น หรือว่า ทำในสิ่งที่ครู(หรือสังคมสอน)
คงต้องเน้นนิดหนึ่ง เพราะ บางคนถูกสอนให้ทำ จริง ๆ ครับ เขาสามารถที่จะทำได้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่เราเรียกว่า พรสวรรค์ หรือผมเรียกว่า สิ่งที่เกิดมาเป็น ท้ายที่สุด หลายคนหาไม่เจอ หรือว่า ก็เกือบไม่เจอ(เกือบสายไป)
เป็นเรื่องสำคัญที่ดูแล(ก็คงหมายถึง ครู,พ่อแม่,หรือ กัลยาณมิตร)ที่มองเห็น จะช่วยกันชี้ และส่งเสริม
ผมอาจจะพูดง่าย ๆ คือ คนเรามีอาวุธประจำตัวมาตั้งแต่เกิด แล้ว เราจะสอนให้เขาใช้อาวุธเขา หรือว่า เราจะเอาอาวุธให้เขา??
บางทีเรื่องนี้ค่อนข้างจะมีปัจจัยต่าง ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องเยอะ ผมไม่ยืนยันแนวคิดนี้ว่า ใช้ได้ทุกกรณี คงเป็นเรื่องธรรมดาของคน บางอย่างใช้กับคนนี้ได้ แต่กับอีกคนไม่ได้
ยังไงก็ตาม คนอย่างเราก็มีคนเดียวในโลก...
หนูคิดว่าสอนแบนี้ดีจริงๆ
รักอาจารย์คับ
สวัสดีค่ะ พรนภา
ขอบคุณที่เข้ามาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะ ปลายฟ้า
ขอบคุณนะ รักปลายฟ้าเช่นกันค่ะ
การคิดคือการที่ฝึกปัญญาของตัวเองให้ฉลาดขึ้น
สวัสดีค่ะ สาวเหนือ ถูกต้องที่สุดค่ะ