" เดี๊ยนรักเด็กค่า " .. อ๋อ อันนี้หมายถึงเด็กตัวน้อยตัวนิดนะคะ คนเขียนร๊ากกกเด็กได้โดยที่ไม่ต้องมีตำแหน่งนางงามอันทรงเกียรติมารับรองหรือมงกุฏเพชรระยิบระยับวางอยู่บนศีรษะ แน่ล่ะค่ะ คนเขียนไม่ใช่นางงาม แหม ดูจากใบหน้าก็รู้ คนเขียนเป็นเพียงพนักงานออฟฟิศธรรมด๊า - ธรรมดา นี่เอง ชอบมีคนถามเสียจริงว่าทำงานอะไร? พอบอกไปว่า เจเนอรัล เบ๊ ค่ะ แฮ่ะ ๆ เรียกให้หรูซะงั้น ก็อึ้งงงงงงงกันเป็นแถว โอ้ แม่เจ้า พอแปลตำแหน่งหน้าที่การงานให้ฟังเป็นภาษาไทยว่า " กรรมกร หรือ จับกัง " เท่านั้นล่ะค่ะ ท่านผู้ท่องไซเบอร์ทั้งหลายก็ค้อนขวับใส่คนเขียนทันที อ่าววว เป็นงั้นไปเฮ้อ
อ๋อ กำลังจะบอกว่าการงานน่ะก็ไม่ได้ข้องแวะกับเด็ก ๆ นักหรอกค่ะ อาจจะมีบ้างในเรื่องของทุนการศึกษาเด็กในครอบครัวยากจนจากกองสลากกินแบ่งของรัฐบาลที่ผ่านโดยทางกระทรวงพัฒนาสังคม ฯ และก็ผ่านทางออฟฟิศอีกที แต่มันไม่ใช่ประเด็นที่จะหยิบยกมาคุยกันในวันนี้
คนเขียนเชื่อว่า .. ในกล่องความทรงจำของเรามักจะมีอยู่หลายเรื่อง หลายกล่อง และก็มีเรื่องราวของเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในคอลเลคชั่นความทรงจำของคนเขียน เป็นเด็กสาววัย 14 ปี ที่มีปัญหา (( อันนี้คนเขียนวินิจฉัยเองในตอนต้น แต่ในที่สุดก็มีผู้รับรอง )) วันหนึ่งที่คนสองคนได้มาเจอกันนี่เขาเรียกกันว่า " พรหมลิขิต " หรือ " บุพเพสันนิวาส " ใช่ไหม? แต่รายนี้คนเขียนว่าคงเป็น " เวรกรรม " ชักนำให้มารู้จักกันค่ะ ที่วันนี้คนเขียนนึกถึงเด็กคนนี้ขึ้นมาก็เพราะช่วงหลัง ๆ นี้ก็ยังมีคนถามหาเด็กเวรคนนี้อยู่เสมอ คุณผู้อ่านไม่ได้อ่านผิดค่ะ คนเขียนพิมพ์ไปว่า " เด็กเวร " จริง ๆ แม้กระทั่งชื่อที่เมมไว้ในมือถือก็พิมพ์ไว้ในชื่อนี้ค่ะ เรียกด้วยความหมั่นไส้แกมเอ็นดูกับวีรกรรมหลากหลายนะสิคะ และท่าทางเจ้าของสมญานามนี้ก็จะชอบใจเสียด้วยสิ เฮ้อ คงเป็นเวรกรรมจริง ๆ ด้วย ก็ขนาดชื่อที่คนเขียนใช้ท่องในโลกไซเบอร์ยังไปพ้องเอากับชื่อแก๊งค์ของเจ้าหล่อนเลยนะสิ อะไรจะขนาดนั้น อยากรู้ล่ะสิคะว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงได้อยู่ในความทรงจำของคนเขียน
24/04/2005
....เดี๋ยวก็บอกว่าอยู่ที่ทำงาน เดี๋ยวก็บอกว่าอยู่บ้านครู ขี้โม้ ทอมแก่!!....
