ที่ทำงานแห่งแรกของดิฉันคือร.พ.อำเภอ ซึ่งเป็นที่ที่ดิฉันได้พบกับคุณหมอท่านหนึ่ง ท่านเป็นคนดี มีวิสัยทัศน์ คิดอะไรก็เป็นระบบระเบียบไปหมด ดิฉันเรียนจบพยาบาลเทคนิค ซึ่งขณะนั้นความฝันสูงสุดของเราก็คือต้องเรียนจบปริญญาตรีได้เป็นพยาบาลวิชาชีพ พอเรียนจบตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ก็ไม่คิดจะเรียนต่อเพราะคิดว่าเราคงไม่เก่งพอที่จะเรียนปริญญาโท
แต่คุณหมอไม่ได้คิดอย่างนั้น ท่านพยายามปรับความคิดของเราใหม่ และให้กำลังใจว่า เราเรียนได้ พูดบ่อยมากจนต้องกลับมานั่งคิดใหม่ว่าน่าจะลองดู ก็เลยตัดสินใจไปสอบและได้เรียนที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น และเรียนจนสำเร็จได้ปริญญามาสมใจ ซึ่งภูมิใจมากที่มาถึงตรงจุดนี้ได้ และได้ย้ายมาอยู่ที่ศูนย์อนามัยที่ 6 เมื่อปี 2539 ได้ไปทำงานที่ห้องคลอด ต้องขึ้นเวร เช้า บ่าย ดึก ซึ่งเป็นงานที่เราไม่ชอบเพราะไม่ชอบอดนอน แต่ไม่มีทางเลือก
เมื่อปี2542 คลินิกส่งเสริมสุขภาพขาดคนที่จะมาช่วยทำงานวิจัย จึงได้รับการทาบทามเพราะคุณสมบัติข้อหนึ่งที่เรามีคือ เรียนจบปริญญาโท ทราบระเบียบวิธีวิจัย สามารถเป็นผู้ช่วยวิจัยได้ จึงได้ตอบตกลง จากนั้นมาก็ได้ทำงานที่คลินิกส่งเสริมสุขภาพมาตลอดจนปัจจุบัน ซึ่งเป็นงานที่เราชอบมาก ทำให้มีความสุขกับการทำงาน เพราะส่วนหนึ่งไม่ต้องขึ้นเวร และงานด้านส่งเสิรมสุขภาพเป็นงานที่เราถนัด ยิ่งทำให้รู้สึกดี นี่แหละคือคุณค่าของการศึกษา ถ้าเราไม่ตัดสินใจเรียนปริญญาโทในวันนั้น ก้าวที่เราเดินก็จะเท่ากับคนอื่น แต่เมื่อเราเรียน เราสามารถก้าวมายืนข้างหน้าคนอื่นอีก 1 ก้าว ทำให้มีคนมองเห็นเราก่อนคนอื่น จึงเป็นโอกาสที่ดีของชีวิตอีกเรื่องหนึ่ง และที่จะลืมไม่ได้ก็คือ คุณหมอ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้เรามาอยู่ตรงจุดนี้ได้ ขอบพระคุณมากค่ะ
- คุณหมอท่านน่ารักมากค่ะถ้าไม่มีท่านหนูก็คงก้าวมาถึงจุดนี้ไม่ได้ ตรงกับสุภาษิต คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล
- กำลังพยายามค่ะเมื่อวานก็พาเพื่อน ๆ ทำ COPเรื่องเคล็ดไม่ลับสำหรับการลดพุง สนุกมากเลยค่ะกำลังเรียบเรียงคำพูดเพื่อลงเป็นเรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่งค่ะ
ขอชื่นชมในความสำเร็จด้วยนะคะ