อนุทิน 53144

เมื่อถึงเวลา ทุกคนก็ล้วนต่างมีที่มาและที่ไป

ตื่นนอนด้วยความสดชื่น เพราะเมื่อคืนได้ฝึกจิต รับรู้การจากไปของคุณนก

เมื่อคืน เศร้า และ ทำใจ ...คิดถึงเมื่อครั้งการจากไปของเพื่อนจุ๋ม พยาบาลจากรพ. เพ็ญ เมื่อ สิบกว่าปีที่แล้ว วันนั้นอยู่เวรบ่าย ER รพร. บ้านดุง เวลาประมาณทุ่มตรง มีคนโทรแจ้งว่ามีอุบัติเหตุ รถเก๋งชนรถมอร์เตอร์ไซด์แล้วแฉลบไปชนต้นไม้ข้างทาง ท่าทางคนขับจะเสียชีวิต ยังติดอยู่ในรถเคลื่อนศพออกมาไม่ได้ เพราะหน้ารถยุบติดต้นไม้

เมื่อชาวบ้านนำคนเจ็บ ไม่ใช่สิ ..นำศพมาส่งที่โรงพยาบาล กลายเป็นเพื่อนรักของเราเอง จุ๋มจะเดินทางมาหานกเพื่อนอีกคนที่รพร. บ้านดุง มีรถมอไซด์ชาวบ้านไม่มีไฟขับตัดหน้า คนขับรถมอไซด์เสียชีวิต กระเด็นลอยมาตกที่หน้ารถจุ่ม รถเสียหลักชนต้นไม้ และจุ๋มก็เสียชีวิต

บทเรียนในการอยู่เวรวันนั้น ทำให้เรียนรู้ว่า ชีวิตคนเราเมื่อตายไปแล้วก็เราอะไรไปไม่ได้เลย นอกจากความดีที่ยังคงอยู่ให้คนพูดถึง..และเมื่อเจอเหตุการณ์ฉุกเฉินคราใด เราต้องมีสติ..พอละ 

วันนี้จะไปร้องเพลงชาติที่อนุสาวรีย์กรมหลวงประจักษ์