เรารู้กันมานานแล้วว่า 1 วัน มี 24 ชั่วโมง หรือ 1,440 นาที แต่บางทีเรากลับรู้สึกว่า แต่ละวัน...มันสั้น...ยาว... ต่างกันอย่างชัดเจน ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมว่า ทำไม? วันนี้มันรวดเร็วซะจนทำอะไรไม่ทันเป็นชิ้นเป็นอัน ก็หมดวันแล้ว หรือ ทำไม?วันนี้มันช่างยาวนานซะเหลือเกิน กว่าจะผ่านพ้นไปได้ อะไรทำนองเนี๊ยะ>>>
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า...นาฬิกามันเดินลำเอียง หรือ นาฬิกาใจ ของเราเองที่เดินไม่ตรง...
หากนาฬิกาเป็นตัวชี้วัด เวลาที่โลกเคลื่อนที่รอบตัวเองแล้วละก็ นาฬิกาใจของเรา คงใช้เป็นตัวชี้วัด เวลาที่ใจเราหมุนรอบตัวเอง เช่นกัน...และหากนาฬิกาถูกพันธนาการด้วยเวลา...ทำให้ต้องหมุนรอบตัวเอง....................แล้วใจของเราล่ะถูกพันธนาการด้วยหรือเปล่า???
บางทีเราก็ทำให้ใจ หมุนรอบตัวเองซะจนเหนื่อย และเมื่อเกิดอาการเหนื่อยใจขึ้นมาแล้ว ทำยังไง ก็ไม่ยอมหาย ไม่ว่าจะนอน ไปท่องเที่ยว หรือร้องตะโกนดังๆออกมา ก็ไม่ช่วยให้ดีขึ้นมากนัก ... ถ้าเหนื่อยกาย ก็ต้องพักที่กาย ถ้าเหนื่อยใจ ก็ต้องพักที่ใจ จริงมั๊ย!
... ก็ทำให้ใจหยุดหมุน ทำใจนิ่งๆ ซึ่งก็ไม่ยากอะไรหากเรา"รู้"ว่าใจเราเป็นอย่างไร ในขณะนั้น จิตใจมันสัมพันธ์โยงใยกับความคิด ดังนั้นถ้าหยุดคิดก็หยุดใจได้เช่นกัน วิธีการตัดพันธนาการของนาฬิกาใจ ที่ผู้รู้หลายคนคิดไว้ก็มีมากมาย เช่น ฝึกสมาธิ, ฝึกลมปราณ, โยคะ และศาสตร์อีกหลากหลายที่มีมานานในซีกโลกตะวันออก
<<<<< คุณเคยสัมผัสกับอาการแบบนี้บ้างไหม???... ตัวเบาๆ ลอยๆ รู้สึกกลมเกลียว เป็นหนึ่งเดียว โปร่ง โล่งในหัว หลุดจากความเป็นตัวตนของเรา หรืออะไรทำนองเนี๊ยะ แบบนี้แหละที่เรียกว่า เราสามารถหยุดนาฬิกาใจของเราได้แล้ว.... แม้เพียงชั่วครู่ ชั่วยาม แต่ก็เปี่ยมล้นด้วยคุณค่า ฉันก็เคยสัมผัสได้บ่อยๆ แม้เพียงช่วงสั้นๆ ก็ตาม แต่มันเป็นความสุขจริงๆ ที่คุ้มค่ามาก ....และนี่ก็เป็นความสุขเล็กน้อยที่คุณค่ามหาศาล ไม่ต้องไปไขว่คว้า วิ่งหาให้เหนื่อยที่ไหนเลย >>>>>
ไม่มีความเห็น