^
^ sms ข้างบนนี้ ที่ทำให้ใบหน้าของฉันเปื้อนเปรอะไปด้วยรอยยิ้มในหลายวันก่อน
" นี่ ฉันกลายเป็นทอมแก่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ฉันเนี่ยนะทอมแก่ ไอ้เด็กเวร!! "
^
^ ประโยคข้างบน ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองในตอนเย็นที่อากาศร้อนอ้าวหลังจากที่อ่าน sms นั้น
ไม่รู้ว่าฉันควรจะเรียกมันให้ดูสวยงามว่า " destiny " หรือเรียกว่ามัน " เป็นเวรเป็นกรรม " ของฉันกับเด็กคนนี้ดีนะที่ต้องมาเกี่ยวพันกันอย่างไม่คาดคิดมาก่อน เด็กหญิงท่าทางแก่นกระโหลกวัย 14 ปี ที่หลงรักและคลั่งไคล้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันปลื้มและนิยมชมชอบเธอเพราะความไม่ถือตัวและชอบอะไร ๆ หลายอย่างคล้ายกัน และด้วยความเซี้ยวและเฮี้ยวจัดของเด็กคนนี้ที่ก่อเรื่องก่อราวไว้กับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น อาทิเช่น ปล่อยลมยางรถตั้งหลายครั้ง เจาะเข้าเมลล์ ขี่มอเตอร์ไซค์ตาม สืบประวัติผู้หญิงคนนั้นและครอบครัว ขู่อาฆาตว่าจะโยนระเบิดใส่รถ ฯลฯ และฉันเป็นคนทำให้เด็กคนนี้ถูกฝ่ายปกครองเล่นงานเพราะใช้หลักฐานที่ออนเอ็มคุยกันเพราะเธอเจาะเข้ามาคุยกับฉันโดยใช้เมลล์ของผู้หญิงคนนั้น นี่กระมังเหตุเริ่มต้น..ที่เราได้คุยกันผ่านทางการออนไลน์..
เหตุการณ์นั้นผ่านมาได้หลายเดือนจนฉันลืมเธอไปแล้วด้วยซ้ำและหลายวันมานี้ หลังสงกรานต์วันหนึ่งทันทีที่ออนเอ็ม ชื่อเธอก็โผล่พรวดเข้ามาพร้อมๆกับประโยคต่อว่า " คุณหายไปไหนมา หนูรอตั้ง 2 วันแล้วนะ " แล้วเราก็เริ่มต้นคุยกันด้วยความเข้าใจของเธอที่ว่า ฉันเป็นทอมอายุ 38 ปี และเป็นแฟนของผู้หญิงคนนั้น ให้ตายสิ!! และฉันเองก็ไม่ได้แก้ไขความเข้าใจของเธอให้ถูกต้องเพราะฉันเองก็ต้องปกป้องผู้หญิงคนนั้นให้ห่างจากความเคียดแค้นของเธอ
ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้..เราสองคนได้คุยกันเยอะมาก และฉันเองกำลังรู้สึกว่าผูกพันกับเธอในขณะที่พี่สาวของฉันได้ปรามไว้ " เราไม่ใช่พ่อแม่หรือญาติพี่น้องเขานะ อย่าไปยุ่งอะไรกับเขาเลย เด็กคนนี้อันตรายเกินกว่าที่เราจะไปเยียวยารักษาได้ เราเองก็มีเรื่องให้คิดมากอยู่แล้วและก็คงช่วยอะไรเด็กคนนี้ไม่ได้หรอก พี่แค่อยากจะเตือน แต่ถ้าคิดว่าจะลองดูเพื่อเป็นประสบการณ์ในชีวิตหรือค้นหาอะไรบางอย่างก็ได้นะ แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่ไหวก็ให้รีบถอยออกมาซะ เฮ้อ!! มันอาจจะเป็น destiny มั้ง ฉันว่า "
จากการคุยผ่านกันทางคลื่นเสียงโทรศัพท์ไม่กี่วัน..เรื่องราวของเธอหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาให้ฉันรับรู้ และนั่นทำให้ฉันเห็นอะไรบางอย่าง ฉันเชื่อว่าคนเราทุกคนล้วนมีด้านดี - ด้านเลว - ด้านมืด - ด้านสว่าง แล้วแต่ว่าด้านไหนจะฉายออกมาให้เห็นได้ชัด และฉันเป็นห่วงอนาคตของเธอในวันข้างหน้า
เด็กผู้หญิงแก่นแก้วที่คิดว่าตัวเองเป็นสาวกของ " ลูมอส "
" ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ "
เธอพยายามทำให้ใคร ๆ เห็นว่าเธอนั้นแก่นและแกร่ง
แต่ฉันกลับเห็นเธอ..เด็กน้อยผู้อ่อนแอ..ผู้ซึ่งวิ่งตามหาความรัก - ความเข้าใจ
เด็กน้อยผู้ซึ่งต้องการใครสักคน..
หลายครั้งที่ฉันนิ่งอึ้งและสับสนกับความคิดและคำพูดของเธอ..
" คุณ..คุณอยากมีลูกไหม? ถ้าคุณมีลูก ๆ คุณจะเป็นยังไงนะ? "
" คุณ..คุณเชื่อหนูไหม ในทุกเรื่องที่เราคุยกัน เพราะใคร ๆ เขาก็ชอบหาว่าหนูโกหก "
" คุณ..เพื่อนหนูห้ามไม่ให้หนูคุยกะคุณค่ะ มันเอาเมลล์คุณไป เอาเบอร์คุณไปด้วย ถ้าพวกเขาโทรมาคุณอย่ารับสายนะ นะคะ "
" ค่าาาาา หนูขอสัญญาว่าจะพูด ค่ะ ทุกครั้ง และจะไม่พูดจาไม่สุภาพอีก แล้วคุณต้องคุยกะหนูนะ "
แล้วคืนหนึ่งในขณะที่ฉันนอนดูพระจันทร์ที่สวนหน้าบ้าน..
