อนุทิน 58636

เมื่อวานได้ให้ตังค์แก่นักเรียนชายชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ ค่าตัดผม ๒๐  บาท  วันนี้นักเรียนคนนั้นได้เดินผ่านมาเป็นกลุ่ม  จึงขอดูผมที่ตัดสั้นและชื่นชม นักเรียนชายอีกคนที่ตามมาเปิดหมวกลูกเสือให้ดูและชี้ที่ผมของตนเอง "ผมก็อยากตัดนะครับคุณครูแต่ยังไม่มีตังค์ครับ"  ฉันได้แต่ยิ้ม  ในใจนั้นอยากจะหยิบยื่นให้เหลือเกิน  แต่รอจังหวะและโอกาส

นับตั้งแต่วินาทีนั้นถึงเวลานี้ฉันไม่มีความสบายใจเลย  ได้แต่นั่งรออยู่ว่านักเรียนชายคนนั้นจะผ่านมาที่ห้องเรียนของฉันอีกไหม แต่ได้สั่งนักเรียนรุ่นพี่ไปบอกแล้วว่า..ให้มาพบด้วยด้วย

ไม่ทราบว่า  นักเรียนคนที่ฉันนั่งรอจะคิดว่า "ครูคนนี้เลือกที่รักมักที่ชัง" หรือไม่นะ