คนตัวเล็กกับการอนุรักษ์ : สิ่งสะท้อนศรัทธาผสานความรู้ สู่การมีส่วนร่วมของชุมชน

    สวัสดีครับชาว G2K ทุกท่าน   ในวันนี้ผมใคร่อยากจะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันครับ เป็นเรื่องของการอนุรักษ์งานศิลปกรรม สถาปัตยกรรม ในท้องถิ่นของเราครับ

    เมื่อประมาณต้นเดือนที่ผ่านมา ผมก็ได้ไปร่วมงานเล็กๆที่เป็นกันเองมากๆ  ของอาจารย์ที่ผมเคารพนับถือที่สุด (ตั้งแต่สมัยเรียนจนจบจนบวชและจนบัดนี้)

งานนั้นก็คือ งานนิทรรศการคนตัวเล็กกับการอนุรักษ์ ที่หอศิลปวัฒนธรรมเมืองเชียงใหม่(หอศิลป์สามกษัตริย์)  งานนี้มีพิธีเปิดที่เป็นกันเองและกินใจมากครับ ผมเองยังเสียดายที่ไม่ได้ไปงานที่เมืองทอง ตอนงานสถาปนิก'50 และที่ม.ศิลปากรด้วย เนื่องจากยังบวชอยู่ในตอนนั้น

 

สิ่งที่ได้พบเห็นในวันนั้นคือพิธีเปิดที่ใช้การแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความรู้ ข้อคิด ที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ มาใช้เปิดงานแทนการตัดริบบิ้นหรือตีฆ้องสามที ที่เห็นกันอยู่ทั่วไป

หากแต่สิ่งที่ได้คือการที่คนในชุมชน นักวิชาการทั้งศิลปะและโบราณคดีได้ประสานความรู้ร่วมกับแรงศรัทธา มาเป็นโครงการดีๆที่กระตุ้นไฟให้คลื่นลูกใหม่ได้รู้จักการรักและหวงแหน ในงานศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมท้องถิ่นที่สวยงาม ให้เข้าใจถึงจิตวิญญาณในการฟื้นฟูสิ่งที่ตนมี ในชุมชนให้คนในชุมชนเป็นคนดูแลสิ่งของของพวกเขาเองหลังจากที่เราทำหน้าที่เสร็จ

ในวันนั้นอาจารย์วิถี พานิชพันธ์ ได้กล่าวว่า  ที่ตนเองหันมาให้ความสนใจในศิลปะพื้นบ้าน เพราะมันคือตัวตนรากเหง้าของเรา และทำอย่างไรให้มีคนสานต่อความคิดของอาจารย์ 

 

ซึ่งในวันนี้ก็มีคนที่สานต่อแนวคิดของอาจารย์อีกมากมายและทำได้ดีสมกับเป็นคนตัวเล็ก ที่หัวใจไม่เล็ก ไม่เล็กในที่นี้คือ...ความคิดและอุดมการณ์

 

ขอขอบคุณ ผศ.วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์ ที่เป็นหัวเรือใหญ่ในโครงการนี้ และพี่ๆน้องๆจาก ศิลปากร มรภ.เชียงราย ที่ทำให้งานลุล่วงไปได้โดยไม่พึ่ง งบประมาณจากคนตัวใหญ่ และทำเองได้ด้วยคนตัวเล็ก ครับ

ผมเองยังเสียดายที่ไม่ได้ร่วมโครงการในขั้นตอนดำเนินงาน แต่ก็ยังจะคอยเป็นแรงพลักดันและกำลังใจให้หลังกับทุกคน  อย่างน้อยก็ได้พิมพ์ร่างโครงการ(เมื่อนานมาแล้วครับจนผมเอง ยังลืมไปเลยว่าเคยช่วยงานนี้ด้วย)

ขอขอบคุณรูปภาพ

จาก on Lumpang เปิดโลกลำปาง ครับ

[Supat Chupradit]

ศิลปวัฒนธรรม  มีคุณค่า และคุณรุ่นเราจะต้องช่วยกันดำรงรักษาไว้สืบต่อไปครับ

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

เห็นบรรยากาศในรูปแล้ว น่าตื่นตามากค่ะ