เวลา

"เวลา"

คำ คำนี้ทำไมมีอิทธิพลกับมนุษย์เราจัง  ตั้งแต่ตื่นเช้ามาก็ต้องดูเวลาแหละ "โอ้ยสายแล้ว  เดี๋ยวมาทำงานไม่ทัน"  หรือเที่ยงก็ "เมื่อไหร่จะเที่ยงนะ หิวข้าวแหละ"  หรืออีกนัยนึง  "อ้าว เที่ยงแล้วเหรอ  งานยังไม่เสร็จเลย" ทำไมมันยุ่งอย่างนี้นะ  ตกเย็นก็บ่นอีก  "เมื่อไหร่จะถึงเวลางานเลิกสักที อยากกลับบ้านแหละ"  "โอ้ย...เค้ากลับบ้านกันหมดแล้ว  งานฉันยังไม่เสร็จเลย ทำไมมันยุ่งอย่างนี้นะ"  ถ้อยคำทั้งหมด ทั้งปวง ก็เป็นเรื่องของเวลาทั้งนั้น  บางคนมีเวลามากมายเหลือเฟือ ที่จะทำโน้น นี่นั้น ได้มากมาย  แต่กับบางคนทำไมเวลาเหมือนจะมีน้อยเสียเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ใน 1 วัน ก็มีเวลา  24 ชั่วโมงเท่ากัน แล้วเราจะบริหารเวลากันยังไง และในคำ ๆ เดียวกัน  ก็มักจะมีคำว่า  "ไม่มีเวลาเลย"   อยากจะทำโน้น นี่ นั่น ก็ ไม่มีเวลาเลย  อยากจะสร้างสรรงาน หลาย ๆ ชิ้น  อยากจะจัดแฟ้มที่ยุ่งเหยิงมานาน  ก็ใช้คำว่า  "ไม่มีเวลา"    แต่กลับมีเวลาไปเดินช๊อปปิ้ง  มีเวลาไปนั่ง Drink กับเพื่อน ๆ   มีเวลาไปเม้าท์โต๊ะโน้น  โต๊ะนี้  มีเวลาเข้าห้องน้ำพร้อมหนังสือพิมพ์อีก 1 ฉบับเป็นชั่วโมง ๆ มีเวลาท่องเน็ต  เล่นเกม  แต่เวลาทำงานกลับน้อยนิดเสียเหลือเกิน  พอเริ่มตั้งหลักจะทำงานก็  เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน  เดี๋ยวกินน้ำก่อน  แล้วก็เริ่มงาน อ้าวโทรศัพท์มาอีกแหละ  ต้องเม้าท์ก่อน  คุย ๆๆๆๆ  "ฉันยุ่ง ๆๆๆๆ  เดี๋ยวทำงานก่อนนะ"  อ้าว  เที่ยงแล้วเหรอ หว่า  ไปกินข้าวก่อนแล้วกัน  ตกบ่ายเริ่มทำงาน  อ่ะแปรงฟันก่อนนะ    เอ้า เริ่มงานได้

ทำไมเราไม่เปลี่ยนจากคำว่า  "ไม่มีเวลา"  มาเป็น  "หาเวลา"  หรือ "แบ่งเวลา"   

อย่างเช่น  การเข้ามาเขียนบันทึกก็เช่นกัน  กับตัวเองใช้คำว่า "ไม่มีเวลา"  มาเขียน  จะเอาเวลาที่ไหนมาทำ KM  เนี้ย  "เดี๋ยวค่อยเขียนก็ได้"  ผลัดวันประกันพรุ่งมาโดยตลอด  ซึ่งมันเป็นข้ออ้างที่มักใช้เป็นประจำสม่ำเสมอ เวลาที่ทำอะไรไม่ค่อยทัน หรือไม่ทำ  แล้วจะมีวิธีแก้ไข หรือปรับปรุงตัวเองอย่างไร   แล้วหากเราแบ่งเวลามาทำล่ะ