อนุทิน 52135

ขณะที่ฉันกำลังนั่งฟังการนำเสนอการพัฒนาคุณภาพของโรงพยาบาลที่ทีม รพ.แก่งคอยไปเป็นกัลยาณมิตรด้วยนั้น  เจ้านายฉันก็โผล่เข้าไปในห้องและนั่งอย่างกลมกลืน โดยไม่ขัดจังหวะการนำเสนอ  เมื่อจบการนำเสนอฉันคิดไว้ว่าจะทักทายเจ้านายก่อน  เพราะเรื่องเมื่อวานมันจบไปแล้ว  วันนี้ความสัมพันธ์ในใจฉันกลับมาเหมือนเดิมทุกประการ...เมื่อจบการนำเสนอได้เวลารับประทานอาหารกลางวันพอดี  ทุกคนต่างบอกให้ฉันกินข้าวกลางวันก่อนเดินทางไปเผาศพญาติฉัน..."กินข้าวก่อนซิ...แล้วค่อยให้เป้ไปส่ง"เจ้านายเดินมาทักทายฉันก่อน "กองทัพต้องเดินด้วยท้องค่ะ  ต้องกินก่อน" ฉันตอบทักทายตามสไตน์ฉัน  ว้าว!ฉันรู้สึกดีจังวันนี้...ฉันล่ำลาทุกคนไปขึ้นรถ  และได้กล่าวในใจอย่างเงียบๆว่า  ขอโทษนะคะเจ้านายที่เมื่อวานนี้เสียมารยาทไป และพูดไปแบบไม่ยั้งคิด  ปล่อยให้อวิชชาเข้ามามีอำนาจเหนือการควบคุมจิตใจฉัน  จิตตกไปมาก  ได้กลับมาทบทวนว่าคราวหน้าคราวหลังให้พูดช้าคิดให้นานก่อนพูด  "ขอโทษค่ะ  ขอโทษจริงๆ"เจ้านาย