อนุทิน 61329

พี่นั่งนึกนะว่า...น้องยิ้มและหัวเราะทั้ง ๆ ที่เดินสี่ขา อย่างสนุกสนานได้ด้วยเหตุใด? ความรู้สึกของพี่ตอนนี้ต่างกับเมื่อก่อนราวฟ้ากับดิน น้องรู้มั้ย!! ทั้ง ๆ ที่เราต่างก็เดินเหมือนกัน พี่เดินด้วยขาทั้งสองข้างของพี่ แต่น้องต้องอาศัยสิ่งอื่นมากกว่าขาของน้องที่มีอยู่ ....เราต่างก็เดินเหมือนกันจริง ๆ นะ แต่พี่ยอมแพ้หัวใจของน้อง ....

เป็นพลังใจให้น้องก้าวเดินต่อไปจนถึงปลายทางของชีวิต

หากวันใดล้มอีก....ทุกคนในครอบครัวเชื่อมั่นว่า น้องต้องลุกขึ้นเองได้

พวกเราทุกคนจะเดินร่วมไปกับเส้นทางชีวิตที่ต่างลิขิตด้วยตัวเอง ร่วมกันไปกับน้อง และต่างเป็นเส้นทางฝันของกันและกัน

น้องรู้มั้ย! เรามีเลือดนักสู้ของพ่อและแม่อยู่เต็มร้อย