เรื่องใกล้ของชาวบ้านที่จะต้องมีส่วนร่วมในการพัฒนาอย่างมาก
เมื่อวันที่ 18 สิงหาคม 2550 เราในฐานะผู้ประสานงานให้กับองค์กรชุมชน "ออมบุญวันละหนึ่งบาทบ้านดอนไชย" ที่อยู่ในเขตตำบลต้นแบบของจังหวัดลำปางได้โทรถามถึงความคืบหน้าของการประสานงานกับเทศบาล ในการจัดสัมมนาของกลุ่ม , องค์กรที่มีอยู่ในตำบลว่ามีความคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว และได้แลกเปลี่ยนกับเจ้าหน้าที่ของ พมจ. ลำปาง ถึงการทำแผนแม่บทชุมชน ที่แท้จริงว่าจะทำกันอย่างไร ในฐานะที่เราเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในชุมชนและได้รับความคิดเห็นในหลายองค์กรที่สะท้อนถึงการทำแผนนี้ว่าทุกครั้งที่มีหน่วยงานต่างๆ ได้มาจัดเก็บข้อมูลในการทำแผนนี้ไม่มีการติดตาม และดำเนินการให้เกิดเป็นรูปธรรมขึ้นเลย นกเลยเสนอว่าขอให้มีการอบรมให้กับชาวบ้านได้มีการทำความเข้าใจก่อน เพราะว่าชาวบ้านทางนี้เข้าไม่เข้าใจว่าการทำแผนนั้นมันมีผลที่ดีกับตัวเราอย่างไร ทุกครั้งได้มีหน่วยงานเข้ามาจัดเก็บข้อมูลไม่ทั่วถึง และไม่ตรงตามความเป็นจริงสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นการให้คนที่เก็บข้อมูลนั้นอาจจะไม่มีความเข้าใจในการจัดเก็บ และคนให้ข้อมูลก็ไม่แน่ใจว่าจะให้ข้อมูลที่เป็นความจริงหรือไม่ (เลยเกิดมีแต่ความระแวงกัน) จากที่สังเกตทุกครั้ง
ตอนแรกพี่เขาบอกว่าน่าจะจัดกันที่โรงแรมหรือส่วนราชการ แต่เราเห็นว่ามันเป็นพิธีที่ทางการมากไป เมื่ออบรมเสร็จก็จะได้สิ่งที่เหมือนเดิม เลยแลกเปลี่ยนกับพี่เขาว่าน่าจะจัดในส่วนที่เขามีส่วนร่วมและใกล้ตัวเองมากที่สุดคือ อาจจะเป็นที่ในชุมชน เช่น หมู่บ้าน วัด โรงเรียน ที่ไหนก็ได้ เพราะชาวบ้านไปฟังการอบรมที่โรงแรมทุกครั้งแล้วจะเกิดการเกรงใจกันมากกว่าที่จะเสนอความคิดเห็นที่เป็นธรรมชาติของชุมชน นอกจากคนที่กล้าพูดในสถานที่นั้น เพราะประสบการณ์ทุกครั้งเราเห็นและได้แลกเปลี่ยนกันมาหลายครั้งในสถานที่ ที่แตกต่างกันไป
จึงเป็นเรื่องที่เราควรจะให้ข้อคิดเห็นกับส่วนราชการนะ แต่มีอีกคำถามหนึ่งว่าข้อมูลที่เราได้จากการทำแผนนี้สามารถนำเข้าไปจัดเก็บในระบบฐานข้อมูลที่ทางกลุ่มกำลังพัฒนาและได้เริ่มทดลอง เราเลยยังให้ข้อคิดเห็นนี้ยังไม่ได้ชัดเจนเพราะเราต้องปรึกษากับที่ปรึกษาของเครือข่ายก่อนถึงจะรู้ว่าควรจะเก็บไว้ในที่เดียวกันหรือแยกส่วนในการจัดเก็บ
ส่วนในเรื่องข้อมูลที่คุณภีมถาม ยังทดลองโปรแกรมที่เขียนขึ้นมาใช้ในระดับเครือข่ายนั้นเรากำลังทดลองอยู่ สัญญาว่าจะพยายามเล่ารายละเอียดให้ได้เข้าใจให้มากกว่านี้ ถ้าอยากจะให้เล่า และให้ข้อมูลอะไรบ้างก็ถามมานะคะ มีอีกเยอะที่จะต้องทำต่อไปโดยต้องใช้เวลาและปัจจัยอีกหลายอย่าง ปัญหาของกลุ่มก็ยังแก้ให้ยังไม่จบสำหรับสมาชิกกลุ่มที่เป็นเครือข่ายเดียวกัน (กลุ่มเกาะคา) น้องเขาก็เกรงใจเราแต่พวกเราบอกว่ามีปัญหาอะไรให้เข้าที่ประชุมเข้าไว้ เครือข่ายจะได้ช่วยกันคิดที่จะแก้ปัญหาให้ และจะช่วยกันอย่างไร หลายเรื่องนะที่พวกเรากำลังช่วยเหลือซึ่งกันและกัน โดยไม่คิดที่จะละทิ้งกันมันเป็นเรื่องที่ทำแล้วอยากเห็นความสำเร็จของชุมชนของตนเองและเผื่อแผ่ให้ชุมชนอื่นด้วย