เด็กน้อยโทรมา..และอีกเช่นกันที่เราคุยกันเป็นเวลานานหลายเรื่อง
และฉันรู้สึกว่าฉันเองควรต้องเอาตัวเองออกห่างจากเธอก่อนที่ฉันจะรู้สึกผูกพันกับเธอมากไปกว่านี้ ฉันสอนเธอหลายเรื่องจนเธอเองคงรู้สึกและสัมผัสได้ว่าฉันจะไม่อยู่กับเธออีกแล้ว เสียงสั่นเครือก็แว่วมาให้ฉันได้ยิน..
" คุณจะไปไหน คุณจะไม่คุยกับหนูอีกแล้วใช่ไหมคะ คุณจะทิ้งหนูไปใช่ไหม ทำไมคุณต้องพูดแบบนี้ด้วย คุณจะไปไหน......... "
" พี่ไม่ได้ไปไหนค่ะ พี่ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เพียงแต่พี่ว่าเราคุยกันเยอะไปและพี่ไม่รู้ว่าเรื่องไหนจริงหรือไม่จริง เราสร้างโลกไว้หลายใบเพื่อปกปิดความอ่อนแอของตัวเอง และพี่กลัวว่าวันหนึ่งเราจะถูกโลกที่เราสร้างกลืนกินความคิดและจิตวิญญาณจนหมดสิ้น พี่ไม่ได้คาดหวังอะไรนะคะ แต่พี่ก็ยังแอบที่จะหวังไม่ได้ว่า วันหนึ่งข้างหน้าที่เราได้เจอกัน เราจะเป็นเด็กน่ารักกว่านี้ ทำตัวดีกว่านี้ ไม่ใช่ก่อเรื่องก่อราวให้เป็นที่โจษจันไปเป็นวันๆ และการที่ใครต่อใครเดินออกไปจากชีวิตเรา เราควรจะหันกลับมามองตัวเองนะว่าเพราะอะไร ไม่ใช่แต่โยนความผิดให้คนอื่น และเราควรจะเคารพในสิทธิ์ของคนอื่นด้วย พี่ไม่อยากให้เราไปละเมิดสิทธิ์ของคนอื่นอีก มันไม่ถูกต้อง "
" คุณ..จะไม่คุยกะหนูอีกต่อไปแล้วใช่ไหม คุณพูดเหมือนวันที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกับหนูเป็นวันสุดท้าย อย่างนี้เลย "
และฉันก็วางสายไป..
โธ่ เอ๊ยยย!! ไอ้เด็กเวร..
........................................................................................................
เมื่อวานนี้เอง ตอนหัวค่ำ..
ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือดังติดต่อกันเป็นเวลานาน แต่ฉันก็ไม่ยอมเดินไปรับสาย
และแล้ว..ในยามดึกสงัด..
ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ ฉันก็รีบคว้ามือถือมากดรับ " สวัสดีค่ะ "
กลับมีเสียงยียวนกวนประสาทย้อนกลับมาว่า " ตะแง่ววววววว ตะแง่ววววววว " แล้ววางสายไป
ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ ฉันก็รีบคว้ามือถือมากดรับ " ไม่คุยรึคะ "
กลับมีเสียงยียวนกวนประสาทย้อนกลับมาว่า " ตะแง่ววววววว ตะแง่ววววววว " แล้ววางสายไป
ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ ฉันก็รีบคว้ามือถือมากดรับ " ตกลงเราจะคุยไหม? "
กลับมีเสียงยียวนกวนประสาทย้อนกลับมาว่า " ตะแง่ววววววว ตะแง่ววววววว " แล้ววางสายไป
ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ .. ติ้ด ๆ ๆ ครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ฉันก็รีบคว้ามือถือมากดรับ " ค่ะ คุยไม่คุย ถ้าไม่คุยจะวาง "
กลับมีเสียงยียวนกวนประสาทย้อนกลับมาว่า " ตะแง่ววววววว ตะแง่ววววววว หนูทำเสียงได้น่ารักไหมคะ? นี่ ๆ ๆ ตอนนี้คุณทายสิหนูอยู่ไหน? หนูมานอนบ้านป้าค่ะ เพราะอยู่บ้านไม่ได้ พ่อกับแม่ตีหนู "
" สร้างวีรกรรมอะไรอีกล่ะ เราน่ะ "
" ก็ รั้วบ้านเป็นสีขาว อัลลอยด์สีทอง หนูไม่ชอบอ่ะ เลยเอาสีเขียวมาทา ๆ ๆ แล้วพ่อแม่มาเห็นหนูก็โดนตี "
" อื้อ ดีแล้วนี่ โดนแค่นี้ น้อยไป "
" บ้านคุณอยู่ที่ไหนหรือคะ? "
" จะรู้ไปทำไม เก่งนักไม่ใช่รึ มาถามทำไม "
" กลัวหนูเหรอ? "
" ป่าว!! ถ้ากลัวก็บ้าสิ " .. แต่ก็กลัวจริงๆแฮะ ใครบ้างไม่กลัวเด็กหญิงจอมแก่นโรคจิตที่อยู่ดีๆก็เย็บเท้าตัวเองตั้งแต่ปลายนิ้วก้อยจนถึงส้นเท้า ใครบ้างไม่กลัวเด็กโรคจิตที่เป็นสมาชิกแก๊งค์ที่บรรดานักเรียนขยาด ใครบ้างไม่กลัวเด็กโรคจิตที่.... ใครไม่กลัวบ้างวะ? << นี่คิดในใจเบาๆค่ะ กลัวไอ้เด็กเวรจะได้ยิน
........................................................................................................
