ชีวิตหลังเกษียน จะเป็งยังไงน๊ะ...?

ช่วงนี้ช่วงเลี้ยงส่งการเกษียนอาุยุสำหรับ เฮฮา...กันทุกกระทรวง ทบวงกรมสำหรับข้าราชการ หรือพนักงานรัฐวิสาหกิจทั้งหลาย ปลายเดือนกันยายนยันต้นตุลาคมทุกปี ร้านอาหาร สวนอาหาร หมูกระทะ ตลอดจน สถานบันเทิงบันเทิงต่างๆ ยิ้มเล็กยิ้มน้่อยตามๆกัน หลังจากที่ว่างเว้นมานาน นั่งไขว่ห้าง ตบยุง รอลูกค้ามานาน หลายๆ ท่านช่วงนี้ก็อาศัยเป็นข้ออ้าง ในการบอกคนที่บ้าน(ภรรยา)ว่าไปงานเกษียนอายุ บ้าง เลี้ยงรับเลี้ยงส่งบ้าง ที่เขียนเรื่องนี้  ท่านคงคิดว่าผู้เขียนจะเษียนอายุแล้วไม่งั้นก็คงไม่เอาเรื่องนี้มาเขียนหรอก..เข้าใจผิดถนัดเลยครับ ขุนกระบี่ยังหนุ่มนะครับ แต่ก็เกือบถูกเพราะความหนุ่มกะความหล่อ เหลือน้อยเต็มที ฟันธงง่ายๆ ก็ใกล้เกษียนเข้าไปทุกขณะเหมือนกันแหล่ะว้า...แล้วท่านเคยคิดมั๊ยว่าคนที่เค้ากำลังจะเข้าสู่วัยกษียนเค้าคิดและรู้สึก

ยังไงกันบ้าง...ผมนั่งเทียนเขียน เดาเอาเองนะครับว่า...

•  คนที่เป็นเจ้านาย ตำแหน่งใหญ่ๆ โตๆ คงหวิวๆ เพราะต่อจากนี้ไปต้องถอดหัวโขน ไม่มีอำนาจ ไม่มีตำแหน่ง สั่งใครไม่ได้แล้ว กลายเป็นตาแก่เฝ้าบ้านเหลือเพียงบำนาญกะความดี ความชั่ว ตลอดจนบารมีที่สั่งสมมานะครับ หลายท่านแม้เกษียนไปแล้วลูกน้องก็แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนตลอดไม่เคยขาดสาย ก็ถือว่าโชคดีไป แต่สำหรับท่านที่ไม่มีใครแวะมาเยี่ยมเยียน หรือแม้กระทั่งไปเจอลูกน้องเก่าจะที่ไหนก็แล้วแต่ ไม่ได้รับการทักทาย ก็น่าเห็นใจนะครับ อย่าโทษใครเลย ต้องทำใจให้ได้นะครับเจ้านาย...

• คนที่ตำแหน่งธรรมดา ลูกน้องเค้า คงโล่ง โปร่งสบาย จากนี้ไปคงไม่ต้องมีใครคอยสั่งการ อะไรเราได้แล้ว บางคนบอกไม่จริงหรอก ยังเจอที่บ้านอีก อัยหยา...อย่างงี้ตัวใครตัวมัน

 แล้วคนที่เกษียนอยู่เค้าจะเหงามั๊ย....?  เคยถามหลายคนเหมือนกันนะหลายคนหงุดหงิด เหงาเหมือนกัน จากคนที่เคยไปทำงานเป็นกิจวัตร...ต้องมาอุดอู้อยู่ที่บ้าน กินๆนอนๆ ไม่นานครับ หลายท่านลืมตัว ตื่นเช้าแต่งตัวมาทำงานก็มี

เมื่อเกษียนแล้วจะทำตัวยังไงดี ? สิ่งที่คนวัยเกษียนพึงต้องระวังและคำนึงถึงมากๆ คือ

