ศีลที่ใจ

ภิกษุ วินัย การรักษาศีล

วันนี้ผู้เขียน  ขอนำนิทานธรรมะมาให้อีกครั้งนะค  หวังว่าชาว g2  คงไม่เบื่อ  เรื่องมีอยู่ว่า ครั้งหนึ่ง ท่านตันซานกับท่านอิกิโด (ภิกษุญี่ปุ่น)  เดินไปด้วยกันตามถนนที่เต็มไปด้วยโคลน  จากฝนที่ตกหนักลงมา  และก็ยังคงตกอยู่อย่างนั้น  เมื่อเดินทางมาถึงทางแยก  ท่านทั้งสองพบสตรีสาวสวยนางหนึ่ง  สวมกิโมโนไหม  และมีผ้าไหมคาดอกสวยงาม  นางไม่สามารถข้ามทางแยกนั้นได้......  "มาซิแม่หนู"  ท่านตันซานเข้าไปหาและพูดขึ้น  .......  แล้วท่านก็อุ้มนางข้ามถนนโคลนไป  แล้ววางนางลงที่ฟากถนนอีกด้านหนึ่ง  ท่านอิกิโดไม่พูดอะไรเลย  จนเดินทางมาถึงที่พักในวัด  เมื่อไม่สามารถจะอดทนต่อไปได้  ท่านอิกิโดได้พูดขึ้นกับท่านตันซานว่า  "เราผู้เป็นภิกษุมีวินัย  ย่อมไม่แตะต้องกายของสตรี  เฉพาะอย่างยิ่งสตรีสาวที่สวยงามมันเป็นอันราย  ทำไมท่านจึงไปทำเช่นนั้น"  ท่านตันซานว่า  "ผมวางนางลงที่โน่นแล้ว  ท่านยังแบกนางมาถึงนี่เชียวรึ "    นิทานเรื่องนี้เป็นอย่างไรคะ  ขอแรงชาว g2 ให้ความเห็นกันหน่อยค่ะ........ นะคะ  (( แต่งานนี้ไม่มีรางวัลค่ะ อิอิ  ไม่ว่าจะลาเต้  คาปูชิโน เอสเปรสโซ่  ....  เพราะมิได้เป็นคำท้าแบบน้องเนปาลีค่ะ...))

[เนปาลี]

• พี่นิศาชล ..

ท่านอิกิโดเอ๋ย.. เราปล่อยวางหญิงผู้นั้นที่ฝั่งแม่น้ำนั้นแล้ว  แต่ไยท่านถึงแบกนางมาถึงที่นี่เล่า   ^_^  

ไม่มีสารพัดกาแฟ  แต่มีน้ำหวานเย็น ๆ ใช่ไหมล๊าววว?

[nisachol]

น้องเนปาลีคะ  น้องคงยังห่วงลาเต้ ที่รับท้าอยู่รึคะ  พี่ไม่ลืมค่ะ  ถ้ามีน้ำหวานเย็นๆ พี่ขอเติมโซดาด้วยนะคะ  จะได้ซาบซ่า.......... ฮ้า ชื่นใจ

[naree suwan]

• ตามมาดูคะ...ว่าใครแบกอะไร
• นั่นสิคะบางครั้งเราไม่รู้ว่ากำลังแบกอะไรอยู่
• ทุกข์หรือสุข
• แถมบ่อยครั้งเรายังทุกข์คนเดียวคนอื่นไม่เห็นทุกข์ด้วย
• น่าจะวางซะตั้งนานแล้วจริงๆด้วยนะคะ

[nisachol]

นั่นสิคะคุณ naree suwan  คนเราบางครั้งก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องไปแบกทุกข์ไว้ ทั้งๆ ที่ พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้แล้วว่า สุข ทุกข์ ก็อยู่ที่ใจ  ใจเราจะให้สุข ก็สุข  จะให้ทุกข์ ก็ทุกข์  ก็อยู่ที่เราเองว่าจะแบกรับไว้ หรือวางไว้  สุขก็ไม่หลงระเริง ทุกข์ก็ไม่จำเป็นต้องแบกไว้  รู้เหตุให้ดับที่เหตุ  แล้วรู้ละวาง ทำใจให้ว่างเปล่า ใจเราก็มีแต่สุข  แต่อย่าลืมปันความสุขให้คนรอบข้างด้วยนะคะ  เราก็จะสุขยิ่งกว่า