เยียวยา..
เวลาที่ได้นั่งคิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียวภายใต้แสงจันทร์และแสงดาว
ฉันมักถามตัวเองว่า..
ฉัน หรือ เด็กน้อย คนนี้ที่ควรจะได้รับการเยียวยา
วันหนึ่งข้างหน้า..
หากเธอรู้ความจริงว่า..ฉันไม่ใช่แฟนผู้หญิงคนนั้น..
ไม่ใช่ทอมแก่ อายุเกือบ 40 ปี อย่างที่เธอเข้าใจ..
เธอจะมีปฏิกิริยาตอบสนองฉันอย่างไร?
มองฉันด้วยสายตาเจ็บร้าว..เกลียดฉัน..โกรธฉัน..
ถึงวันนั้น..ฉันจะรับได้ไหม?
และ..เธอยังจะไว้ใจฉัน..เชื่อใจฉันอีกหรือ?
25/04/2005
เมื่อวานหลังจากที่ต้องนั่งฟังยายหนูจอมแก่นพล่ามทางเอ็มตั้งกะเช้า..
พอเที่ยงปุ๊บ .. ฉันก็บอกอำลาแล้วปิดคอมพ์ไป
เฮ้อ!! จะไม่ให้ออฟไลน์หนียังไงไหว ..ก็เล่นจะพาฉันนั่งรถไฟเหาะอัศวินราตรีปฮอกวอกต์ จะพาไปเที่ยวตรอกดิอากอน จะไปสังหารลอร์ด โวลเดอมอร์ จอมขมังเวทย์ผู้ ชั่วร้าย อ๊ากกกกกกก!!
ออฟไลน์ยังไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ .. และฉันปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้น แหงหล่ะ เจ้าเด็กแสบโทรมา
แต่หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เสียงโทรศัพท์ดังอีกล๊ะ
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ .. คราวนี้ ฉันกดรับสายค่ะ " สวัสดีค่ะ "
แล้วเสียงคุ้นเคยในยามนี้ก็แว่วเข้ามากระทบโสต แต่แปลกนะ คราวนี้เจือความหงอยเล็กน้อยถึงปานกลาง
เจ้าเด็กแสบ .. " คุณคะ หนูจะไม่อยู่กวนประสาทคุณตั้งหลายวันเลยนะ หนูจะไปเที่ยวกะพ่อ หนูคงไม่ได้โทรมาหาคุณ คุณคงดีใจแย่เลยสิ ใช่ไหม? "
ฉัน .. " เย้ ๆ ๆ ฉลอง ๆ ๆ พรุ่งนี้พี่ต้องฉลองแล้วล่ะ ไปเที่ยวไหนรึคะ ไปกี่วัน นี่ทำไมพี่รู้สึกว่าพี่กะลังจะมีความสุขซะมากมายอย่างนี้นะ 555 "
เจ้าเด็กแสบ .. " นี่ ๆ ๆ คุณไม่ต้องดีใจออกนอกหน้าขนาดน๊านนน ไม่รู้สิ อาจจะ 2 วัน 5 วัน นี่ๆๆ ถามจริง คุณดีใจมากเลยเหรอไม่มีหนูตามกวนน่ะ จะไม่คิดถึงหนูซ๊ากกนิด จะไม่คิดถึงหนูจริงๆอ่ะ "
ฉัน .. " อืมมม งั้นเอาใหม่ ๆ ๆ อืมม ว๊า!! พี่คงคิดถึงหนูแย่เลย คงคิดถึงหนูแทบจะขาดใจ พี่คงเหงา พี่คงเศร้า ฮือ ๆ ๆ พี่จะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีหนู ฮือ ๆ ๆ "
เจ้าเด็กแสบ .. " นี่ ๆ ๆ คุณไม่ต้องมาประชดหนู ......... " แล้วบทสนทนาก็ดำเนินต่อไป
หัวค่ำ..เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีกแล้ว
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ .. และฉันก็ปล่อยให้มันดังไปอยู่อย่างนั้น ก็จะอาบน้ำนี่ (( โว๊ยยย !! ))
ติ้ดดดดดดด มีสัญญาน sms เข้าจากใครคงไม่ต้องบอกนะ เฮ้อ!!
