วันนี้เป็นวันที่มีความลำบากพอสมควรในการส่งบล็อกเพราะด้วยความประมาทเลินเล่อ ทำให้ประสบอุบัติเหตุทั้งวัน
เหตุเพราะวันนี้ตัดสินใจเอาวัวทั้งหมดมารวมคอก เนื่องจากสองสัปดาห์ที่ผ่านมานั้น ได้ทดลองให้วัวที่ซื้อมาจากสองที่มาอยู่รวมกันแต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ วัวลูกผสมบาร์หมันสองแม่ลูกก็ไล่ชนวัวพื้นเมืองตัวดำสองแม่ลูกเหมือนกับเหยียดผิวกันยังไงยังงั้น
เมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงแยกอยู่กันคนละคอก แต่เมื่อแยกก็สร้างปัญหาให้เราอีกเพราะคอกอยู่ห่างกันลำบากวิ่งรอกให้อาหาร แถมยังแยกน้ำแยกไฟทำให้สิ้นเปลืองมากขึ้น
ที่ผ่านมาหลายวันก็ลองผูกวัวทั้งสองครอบครัวนี้อยู่ใกล้ๆกันเพื่อสร้างความคุ้นเคย แถมยังทำรางอาหารที่คอกใหม่เพิ่มอีกรางสำหรับวัวพื้นเมืองไม่ต้องไปแย่งกินกับวัวตัวใหญ่อีกสองตัว
ประมาณบ่ายสองก็จูงวัวลูกผสมแม่ลูกเข้าคอกและผูกเชือกเรียบร้อยเพื่อป้องกันไม่ให้ไปรังแกวัวพื้นเมือง จากนั้นก็ไปจูงเจ้าวัวขี้กลัวมาเข้าคอกใหม่กับเขาบ้าง แต่กว่าจะจูงมาถึงคอกก็เลือดตาแทบกระเด็นเพราะวัวตัวนี้โดนเจาะจมูกสนตะพานซะลึก ทำให้จมูกแข็ง บ้านเราเรียกว่าดังแข็ง ทำให้จูงยากมาก แต่ถ้าให้ดินนำหน้าละก้อวิ่งปร๋อเลยก็ว่าได้
แต่ดูอาการแล้วน่าสงสารมากเพราะก่อนจะก้าวขาเข้าคอกวัวพื้นเมืองถึงกับฉี่ราด เมื่อเข้าคอกแล้วก็ทำท่าคอกตกเดินหงอยไปอยู่มุมคอก และไม่กล้าแม้กระทั่งเดินไปกินน้ำกินหญ้าเอาเสียเลย
ที่ร้ายไปกว่านั้นเจ้าวัวตัวใหญ่สองตัวเดินมาขวิดเอาขวิดเอา เราหรือก็ทั้งดึงทั้งฉุดวัวตัวใหญ่สองตัวไม่ให้รังแกเจ้าตัวพื้นเมือง แต่ด้วยความกลัวแบบหมาจนตรอก วัวพื้นเมืองจึงต้องงัดแม่ไม้มวยวัวไทยมาสู้บ้างด้วยท่าถีบอมตะแต่ดันมาโดนคนเลี้ยงอย่างเราเอาได้ ผลที่เห็นก็ได้รอยฟกช้ำดำเขียวเต็มหน้าขาซ้ายไปเต็ม ๆ เมื่อเจ็บตัวแล้วก็ถอดใจปล่อยให้วัวทั้งหมดอยู่วัวดวงกันต่อ เราก็ไปหาหยูกยาทากันระบม
ถึงเวลา 16.00 น. ก็ไปเดินไปดูความเรียบร้อยที่คอก แต่ที่ไหนได้วัวพื้นเมืองกลัวเอามาก ทั้งมุดทั้งดันจนคอกพังหนีออกมาหากินอยู่นอกคอก เป็นเรื่องละสิ... วัวหายไปจากคอกสองตัว เจ้าดำแม่ลูกไปไหน เดินหาอยู่นานไปเจอที่แปลงหญ้าแพงโกลา
พอเห็นเราเดินไปตามมันก็โกยอ้าวหนีทั้งแม่ทั้งลูก คงกลัวว่าเราจะไล่เข้าคอกใหม่อีก แล้วรีบวิ่งไปเข้าคอกเก่าที่เคยอยู่มาก่อน เลยจนใจยอมให้อยู่คอกเดิมต่อไป
