สวัสดีค่ะอาจารย์ภีรกาญจน์
เข้ามาดูวินน้ำค่ะ ธรรมดาคุ้นแต่วินบก ดูคุณกัปตันเป็นมืออาชีพจัง เด็กๆคงสนุกที่ได้เดินทางล่องน้ำข้ามฟากชมปากอ่าวนะคะ ตอนเรือจอด ต้องเดินขึ้นเรืออีกลำเพื่อผ่านขึ้นไปที่ท่าเหรอคะ
ดิฉันเคยใช้บริการเรือด่วนที่ กทม. แล้วรู้สึกเร้าใจมาก เธอจะนิยมความเร็วเหนือแสง ตอนนั่งมีน้ำกระเซ็นประกอบครบทั้งสี กลิ่น และรส ตอนเทียบท่าก็ต้องเลี้ยงตัวขึ้นไปอย่างมีศิลปะ นึกชมผู้สัญจรไปมาเป็นประจำ เขามีทักษะการทรงตัวที่น่าทึ่งแบบคุณคนที่ยืนโทรศัพท์ในรูปที่อาจารย์โพสต์ให้ดูอะค่ะ : )
ด้วยความระลึกถึงนะคะอาจารย์ ขอให้เด็กๆตั้งใจเรียนและขอให้อาจารย์สอนอย่างมีความสุขนะคะ : )
รู้สึกประทับใจมากเลยค่ะ ว่าได้เจอคนๆหนึ่งที่ความรู้สึกดีต่อแม่น้ำปัตตานี ยิ่งได้เห็นภาพด้วยแล้วคิดว่าคงสนุกน่าดู อาจเป็นเพราะว่าโดยส่วนตัวแล้วน้อง(ขอแทนว่าน้องละกัน) ประจำตำแหน่งชมรมอนุรักษ์ฯ
ก็เคยได้ไปล่องเรือมาแล้ว 2ครั้งโดยที่ทางชมรมได้จัดทำโครงการขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้เอง เสียดายจังโพสต์รูปให้ไม่ได้
และวันนี้ได้มาหาข้อมูลเกี่ยวกับแม่น้ำปัตตานีเพราะต้องถ่ายวีดีโอแถมต้องพูดภาษาอังกฤษอีก(เป็นงานวิชาเอก) เลยเกิดความลังเลว่าจะทำต่อดีหรือเปล่ารู้สึกว่ามีอุปสรรคค่อนข้างเยอะ แต่เมื่อเห็นข้อมูลของอาจารย์เลยเกิดแรงบันดาลใจว่า เอาล่ะฉันจะทำเรื่องนี้ล่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะ
ผมก็เคยใช้บริการครับ เรือโดยสารคลองแสนแสบ น้ำกระเด็นใส่ทุกที สิวก็ขึ้นบนหน้าทุกครั้ง แต่ถ้าอยากไปเร็วๆ ก็จำเป็นเหมือนกันครับอาจารย์
วิถีชีวิตคนริมแม่น้ำปัตตานี คือ สีสันของสายน้ำครับ คน และสายน้ำ ผูกพันก่อเกิดเป็นวัฒนธรรมของกลุ่มชนนั้นๆ