มีข่าวดีจะบอก หนูไปคืนนี้กลับวันอังคารตอนเย็นค่ะ หายไป 2 วัน คงจะมีหลายคนคิดถึง แค่ไปดูพันธุ์กาแฟ อย่าลืมคิดถึงหนูนะ รู้ว่าไม่อยากให้ไป
แต่พออาบน้ำเสร็จ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกแล้ว
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ .. ฉันรำคาญเสียงโทรศัพท์เลยกดรับสาย " สวัสดีค่ะ "
ตู๊ดดดดดดด.. ไอ้เด็กเวรตัดสายทิ้งอีกแล้ว
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ .. ฉันกดรับสายอีกครั้ง " จะคุยไม่คุย (( วะ )) "
เจ้าเด็กแสบ .. " คุณ ๆ ๆ เห็นพระจันทร์ไหม? พระจันทร์สีส้มส๊วยยย สวย เร็ว ๆ ๆ ออกมาดูพระจันทร์ "
ฉัน .. " อื๊อ ไม่เอา ขี้เกียจออกไปข้างนอก จะนอนแร่ะ แล้วเราน่ะโทรมาทำไม "
เจ้าเด็กแสบ .. " หนูตกลงจะไปกะพ่อ 2 วัน คุณจะไม่ได้ยินเสียงหนูตั้ง 2 วัน หนูว่าคุณต้องคิดถึงหนู คิดถึงหนูนะค๊า คิดถึงหนู ๆ ๆ หนูคงโทรหาคุณไม่ได้เพราะพ่อต้องว่าแน่เลย คุณ ๆ ๆ หนูใช้โน๊ตบุ๊คพ่อเล่นเน็ตได้ไหมคะ? ต้องทำยังไงล่ะ? คุณสอนหนูหน่อยสิ? หนูไม่อยากให้คุณคิดถึงหนูน่ะ .......... คืนนี้หนูนอนบ้านป้า อ๊า! คุณ พ่อหนูชี้หน้าแร่ะ แต่หนูไม่วาง ไม่สน 555 ยังไงพ่อก็คงไม่ตามเข้ามาในบ้านป้าหรอกเนอะ คุณเนอะ อ่ะ ยังชี้หน้าอีกแร่ะ อ่ะ ๆ ๆ งั้นวางก่อนนะคะ คุณ ๆ ๆ คุณต้องคิดถึงหนูบ้างนะเวลาที่หนูไม่อยู่ คิดถึงหนูให้มาก ๆ ด้วย นะคุณนะ หนูรู้ว่ายังไงคุณก็ต้องคิดถึงหนู ไปแล้วนะคะ สวัสดีค่า "
ตี 3 กว่าๆ .. ในขณะที่ฉันกำลังหลับใหล ..
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้ว ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ .. ฉันกดรับสายโดยไม่ต้องดูว่าใครโทรมา " สวัสดีค่า ยังไม่นอนอีกรึ เราน่ะ มีอะไรเหรอ "
เจ้าเด็กแสบ .. " คุณนอนแล้วเหรอ "
ฉัน .. " อื้อ นอนแล้ว และมีอะไรไว้คุยกันวันหลังนะ สวัสดีค่ะ " ฉันกดสายทิ้งทันที
ติ้ดดดดดดด!! เสียงสัญญาน sms เข้า อะไรกันนักกันหนาวะ โอ๊ยยยยยยย
" 5555 นึกว่าหนูจะหายไปหรอคะ เช้าเมื่อไหร่คุณจะไม่โดนก่อกวน ราตรีสวัสดิ์ "
อืมมม เจ้าเด็กแสบ!!
26/04/2005
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
มิสคอลหลายสายแล้วในวันนี้ ก็รับไม่ทันนี่นาไม่ใช่ว่าไม่อยากจะรับ
แต่พอรับสายไม่ทัน ก็ ติ้ดดดดดดด เสียงสัญญาน sms เข้าทันที
อยากบอกว่า ตอนนี้เวลา 12.00 น. ค่ะ
sms จากเจ้าเด็กแสบ..