• สุขภาพ เป็นเรื่องหลักครับไม่ควรอย่างยิ่งที่จะกินๆนอนๆอยู่กะบ้านเฉยๆ  นะครับควร เดินออกกำลังกายบ่อยๆ หรือวิ่งเหยาะๆเบาๆทุกๆเช้านะครับแต่อย่าหักโหมนะ ควรทานอาหารให้ครบ ทานแค่พออิ่มครับ ทานให้เป็นเวลา
  
• อารมณ์  สำคัญมากเหมือนกัน ลูกๆหลานๆ ตัวเล็กๆของท่านช่วยได้มากครับ ถ้าไม่จำเป็นอย่าอยู่ตามลำพังคนเดียว ควรเข้าสมาคม ตั้งแก๊งค์ก็ว่าไป...(ไม่ใช่ไปเป็นอันธพาลนะ) อย่าไปคิดน้อยใจว่าเราแก่แล้วนะจงคิดอยู่เสมอว่า ถึงจะแก่แต่ยังมีไฟ เตะปิ๊บยังดัง(ยกเว้นปิ๊บใส่น้ำเต็ม)
  
• อากาศ!!!ครับ ถ้าดั้งเดิมเป็นคนบ้านนอก(เหมือนกะผู้เขียน)แนะนำว่าให้กลับบ้านนอกเถอะครับ อากาศดีกว่าในเมืองเยอะ ลูกหลานญาติพี่น้องที่บ้านนอกเค้าดูแลดี คงไม่ทิ้งหรอก แหม ก็เรามีบำนาญ จะกลัวอะไร
  
• ออกท่องเที่ยวในที่ที่ไม่เคยไปบ้าง  แต่ต้องไม่ใช่แบบหักโหม ปีนเขา,ดำน้ำ,หรือล่องแก่งนะครับ แต่ห้ามเที่ยวกลางคืนนะเพราะวัยนี้สายตาฟ้าฟาง อันตรายครับ
  
• ให้หัดเล่นเกมส์ครับ หากใช้คอมพิวเตอร์เป็นบ้าง ควรใช้เวลาซักวันละ 1 ชั่วโมง เล่นเกมส์บ้าง เกมส์ประเภทยิงไข่,ให้อาหารปลา หรืออีกวิธีนึงฝึกเขียนหนังสือหรือเขียนบล็อคก็ได้ครับ เพราะวัยช่วงนี้นะครับเสี่ยงกับสภาวะโรคสมองฝ่อนะครับ
• อย่าขึ้นที่สูงและเสี่ยงต่อการตกจากที่สูงครับ เช่น ปีนต้นไม้สูงๆ ปั่นจักรยานเร็ว วัยขนาดนี้ตกจากที่สูงรักษายากนะครับ ตกแล้วไปเลยก็มีนะครับ แม้จะไม่สูงมากแต่ก็เดี้ยงได้ ต้องการอะไร ก็ใช้ลูกหลานดีกว่าครับ
  
• อย่ามีเมียเด็ก หรือมีเมียน้อยเด็ดขาด หากมีสาวรุ่นๆมาชอบท่าน ให้สันนิษฐานเอาไว้เลย โดนหลอกแน่ๆ อย่าหลวมตัวนะครับท่าน นอกจากท่านจะหมดตัวแล้วลูกหลานจะไม่นับถืออีกนะ เคยเจอกะตาครับตอนไปงานศพเมียเพิ่งรู้ว่ามีเมียน้อยเพราะ ตอนตายเมียน้อยไปงานด้วย...ร้องห่มร้องไห้ด้วยกัน เมียหลวง เพิ่งรู้ว่าสามีมีเมียน้อยก็รู้เอาตอนสามีตาย...โดนอะไรครับ ก็ขันรดน้ำศพนะแหล่ะตีหัว..ตีไปด้วยด่าไปด้วย..ร้องไห้ไปด้วย เข้าทำนองรักมาก ก็แค้นมาก....เตือนแล้วนะครับอย่าไปเชื่อเพลง มีเมียเด็กของ ของลุงพรศักดิ์นะครับ

 ..แค่นี้ก่อนนะครับกลัวไปไม่ทัน ก็งานเกษียนนะครับ เด่วผมจะมาเขียนใหม่...