หน้าแรกของไดอารี่กับปากกาด้ามเดิม

 

วันแรกที่ได้เริ่มเขียนไดอารี่ชีวิต “หน้าแรกของการเป็นพระ”

แต่วันนี้ที่เริ่มต้นเขียนไม่ได้เขียนอยู่ที่วัดแพร่นะ วันนี้อาตมานั่งอยู่บนกองฟางเหนือผืนดินของจังหวัดหนองคายซึ่งมีโอกาสได้มาร่วมงานประจำปี ณ วัดป่าดานวิเวก อ.โซ่พิสัย จ.หนองคาย

  

ถึงแม้หน้าแรกของไดอารี่นี้จะไม่ได้อยู่ที่เดิม แต่หน้ากระดาษบนสมุดเล่มสีฟ้าที่หน้าปกเขียนว่า “Success For you” พร้อมกับปากกาแท่งสีเหลืองตราม้า มีตัวอักษรเขียนว่า “เรารักในหลวง” เป็นสมุดและปากกาชุดเดิมที่โยมพ่อและโยมแม่มาถวายไว้ให้ตั้งแต่วันที่อาตมาบวช....(๑๔ มกราคม ๒๕๕๐)

 

ปากกาแท่งเดิมที่ใช้เขียนบทสวดมนต์ลงบนกระดาษที่ใช้เตรียมไปสวดทุก ๆ ในเวลาให้พรก่อนฉัน

ปากกาแท่งเดิมที่ใช้เขียนทุกครั้งก็สามารถระลึกความทรงจำ ใบหน้า และรอยยิ้มให้ผู้ที่ให้ได้ทุกคืนวัน

ปากกาแท่งเดิมแท่งนี้นั้นวันนี้เดินทางตามสายธรรมมาถึง “ป่า” ของ “วัดป่า” ที่ญาติธรรม ญาติโยม พุทธบริษัทได้บรรจงตระเตรียมปูฟางไว้ต้อนรับคณะสหธรรมิกจากแดนไกลได้พักอย่างอุ่นใจ ณ ดินแดนแห่งพุทธรรมหนองคายนี้

หลังจากความตื่นเต้นจากการที่ได้กางกลดเป็นครั้งแรกเริ่มจางไป ความตื่นเต้นนี้ได้เป็นครูสอนเราในเรื่องของความกล้า “กล้าที่จะถาม” ทะลวงกำแพงแห่งความอายจนสามารถกางกลดเบื้องต่ำจากฟื้นฟ้าลงมา และอยู่เบื้องบนจากฟื้นดินและผืนฟางขึ้นไป....

 

 

ตอนนี้ต้องขอโอกาสตามเพื่อน ๆ สหธรรมิกไปสรงน้ำก่อนนะ (เดี๋ยวจะหนาวไปกว่านี้) หน้าหนาวปีนี้นี่ช่างหนาวเสียนี่กระไร แถมคืนนี้ต้องนอนกลางป่า ไม่รู้เวลา แต่กาลนี้พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงแล้ว.....

 

เกร็ดธรรมฝึกจิต “ต้องทำอะไรให้เร็วขึ้นนะเรา ฝึกตนเองให้มากกว่านี้ (ไวอย่างมีสติ)”

 

 

วันที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๕๐

เวลาพระอาทิตย์ใกล้อัสดง

ณ วัดป่าดานวิเวก อ.โซ่พิสัย จ.หนองคาย

เรียบเรียงและพิมพ์

วันที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๐

เวลา กลางคืนก่อนการพักผ่อนของอัตภาพร่างกายนี้

ณ จ.เชียงใหม่

 

ปัจฉิมลิขิต... สบู่จอห์นสันก้อนนี้ มีสีแต่ไร้กลิ่นน้ำหอม ก็เป็นสบู่ที่โยมแม่นำมาถวายไว้ให้เหมือนกันนะ.....