เฮ้ย!! ไหนบอกลาไปแร่ะไง ไหนว่าจะไม่โทร ไหนว่าจะหายไปสัก 2 - 3 วัน
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
รับไม่ทันอีกแล้ว เพราะไม่ได้อยู่ใกล้โทรศัพท์มือถือ
ป่านนี้ไอ้เด็กเวรคงยั๊วะน่าดูแฮะ
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
อืมมมม โทรมาอีกแล้วหนอ จำใจต้องรับแล้วสิ " สวัสดีค่ะ "
เจ้าเด็กแสบ .. " ตะแง่ววววววว แงววววววว "
กริ้กกก!! <<< เสียงวางสาย ฝีมือเจ้าเด็กเวร
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
อืมมมม จะรับดีไหมน๊า แต่ก็กดรับสาย " จะคุยไหมคะ? " <<< ทำเสียงขุ่นๆไป
เจ้าเด็กแสบ .. " ม๊ะคุย!! " <<< ทำเสียงได้ขุ่นกว่าเราอีก สงสัยจะยั๊วะจัดที่เราไม่ค่อยได้รับสายแล้วยังทำเสียงขุ่นใส่อีก
เจ้าเด็กนั่นงอนฉันเข้าให้แหง อ่ะ
26/04/2005
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังบวกกับอากาศร้อนอ้าว ทำให้ฉันต้องกดรับสาย
ไม่ต้องบอกก็รู้กันใช่ไหมคะ .. ค่ะ ของไอ้เด็กนรก
ฉัน .. " สวัสดีค่ะ " << ด้วยเสียงเนือย ๆ เหนื่อย ๆ
เจ้าเด็กแสบ .. " สวัสดีค่ะ คู๊ณณณ หนูมีข่าวดีจะบอก "
ฉัน .. " ข่าวดีอะไรคะ? "
เจ้าเด็กแสบ .. " ตอนนี้ หนูกลับมาถึงบ้านแล้วววว คุณดีใจไหม๊? "
อ๊ากกกกกกก!! ไหง กลับมาเร็วนักฟะ
ฉัน .. " อ่ะ ทามม๊ายยย รีบกลับ ทำไมเราไม่ชวนคุณพ่อเที่ยวสักอาทิตย์ล่ะ รีบกลับมาทำม๊ายยย ฮือ ๆ ๆ "
เจ้าเด็กแสบ .. " คุณคิดถึงหนูไหม? คิดถึงอ่ะสิ เฮ้อ ทำไมใคร ๆ ยิ้มกันหมดเลยเนอะพอหนูไม่อยู่ "
ฉัน .. " อืมมม พี่คิดถึ๊งงงง - คิดถึงหนูที่ซู๊ดดดเลย เอางี้ไหม แหว่ะ "
เจ้าเด็กแสบ .. คงแอบยิ้ม
ฉัน .. " นี่ พี่ขอตัวทำงานนะคะ สวัสดีค่ะ " << ฉันรีบจบบทสนทนาทันที
แต่แล้วไม่ถึง2 นาที.. เจ้าเด็กแสบสาวก " ลูมอส " ก็ออนไลน์เข้ามา
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
ไม่ต้องคิดถึงมาแล้ว
กาลเวลาและการผละจาก.. says:
จ้า
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
คุณพ่อหนูบอกว่า ถ้าหนูไม่มาพ่อจะอยู่ต่อ
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
หนูไปเที่ยว นำพุร้อน
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
คุณคุยบ้างดิ
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
งานอยู่หรอ
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
ไม่มีหนูคงเหงา
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
เหงาเปล่า
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
อยากได้ต้นกาแฟเปล่า
ลูมอสข้าขอสัญญาอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิได้ says:
หนูไป ดอยตุง
27/04/2005
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
โทรศัพท์ดังแล้วหลายๆครั้ง แต่ฉันก็ไม่รับ
แล้วตามคาด เสียง ติ้ดดดดดดด!! ของ sms ก็เข้ามา
จนฉันต้องตกลงกับเจ้าเด็กแสบว่า .. อาทิตย์หนึ่งอนุญาตให้โทรหาฉันได้แค่ 4 ชั่วโมง
7 วัน / 240 นาที มันน่าจะดูดีกว่า ต้องมารับสายเจ้าเด็กเวรนี่ไม่เป็นเวล่ำ - เวลา
เวลาเจ้าเด็กนี่โทรมา .. นับรวมได้ 240 นาที ปุ๊บ!! ฉันก็จะตัดสายปั๊บ!! จนกว่าจะถึงสัปดาห์ใหม่
(( ความจริงให้ไปแค่ 2 ชั่วโมง แต่เด็กเวรนี่ม๊ะยอมมม อ่ะ ฮึ!! ))
ซึ่งแปลกแฮะ หลังจากที่เจ้านี่ทำเป็นอิดเอื้อนพอควรก็ยอมรับเงื่อนไขนี้แต่โดยดี
ด้วยเหตุผลที่ฉันบอกไปว่า " พี่ไม่อยากให้หนูเปลืองตังค์ค่ะ "
ถึงแม้ตอนแรกเขาจะเถียงฉันว่า " บ้านรวย!! "
แต่ฉันตอบกลับไปว่า " บ้านหนูรวย แต่พี่ไม่อยากคุยน่ะ มีอะไรม๊ะ " อิอิอิ
แล้ววันนี้..