เมื่อวัวกลับไปอยู่คอกเดิมก็ต้องเตรียมอาหารให้ใหม่ จึงรีบไปเกี่ยวหญ้าแพงโกลาที่แสนจะอ่อนนุ่มไปให้กินแบบปลอบใจ ๆ
เมื่อเกี่ยวหญ้าแล้วก็เกิดติดใจติดลมเกี่ยวหญ้าต่อไม่หยุด ด้วยวางแผนว่าพรุ่งนี้จะกลับบ้านเร็ว ไม่ปล่อยวัวออกจากคอก เลยจะเตรียมหญ้าไว้ให้พร้อมสำหรับพรุ่งนี้ ถ้าจะเกี่ยวตอนเช้าก็ไม่เหมาะเพราะหญ้ามีน้ำค้างพรมอาจมีพยาธิติดอยู่กับหญ้าด้วย ที่แน่เกี่ยวหญ้าตอนเย็นนี้ดีนักแลเพราะแดดไม่ร้อน
แต่เกี่ยวไปได้แค่สองเข่งก็ได้เรื่องและได้เลือด ด้วยคมเคียวมาเกี่ยวเอานิ้วกลางมือข้างซ้ายจนนิ้วมือหายไปเกือบครึ่ง พยายามห้ามเลือดด้วยภูมิปัญญา ทั้งใบสาปเลือด น้ำแข็ง น้ำตาล แอลกอฮอล์ และเบตาดีน
แต่เลือดก็ไม่หยุดไหล เกือบหนึ่งชั่วโมงทนเจ็บทนรบเร้าไม่ไหวตัดสินไปไปโรงพยาบาล ให้พยาบาลคนสวยที่โรงพยาบาลสตึกทำแผลให้ แถมท้ายด้วยการฉีดวัคซีนกันบาดทะยักด้วยหนึ่งเข็ม
ขณะที่กำลังบันทึกในบล็อกนี้จึงระบมทั้งแผลถูกวัวถีบ แผลเกี่ยวบาดมือ และระบมกับพิษของวัคซีนนี้แล โอ้ละหนอ...
สู้นะครับ จากนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร โรงเรียนเม็กดำ อ. พยัคฆภูมิพิสัย คงได้เข้าไปที่ป่าสวนครูบา สุทธินันท์ อีกแต่ช่วงนี้ยัง ขอบคุณมากที่ได้เข้ามาแรกเปลี่ยนเรียนรู้ กับอาจารย์พันดา ขอบคุณมากกกกกกกกกกกก
สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต
แบบนี้มังค่ะที่อาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่า ต้องเลี้ยงวัวจริง ถึงจะมันส์และได้รสชาติ ให้เข้าใจแบบถึงก้นบึงของหัวใจคนเลี้ยงวัว
แหม! ถ้าเจ็บหนักจริง ๆ จะคิดถึงอาจารย์ขจิตเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย .....
สวัสดีค่ะ น้อง รักชาติ ท.บ. พลทหาร
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ ถึงแม้จะหมดแรงก็จะสู้จนขาดใจแน่นอนค่ะ เพราะเรียนแบบพัฒนบูรณาการศาสตร์กับสหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นนี่ ดูแค่คำว่าพัฒนาที่พ่วงอยู่ในหลักสูตรเป็นอะไรที่หนักอึ้งพอสมควร
เพราะคนเรียนอย่างเราต้องเอาความรู้ที่ใช้ได้และเหมาะสมไปพัฒนาตนเอง พึ่งตนเองให้ได้แล้วจะได้ไปช่วยพัฒนาคนอื่นและสังคมรอบข้างต่อไปได้
ให้กำลังใจนะค่ะ จะได้มีแรงสู้ด้วยกันต่อไป
สวัสดีครับอาจารย์คนสวย ผมกะลังจะเลี้ยงวัวครับเลยลองเขามาหาความรู้ดู กะว่าจะเลี้ยงพันธ์พื้นเมืองน่ะครับ
โชคดีที่ได้เข้ามาดู ถึงได้รู้ว่าห้ามเลี้ยงด้วยกัน อิอิ ขอบคุณมากครับผม