ร่างรัฐธรรมนูญ

ตามที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย(ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช 2549 กำหนดให้สภาร่างรัฐธรรมนูญจัดทำร่างรัฐธรรมนูญและพิจารณาให้แล้วเสร็จภายในหนึ่งร้อยแปดสิบวันนับแต่วันเปิดประชุมสภาร่างรัฐธรรมนูญครั้งแรก เมื่ดจัดทำร่างรัฐธรรมเสร็จแล้ว ให้เผยแพร่ให้ประชาชนทราบและจัดให้มีการออกเสียงประชามติว่าจะให้ความเห็นชอบหรือไม่เห็นชอบร่างรัฐธรรมนูญทั้งฉบับ นั้น

บัดนี้สภาร่างรัฐธรรมนูญได้จัดทำร่างรัฐธรรมนูญฉบัยใหม่เสร็จเรียบร้อยตามกรอบระยะเวลาที่กำหนดไว้แล้ว โดยกระบวนการจัดทำร่างรัฐธรรมนูญฉบับร่างรัฐธรรมนูญได้จัดทำขึ้นจากการรับฟังความคิดเห็นจากประชาชนในภาคส่วนและองค์กรต่างๆ เพื่อรับความคิดเห็นและข้อเสนอแนะมาประกอบการพิจารณาจัดทำร่างรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็นสิ่งยืนยันให้เห็นว่าร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้ได้เห็ฯนความสำคัญอย่างยิ่งของการมีส่วนร่วมของประชาชน และเพื่อให้ร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้เป็นรัฐธรรมนูญของประชาชน จึงได้มีการจัดทำ"ร่างรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย(ฉบับลงประชามติ)"จำนวน 20 ล้านเล่มเพื่อเผยแพร่ให้ประชาชนทราบและให้เป็นข้อมูลในการประกอบการพิจารณาตัดสินใจการออกเสียงประชามติว่าจะให้ความเห็นชอบหรือไม่เห็นชอบหรือไม่เห็นชอบร่างรัฐธรรมนูญทั้งฉบับ รวมทั้งเพื่อให้ประชาชนมีความรู้ ความเข้าใจในร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่มากยิ่งขึ้นด้วย..

[ขจิต ฝอยทอง]

• รออ่านเรื่องจากกลุ่มเม็กดำต่อ
• แหมกลุ่มนี้ขยันจังเลย

[กลุ่ม 3 ล่องเรือชีวิต]

-แวะมาทักทาย  แวะมาให้กำลังใจ

แวะมาเยี่ยม สมาชิกมหาลัยชีวิตด้วยกัน

ขออนุญาต นำบล็อกเข้าแพล็นเน็ตของพวกเราเอาใว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้

-โอกาสหน้าจะมาทักทายใหม่

[เม็กดำ2]

ต้นไม้แห่งรัก นานมาแล้ว ในป่า มีต้นแอปเปิ้ลอยู่ต้นหนึ่ง เด็กชายคนหนึ่งที่ชอบวิ่งเล่นรอบ ๆ ต้นแอปเปิ้ล ทุกวัน แต่เวลาผ่านไป เด็กชายคนนั้นโตขึ้นและไม่ได้มาเล่นที่ต้นแอปเปิ้ลทุกวันเหมือนก่อน. วันหนึ่งเด็กชายคนนั้นกลับมาพร้อมท่าทางเหงาหงอย "มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอปเปิ้ลชวน "ฉันไม่ใช่เด็กอีกแล้ว ฉันไม่อยากเล่นที่ต้นแอปเปิ้ลอีกแล้ว ฉันอยากเล่นของเล่นแต่ไม่มีเงินซื้อ" เด็กชายตอบ "เสียใจด้วย ฉันก็ไม่มีเงิน แต่มีลูกแอปเปิ้ล เธอเก็บไปขายได้นะ จะได้มีเงิน" ต้นแอปเปิ้ลพูด แล้วเด็กชายคนนั้นก็เก็บลูกแอปเปิ้ลจนหมดต้น แล้วจากไป ... วันหนึ่งเด็กชายกลับมา "มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอปเปิ้ลชวน "ฉันไม่มีเวลาเล่นแล้ว ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัว ต้องสร้างบ้าน เธอช่วยฉันได้ไหม" เด็กชายตอบ "เสียใจด้วย ฉันไม่มีบ้านให้เธอ แต่เธอตัดกิ่งของฉันไปทำบ้านของเธอได้นะ" ต้นแอปเปิ้ลตอบ เด็กชายในอดีตยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับตัดกิ่งต้นแอปเปิ้ลไปจนหมด แล้วจากไป ... วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กชายคนนั้นกลับมาอีกครั้ง "มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอปเปิ้ลชวน "ฉันแก่มากจนเล่นไม่ไหวแล้ว ฉันอยากแล่นเรือ เพื่อพักผ่อนในช่วงสุดท้ายของชีวิต มีเรือให้ฉันยืมไหม" "ใช้ลำต้นของฉันไปสร้างเรือสิ เธอจะได้มีเรือตามที่ต้องการ" เด็กชายจึงตัดลำต้นไปสร้างเรือ และแล่นเรือออกไป โดยไม่ได้กลับมาอีกนาน... สุดท้ายหลายปีผ่านมา เด็กชายก็กลับมา "ฉันเสียใจด้วย ฉันไม่มีอะไรจะให้เธออีกแล้ว เหลือแต่รากที่กำลังจะตายของฉันเท่านั้นเอง" ต้นแอปเปิ้ลกล่าวด้วยเสียงร้องไห้ "ฉันไม่ต้องการอะไรมากหรอก นอกจากเอนกายพักผ่อน เพราะฉันเองก็เหนื่อยล้ามาหลายปีแล้ว" เด็กชายตอบ "ดีเลย รากไม้ นี่แหละ คือที่ ๆ ดีที่สุดที่เธอจะเอนกายนอนลงมา จงพักผ่อนเถิด" เด็กชายก็นั่งลง และต้นแอปเปิ้ลดีใจมาก พร้อมยิ้มทั้งน้ำตา เรื่องก็จบลงเพียงเท่านี้ สำหรับท่านที่อ่านมาถึงนี้แล้ว ลองนึกดูว่าต้นแอปเปิ้ล คืออะไร????   ต้นแอปเปิ้ลคือ พ่อแม่ของเรา ตอนแรกที่เรายังเด็ก อยากเล่นกับพ่อแม่ แต่พอโตขึ้น ก็จากท่านไป จะกลับไปก็ต่อเมื่อ เรามีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ แต่อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของเราก็ยังอยู่ที่นั่นเสมอ คอยให้กำลังใจ เอาใจใส่ และให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราอยากมี อยากได้ อยากเป็น ให้อภัยในความผิดถึงแม้จะยิ่งใหญ่แค่ไหน และยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เรามีความสุข...