ความพยายามในการแก้ไขคำพูด "ไม่ได้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้เสียที เพราะไม่ได้เจอกัน"

จากชื่อเรื่องที่เห็น เป็นคำถามง่ายๆที่ยังคงไม่ได้คำตอบเสียที ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องยาก แต่บุคคลที่เกี่ยวข้องไม่มีเวลาที่จะมาเจอกัน ประเด็นนี้ หยิบยกมาจากคำพูดของนิสิต ส.ม.1 มมส. ที่เรียนจบหลักสูตรไปแล้ว แต่อยากหาโอกาสกลับมาพบอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ เพื่อเลี้ยงขอบคุณ พบปะพูดคุย เปิดใจ เพราะอาจารย์ได้กำชับไว้ก่อนอำลาท่านในวันที่ไปพบท่านในช่วงใกล้จะเรียนจบ "ว่างๆหาเวลาคุยกันหน่อยนะ อยากเจอทุกคนเลย"

ช่วงที่เรียนหนังสือ ยังมีโอกาสได้พบกัน แต่เมื่อจบไปแล้ว ต่างคนต่างกลับไปทำงานในความรับผิดชอบของตนเอง จากที่เคยโทรคุยกัน ปรึกษาหารือกันเรื่องการเรียน ก็ห่างหายไม่ได้คุยกันเป็นเวลานาน ความตั้งใจที่จะไปพบอาจารย์ก็ไม่ได้ไปสักที วันเวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆ

เมื่อวันดีคืนดีได้โทรศัพท์คุยกัน ด้วยมีเหตุการณ์ที่ต้องสื่อสารกัน ก็จะหยิบเรื่องนี้มาคุยกัน แล้ววันเวลาก็ล่วงเลยไป เหตุเพราะไม่มีกิจกรรมร่วมกัน ไม่ได้มาเจอกัน มองปัญหาให้ง่ายๆ ก็ต้องมีกิจกรรมบางอย่างที่ทำให้มาเจอกัน เป็นกิจกรรมที่มีความสำคัญพอสมควร หากนัดหมายมาพบปะกันเฉยๆ ต่างคนต่างมีภาระความรับผิดชอบต่างๆ ที่สำคัญกว่า

ความพยายามที่มองไว้

1. กิจกรรมที่สำคัญพอที่จะสละเวลามาร่วมกันได้ ที่เลือกไว้ คือ การประชุมวิชาการประจำปี 2550ของกระทรวงสาธารณสุข ปลายเดือน ส.ค.นี้
2. เมื่อกิจกรรมมีน้ำหนักและความสำคัญเพียงพอ สามารถที่จะมาร่วมได้ เมื่อมาเจอกันจึงมีโอกาสได้พบปะพูดคุย นัดหมายในสิ่งที่ตั้งใจไว้ต่อไป
3. งานพบปะสังสรรค์ งานเลี้ยงรุ่นที่จะจัดขึ้น บางคนให้น้ำหนักและความสำคัญน้อย จึงเลือกทำกิจกรรมอื่นที่สำคัญกว่า
4. โอกาสบางอย่าง ถ้าไม่เข้ามาหาเรา เราก็ต้องสร้างโอกาสนั้นขึ้นมาเอง ถ้าไม่เดินมาหาเรา เราก็ต้องเดินเข้าไปหาเอง
5. การมองประเด็นปัญหาต่างๆ หลายคนมองไม่ตรงประเด็น คิดไปไกลเกิน ทั้งๆที่ประเด็นสำคัญไม่ไกลเกินตัว และรู้กันอยู่แล้ว แต่บางคนกลับใช้คำอธิบายที่ฟังดูดี แต่ทำให้ผู้ฟังตีความไกลประเด็นออกไปเรื่อยๆ... ทำเรื่องง่ายให้ซับซ้อนมากขึ้น