หลังจากที่เพื่อนเขาได้เบอร์ฉันไปในตอนออนเอ็มเพราะความรำคาญของฉัน
พอเด็กแสบนี่รู้ .. จากที่ฉันสัมผัสได้ทางน้ำเสียง
ฉันเชื่อว่า ไอ้เด็กแสบนี่ห่วงฉันจริงๆนะ ฉันรู้สึกได้จริงๆ
เด็กแสบ .. " คุณให้เบอร์เพื่อนหนูทำไม มันไม่ใช่ดี มันจะเอาเบอร์คุณไปแปะในห้องน้ำ มันจะทำอะไร ๆ ที่ไม่ดี คุณจะเดือดร้อนเพราะหนู คุณรู้ไหมว่าคุณทำอะไรลงไป "
ฉัน .. " หน่า ที่ให้ ๆ ไปเพราะรำคาญน่ะค่ะ เผื่อเขาอยากถามในสิ่งที่เขาอยากรู้ หน่าอย่ากังวลไปเลยค่ะคงไม่มีอะไรหรอกนะ เชื่อสิ เพื่อนเราเขาคงไม่ทำอะไรหรอกน่ะ "
เด็กแสบ .. " คุณน่ะ ทำแบบนี้ทำไมนะ เดี๋ยวคุณก็จะเดือดร้อน คุณไม่รู้อะไรว่าเพื่อนหนูร้ายจะตายไป "
ฉัน .. " นี่ เราเป็นห่วงพี่รึไง? หน่าไม่มีอะไรหรอก ถ้าเพื่อนหนูจะมีสมอง มีสติปัญญาไว้คิดแต่เรื่องชั่ว ๆ ก็ช่างเถอะค่ะ หน่า คิดมาก "
เด็กแสบ .. " หนูไม่อยากให้คุณเดือดร้อนนี่ "
.........วันนี้ แปลกนะ ที่รู้สึกดี ๆ ถึงแม้ว่ามีแววต้องเปลี่ยนเบอร์โทร แต่รู้สึกดีจังเลยที่อย่างน้อยเจ้าเด็กเปรต (( เรียกด้วยความเอ็นดูจริงๆนะเนี่ย )) คนนี้ มันก็มีหัวใจด้วยแฮะ วันนี้อารมณ์โซดิแอคดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากที่หดหู่มาหลายวันแร่ะ
เอาใจช่วยให้ฉันและเจ้าเด็กแสบคนนี้ด้วยเถอะ .. ความดีงามทั้งหลาย ..
ฉันรู้ว่าฉันเปลี่ยนใครไม่ได้ และฉันเองก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนให้เด็กคนนี้ต้องเป็นอย่างไหนหรือแบบใด
ฉันแค่ .. ไม่รู้สิ ..
ฉันไม่ได้คาดหวัง แต่ก็ยังหวังว่าในวันหนึ่งข้างหน้าเขาจะใช้ชีวิตในทิศทางที่ดีกว่านี้
30/04/2005
เมื่อคืน..ฉันนอนซมเพราะพิษไข้
เอาอีกล๊ะ เสียงนี้..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ติ้ด ๆ ๆ ..
ฉันเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือมากดรับสาย " สวัสดีค่ะ " ฉันทักออกไปด้วยเสียงเนือย ๆ
" คุณ .. ยังไม่หายอีกเหรอคะ อ่อ นี่ ๆ ๆ หนูมีอะไรจะให้คุณฟังน่ะค่ะ ฟังสิ .... "
และแล้วเสียงเพลง จันทร์ ของ โจ้ ธนรัฐ ก็ดังขึ้นให้ฉันได้ยินจนกระทั่งจบเพลง
ฉัน .. " เพราะมากค่ะ ขอบใจนะคะ " .. ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ฉัน .. " เอางี้ งั้นวันนี้ไม่นับดีไหม วันนี้ไม่บวกเวลาที่คุยเป็นรางวัลที่เปิดเพลงได้ถูกใจ "
เด็กแสบ .. " หนูดีใจที่คุณชอบ ทำไมคุณชอบพระจันทร์เหรอ? นี่คุณคืนนี้หนูไม่กลับบ้านนะ หนูค้างกะเพื่อน ร้านที่คุณว่าข้าวต้มกะโจ๊กอร่อยสุด ๆ ไง เมื่อกี้แม่โทรมาด่าหนูอ่ะ คุณว่าพรุ่งนี้หนูจะโดนตีไหมอ่ะ 555 ก็เมื่อวานที่เขาตามหาหนูๆแอบอยู่ใต้เตียงไงคะ แล้วแอบจิ้กมือถือแม่มาด้วย "
ฉัน .. " ก็ขอโทษแม่สิคะ "
เด็กแสบ .. " คุ๊ณณณ เล่านิทานให้หนูฟังหน่อยสิ เอาเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ "
