สีสันแม่น้ำปัตตานี: คุณเคยใช้บริการวินเรือรับจ้างมั๊ยครับ


เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับวินเรือรับจ้าง ไม่ใช่วินมอเตอร์ไซด์รับจ้างนะครับ อันนี้เห็นเป็นประจำ แต่วินเรือรับจ้างนี้เพิ่งได้เห็นครับ เป็นเรือขนาดเล็กของชาวบ้าน ติดเครื่องยนต์ ส่วนเจ้าของเรือก็ใส่เสื้อวินเหมือนมอเตอร์ไซด์รับจ้าง
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้มีโอกาสไปล่องเรือชมปากอ่าวปัตตานี กับบรรดานักศึกษา จริงๆ ก็มาอาศัยอยู่ปัตตานีก็เกือบปีแล้วครับ นี่ก็ใกล้จะครบปีแล้ว วันที่ 16 ต.ค.นี้ก็จะถึงขวบปี ที่ตักสินใจอยู่ที่ปัตตานี วันนั้น เราไปล่องเรือ โดยเหมาเรือประมงของชาวบ้านไปกันครับ
จากชุมชนบูติงหะยีแม ไปจนถึงแหลมตาชี อ.ยะหริ่ง จ.ปัตตานี นั่งเรือก็ราวๆ 30 นาที แต่วันนี้คลื่นแรงไปหน่อยครับ พวกเราเลยทำท่าเมาเรือกันหลายคน แต่ก็ไม่เห็นมีใครเป็นอะไรสักคน ระหว่างเดินทางก็สังเกตเห็นอาชีพหนึ่งที่ทำมาหากินอยู่กับแม่น้ำ และแรงงานชาวพม่า
  

 

       คนรับเรือรับจ้างต้องคลุมด้วยหมวก
หมพรม เพราะอากาศร้อนสุดๆ
    
เห็นกันชัดๆ ไปเลยครับ
นี่แหละวินเรือรับจ้างและผู้โดยสาร (แรงงานชาวพม่า)
เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับวินเรือรับจ้าง ไม่ใช่วินมอเตอร์ไซด์รับจ้างนะครับ อันนี้เห็นเป็นประจำ แต่วินเรือรับจ้างนี้เพิ่งได้เห็นครับ เป็นเรือขนาดเล็กของชาวบ้าน ติดเครื่องยนต์ ส่วนเจ้าของเรือก็ใส่เสื้อวินเหมือนมอเตอร์ไซด์รับจ้าง
                           จับมั่นๆ นะพี่ เพราะเรือมันแรง
ผมสอบถามราคาจากชาวบ้านก็ได้ความว่า ครั้งละ 5 บาท แต่ตอนกลางคืนจะเพิ่มเป็น 10 บาท ข้ามไปมาระหว่างสองฝากแม่น้ำปัตตานี อาชีพนี้เป็นอาชีพยอดฮิตทีเดียว โดยเฉพาะที่ปัตตานี มีแรงงานชาวพม่า และเขมรจำนวนมาก ลูกจ้างส่วนใหญ่ก็เป็นชาวพม่า นิยมขึ้นวินเรือรับจ้างกันมาก เพราะว่าสะดวกดีครับ

 

  คนนี้เท่ห์สุดๆ เพราะมีความสามารถพิเศษ
โดยการยืนโทรศัพท์แบบไม่กลัวตกน้ำ
  
  ถึงที่หมายอีกฟากฝั่งแล้วครับ
ระหว่างนั่งเรือไปอ่าวปัตตานี ก็สังเกตเห็นว่า มีเรือรับจ้างแล่นกันไปมาระหว่าง 2 ฝั่งกันคึกคักทีเดียว เป็นอาชีพที่คนท้องถิ่นกับต่างด้าวพึ่งพากัน เรียกว่า น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ผมก็เลยถ่ายภาพเก็บมาฝากเพื่อนๆ ชาว Bloger ครับ
  
  
ผมยังไม่ได้ผู้โดยสารเลย ขอแล่นหาลูกค้าก่อนนะครับ
ไปก่อนนะครับ กลับบ้านก่อน

 
หมายเลขบันทึก: 129252เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2007 11:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:29 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะอาจารย์ภีรกาญจน์

เข้ามาดูวินน้ำค่ะ    ธรรมดาคุ้นแต่วินบก  ดูคุณกัปตันเป็นมืออาชีพจัง   เด็กๆคงสนุกที่ได้เดินทางล่องน้ำข้ามฟากชมปากอ่าวนะคะ  ตอนเรือจอด  ต้องเดินขึ้นเรืออีกลำเพื่อผ่านขึ้นไปที่ท่าเหรอคะ    

ดิฉันเคยใช้บริการเรือด่วนที่ กทม. แล้วรู้สึกเร้าใจมาก เธอจะนิยมความเร็วเหนือแสง   ตอนนั่งมีน้ำกระเซ็นประกอบครบทั้งสี กลิ่น และรส  ตอนเทียบท่าก็ต้องเลี้ยงตัวขึ้นไปอย่างมีศิลปะ  นึกชมผู้สัญจรไปมาเป็นประจำ  เขามีทักษะการทรงตัวที่น่าทึ่งแบบคุณคนที่ยืนโทรศัพท์ในรูปที่อาจารย์โพสต์ให้ดูอะค่ะ  : )

ด้วยความระลึกถึงนะคะอาจารย์ ขอให้เด็กๆตั้งใจเรียนและขอให้อาจารย์สอนอย่างมีความสุขนะคะ : )

รู้สึกประทับใจมากเลยค่ะ  ว่าได้เจอคนๆหนึ่งที่ความรู้สึกดีต่อแม่น้ำปัตตานี ยิ่งได้เห็นภาพด้วยแล้วคิดว่าคงสนุกน่าดู อาจเป็นเพราะว่าโดยส่วนตัวแล้วน้อง(ขอแทนว่าน้องละกัน) ประจำตำแหน่งชมรมอนุรักษ์ฯ

ก็เคยได้ไปล่องเรือมาแล้ว 2ครั้งโดยที่ทางชมรมได้จัดทำโครงการขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้เอง เสียดายจังโพสต์รูปให้ไม่ได้

และวันนี้ได้มาหาข้อมูลเกี่ยวกับแม่น้ำปัตตานีเพราะต้องถ่ายวีดีโอแถมต้องพูดภาษาอังกฤษอีก(เป็นงานวิชาเอก) เลยเกิดความลังเลว่าจะทำต่อดีหรือเปล่ารู้สึกว่ามีอุปสรรคค่อนข้างเยอะ แต่เมื่อเห็นข้อมูลของอาจารย์เลยเกิดแรงบันดาลใจว่า เอาล่ะฉันจะทำเรื่องนี้ล่ะ  ขอบคุณมากน่ะค่ะ

ผมก็เคยใช้บริการครับ เรือโดยสารคลองแสนแสบ น้ำกระเด็นใส่ทุกที สิวก็ขึ้นบนหน้าทุกครั้ง แต่ถ้าอยากไปเร็วๆ ก็จำเป็นเหมือนกันครับอาจารย์

วิถีชีวิตคนริมแม่น้ำปัตตานี คือ สีสันของสายน้ำครับ คน และสายน้ำ ผูกพันก่อเกิดเป็นวัฒนธรรมของกลุ่มชนนั้นๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท