งานพิเศษ
สักเดือนสองเดือนหลังบรรจุเป็นครู พี่คนหนึ่งเล่นเบสของวงดนตรีโรงเรียนประกาศเลิกเล่น กีตาร์เก่าๆที่หอบไปด้วยทำให้โรงเรียนเห็นว่าฉันเล่นกีตาร์เป็น พี่ในวงจึงชวนบอกยืดยาวว่าทำไม สรุปได้ก็เพราะไม่มีใครอีกแล้ว(นอกจากมึง)(ฮา) แต่สำหรับฉันแล้วด้วยอารมณ์ของครูใหม่ ความไกลบ้าน ทำให้ตัดสินใจทันที เย็นนั้นเพลงแรกที่เริ่มกัน Because I Love You ต่อมาก็ไอ้หิน ลอยลมบน ข้างถนน ฯลฯ เพลงพวกนี้คือเพลงหากินตลอดเวลาเกือบ 3 ปี ที่อยู่ที่นั่น
ครูดนตรีบรรจุพร้อมกันอายุน้อยกว่าฉัน 1 ปี พักบ้านเดียวกัน นิสัยเปิดเผยจริงใจ คุยกันถูกคอ เป็นเพื่อนใหม่ซึ่งอบอุ่นมาก "มันเว่าลาว ฉันเว่าไทย" ต่อมานานๆเข้า "ฉันหัดเว่าลาว มันหัดเว่าไทย" เคยนึกขำเพราะมันบอกเว่าไทยนานๆแล้วเจ็บกกลิ้น เพื่อนคนนี้มีส่วนสำคัญต่อการตัดสินใจเล่นดนตรีของฉันด้วย อย่านึกนะว่ามันจะเก่งกาจเชี่ยวชาญหรือเป็นเลิศทางดนตรี มันเล่าเพิ่งจะเลือกเรียนและหัดเล่นดนตรีก็เมื่อเข้าเรียน ป.ก.ศ.สูงก่อนมาเป็นครูนี่แหละ เลือกเรียนเพราะเล่นดนตรีไม่เป็น(ฮา)
ต่อมาฉันได้เล่นประจำกับวงลูกทุ่งด้วย ซึ่งมีหัวหน้าวงเล่นแซ็กโซโฟน ฝีมือดีมาก แกเป็นอัตราจ้างงานธุรการ ว่ากันว่าแต่ก่อนเป็นมือโซโล่วงหมอลำชื่อดัง ซึ่งโชว์ฝีมือมาแล้วทั่วอิสาน มีครั้งหนึ่งมาเล่นในงานศิษย์เก่าของโรงเรียน ผอ.เห็นว่าจะสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนได้ จึงตกลงจ้างให้ทำวงดนตรีพร้อมกับสอนวิชาดนตรีสากลให้กับเด็กๆ ในวงลูกทุ่งนี้มีเพื่อนครูผู้หญิงเป็นนักร้อง สนุกดีเหมือนกัน ซ้อมก็สนุกดึกๆดื่นๆ ออกไปเล่นจริงก็สนุกอาจเป็นเพราะวัยเรา ซึ่งอยากจะเรียนรู้ไปเสียทุกเรื่อง
โรงเรียนมอบหมายงานทะเบียนนักเรียนให้ฉันทำเป็นงานแรกในตำแหน่งผู้ช่วยนายทะเบียน ขณะนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่างานทะเบียนทำอะไร โรงเรียนบอกแค่ฉันลายมือสวย แต่สุดท้ายก็ได้เพียงเขียนโปสเตอร์เท่านั้น เพราะลายมือสวยๆของฉันหวัดเหลือเกิน อ่านยาก ใช้ประโยชน์อะไรจริงๆในการเขียน รบ.ไม่ได้เลย
อีกงานหนึ่งซึ่งช่วยทำอย่างเต็มใจ โดยมิได้มีคำสั่ง หรือได้รับการมอบหมายจากใครๆนอกจากชอบ จึงไปขอทำไปขอช่วย งานเขียนตัวหนังสือตัดโฟมประดับฉากยามโรงเรียนจัดกิจกรรมต่างๆนั่นเอง ฉันจึงสนิทกับครูศิลปะไปโดยปริยาย งานนี้แหละทำให้สมัยนั้นแค่หลังบรรจุไม่นาน ฉันได้รับตำแหน่งใหญ่โตทันทีเพราะได้เป็นถึงผู้ช่วยผู้อำนวยการ
เพื่อนๆถามว่าฝ่ายอะไร..ฉันบอกว่าฝ่ายตัดโฟม(ฮา)
