นั่งเหงาก๊กง๊ก เหมือนครกบ่ต๋ำ บ่ปากสักกำ หน้าง้ำหม่นเศร้าจักหันไปหา สุราน้ำเหล้า ก็ผิดแผกเฮา หนานน้อยพระธรรมเปิ้งปา น้ำต๋าอาบย้อย บ่กล้าเอ่ยถ้อย ใผฟังลูกเมียเฮาไซร้ บ่ได้ดั่งหวัง หัวอกเปปัง นั่งเหงาบี่ไห้.
ไม่มีความเห็น