............................................
ฉันถูกกังขังในหนังสือ
ผูกมัดสองมือด้วยศึกษา
ปิดหน้าผูกตาด้วยตำรา
ปริญญาได้มาฤาน่ามอง
ปริญญาแท้จริงฤายิ่งใหญ่
จึงขังฉันไว้แต่ในห้อง
เกียรตินิยมไช่ไหมที่จำจอง
ให้มองสังคมอย่างเดียวดาย
ฉันรู้โลกนี้ช่างกว้างใหญ่
รอฉันไปค้นคว้าหาความหมาย
ภาพมวลชนทุกข์ทนยังท้าทาย
ยังไม่สายให้ฉันนั้นก้าวไป
ให้ฉันได้รู้ค่าของชีวิต
ความเป็น “ศึกษิต” ที่ยิ่งใหญ่
ศรัทธา เชื่อมั่นอันยาวไกล
ปริญญาหนึ่งใบรับใช้ชน
กลอนเพราะดีค่ะ แต่ดูเหมือนแอนตี้ ระบบการศึกษาเลยนะคะ
ช่วยแต่งกลอนเกี่ยวกับเหตุการณ์ 3 จังหวัดหน่อยได้ไหมคะ อยากอ่านค่ะ
หวาน
ขอบคุณมากครับ ผมไม่ได้แอนตี้หรอก แต่อยากเรียกร้องทุกฝ่ายให้ความสนใจกับกิจกรรมนักศึกษามากกว่าครับ เพราะช่วยปลูกฝังค่านินมที่ดีงามแก่นักศึกษาได้ ส่วนเรื่องกลอนสามจังหวัดรอบหลังนะครับ
เหมือนดูดีนะ
มาทวงกลอน 3 จังหวัดน่ะค่ะ ล้อเล่นค่ะ กวีเขาว่าต้องมีอารมณ์ถึงจะเชียนได้ จะรอละกันนะคะ อ่านกลอนของคุณทุกบทแล้วค่ะ ชอบหมดเลย
หวาน
โอกาสหน้านะครับ คุณหวานสำหรับกลอนสามจังหวัด
ขอบคุณที่อ่านทุกบท
ช่วงนี้ เศร้า และหนัก
"ปริญญา"คือความรอบรู้ ความรู้ไม่ได้ปิดตาเรา ความรู้ไม่ได้กังขังเรา
แต่คนเราโง่เองที่คิดว่าความรู้แค่หางอึ่งก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณค่าของ "ปริญญา"
คุณค่าของคนไม่อยู่ที่ปริญญาเพราะปริญญาไม่สามารถการันตีใครได้
แต่เราสร้างคุณค่าให้ปริญญาและสถาบันได้
ด้วยการใช้ความรู้ให้เป็นประโยชน์แก่ตนเองและสาธารณะ
คนละเส้นทางแต่อุดมการณ์เดียวกัน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