บางครั้งในสถานการณ์ที่เป็นวิกฤต อาจจะมีโอกาสแอบซ่อนอยู่ก็ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณมองเห็นหรือยัง
ระหว่างที่เดินทางกลับจากจังหวัดสุราษฎร์ธานี
บนเครื่องบินได้พูดคุย(แลกเปลี่ยนเรียนรู้)กับผู้เยี่ยมสำรวจของสถาบันพัฒนาและรับรองคุณภาพท่านหนึ่ง
คือ อ.โกเมธ นาควรรณกิจ
ท่านเล่าถึงการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลท่ามกลางเหตุการณ์ความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
โรงพยาบาลนี้เป็นโรงพยาบาลชุมชน 10
เตียงในจังหวัดปัตตานี ”โรงพยาบาลกะพ้อ”
ขอเอ่ยชื่อเพื่อชื่นชมและเผยแพร่ต่อนะคะ
โรงพยาบาลนี้ได้ใช้วิกฤตจากเหตุการณ์ความไม่สงบเป็นโอกาสในการพัฒนาคุณภาพ
โดยขณะรับประทานอาหารกลางวันก็คุยกันเรื่องคุณภาพเพราะเจ้าหน้าที่ไม่ออกไปไหน
และประกอบกับเป็นโรงพยาบาลเล็กเจ้าหน้าที่มีน้อยการสื่อสารเป็นไปได้ง่าย
แต่ที่เห็นว่าสื่อสารมีประสิทธิภาพจากการใช้วิธีประชุมแบบไม่เป็นทางการ
พบปะพูดคุยกันและร่วมทบทวนกันสม่ำเสมอ ตรงกับแนวคิดหลักที่ว่า
ทำงานประจำให้ดี มีอะไรให้คุยกัน
ขยันทบทวน
มีการพัฒนาที่ไม่ยึดติดในรูปแบบใช้บริบทของตัวเองในการพัฒนา
แต่ก็ไม่ลืมความปลอดภัยและมาตรฐานอยู่เสมอ
เช่นการป้องกันอัคคีภัยของโรงพยาบาล
มีถังดับเพลิงซึ่งมีการตวจสอบอย่างสม่ำเสมอ
แต่บุคคลภายนอกไม่สามารถรู้ได้ว่าถังดับเพลิงตั้งอยู่ที่ไหน
เพราะว่าถังดับเพลิงนี้สามารถนำมาทำระเบิดได้และหากนำมาติดในที่เปิดเผยอาจถูกขโมยได้
ถังดับเพลิงจะเก็บไว้ในที่ลับเฉพาะ
เจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลทุกคนจะรู้ที่ตั้งของถังดับเพลิงทุกคนและมีการตรวจสอบตามมาตรฐาน
เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลเล็กประชาชนส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิม
ไม่มีโภชนากรแต่รพ.ได้เห็นความสำคัญของอาหารที่ผู้ป่วยได้รับ
และให้ผู้ป่วยและญาติสามารถดูแลตนเองได้
(patient focus)
โดยเฉพาะผู้ป่วยที่ได้รับอาหารเฉพาะโรค เช่นเบาหวาน เป็นต้น
ทางทีมงานได้มีการจัดทำรายการอาหารใน 1 สัปดาห์ไว้ให้ผู้ป่วย
ให้ความรู้กับญาติในการเตรียมอาหารให้ผู้ป่วยโดยได้มีการศึกษาจากตำราอาหาร
(Eveidence base approach)
บ่งบอกถึงจำนวนแคลอรี่ที่ผู้ป่วยได้รับ
เมื่อญาติเตรียมอาหารมาเพื่อจะให้ผู้ป่วยพยาบาลจะประเมินก่อนว่าอาหารนั้นถูกต้องเหมาะสมสำหรับโรคหรือไม่
อย่างนี้เรียกว่าเป็นการ Empowerment
จริงๆ นะคะ
ทางทีมผู้เยี่ยมสำรวจได้ประเมินทั้งการพัฒนาคุณภาพ HA และ
โรงพยาบาลสร้างเสริมสุขภาพ HPH ไปพร้อมๆ กันในครั้งเดียว
และบรรยากาศในการเยี่ยมเป็นไปแบบกัลยาณมิตร
ยังมีตัวอย่างการพัฒนาคุณภาพที่ไม่ติดรูปแบบของรพ.กะพ้ออีกเยอะนะคะ
จะเล่าต่อไปในโอกาสหน้า คอยติดตามตอนต่อไปค่ะ