ฉัน .. " ม๊ะอาววว เล่าม๊ะเป็น "
เด็กแสบ .. " หน่า ๆ ๆ ๆ เล่าหน่อย ๆ ๆ นะคะ น๊า "
ฉัน .. " อ่ะ ก็ได้ๆๆ กาลครั้งหนึ่งนานเมื่อหลังสงกรานต์ จู่ ๆ วันหนึ่งก็มีเด็กเวร เอ๊ย เด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งแอดเมลล์พี่ แล้วพี่เผลอให้เบอร์ไป หลังจากนั้นก็เจอเด็กเวรนั่นตามล้างตามผลาญทางอารมณ์ทุก ๆ วัน ฮือ ๆ ๆ ไม่น่าเลย ซวยโครต ๆ จบค่ะจบ.. "
เด็กแสบ .. " นี่ ๆ เจ๊ เล่านิทานเป็นไหมเนี่ย เอาเรื่องสโนว์ไวท์ "
ฉัน .. " สโนว์ไวท์ใส่แว่นม๊ะ? อิอิอิ "
เด็กแสบ .. " อ่ะ เอา ๆ ๆ จะฟังสโนว์ไวท์ใส่แว่น คุณเล่าสิ "
ฉัน .. " ง่วงแร่ะ ไม่สบาย จะนอน "
เด็กแสบ .. " งั้น หนูเล่าให้ฟังเองก็ได้ นิทานเรื่อง มังกรเจ็ดหัว คืองี้นะ........ "
แล้วเจ้าเด็กแสบก็เล่านิทานให้ฉันฟังจนจบ..
เด็กแสบ .. " คุณ.. เด๊วตังค์ในโทรฯหมดแร่ะนะ คุณโทรหาหนูหน่อยสิ "
ฉัน .. " งั้นก็วางสิ "
เด็กแสบ .. " ค่ะ โทรมาเร็วๆนะคุณ หนูจะรอ "
ฉันโทรหาเจ้าเด็กแสบ..แล้วก็บอกให้เจ้าหนูนอนซะ เพราะฉันเองก็ไม่ไหวเต็มทีแร่ะ
เด็กแสบ .. " คุณนอนพักนะ พรุ่งนี้จะได้หาย และอย่าลืมทานยานะ คุณ..ฝันถึงหนูบ้างนะ " เสียงอ่อยๆลอยมาตามลม..
ฉันอยากจะให้เด็กคนนี้อ่อนโยนแบบนี้..ตลอดไป..
เหตุการณ์นี้ที่เคยบันทึกไว้ผ่านมานานราว 2 ปีได้ เด็กคนนี้ก็ห่างหายไปจากชีวิตคนเขียน คงเพราะเธอมีอะไรให้ได้สนใจมากกว่าก็เป็นได้ แต่คนเขียนก็รู้นะเวลาที่เสียงมือถือดังขึ้นแล้วพอรับสายที่ปลายสายไม่พูดอะไร คนเขียนก็เดาไปที่เธอก่อน และบางทีเธอก็ตอบมาแถมบ่นเสียอีกแน่ะ " คู๊ณณณ ถามจริงเถอะ คุณยังเมมชื่อหนูเป็นเด็กเวรอีกใช่ป่ะ? แต่นี่หนูไม่ได้ใช้เครื่องหนูโทรนี่ คุณรู้ได้ไง? แหม คุณนี่ชักจะฉลาดเกินไปแล้วนะ " ก็ เออสิ
ครั้งสุดท้าย เธอโทรมาคุยว่าตอนนี้เข้าไปเป็นนักเรียน ม.ปลาย ในโรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่งในเชียงใหม่
เธอ .. " คู๊ณณณ หนูสอบได้ล่ะ โดยที่ที่บ้านไม่ต้องเสียเงิน อิอิ หนูนี่ฉลาดโครตนะ ลอกเอาโต๊ะข้าง ๆเนี่ย "
คนเขียน .. " จ้า แหม ภูมิใจมากสินะ สอบเข้าได้โดยการลอกโต๊ะข้าง ๆ เนี่ย "
เธอ .. " แหม คุณก็ .. ขี้บ่นอีกแร่ะ ไม่เปลี่ยนเลยนะ คุณโซ "
เวลานึกถึงเธอทีไรคนเขียนก็อมยิ้มกับวีรกรรมสุดแสบที่เธอก่อขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า คนเขียนไม่รู้ว่าในวันข้างหน้าเธอจะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แบบไหน? แต่ก็ยังแอบหวังว่าเมื่อเธอโตขึ้น ความคิดของเธอก็คงโตตาม เธออาจจะไม่ใช่ผู้ที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างงดงาม แต่คนเขียนก็มีแอบลุ้นให้เธอดีขึ้นกว่านี้ แอบลุ้นจริง ๆ นะคะ
