อนุทิน 174339
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อเขียน … ที่บ้าน
“…
เจ้าน้ำตาล หมาจรที่ผมดูแลอยู่ที่คณะฯ เป็นเพื่อนกับเจ้าปีใหม่และเจ้าด่าง ได้เสียชีวิตลงในเช้ามืดของวันครู (สมกับเป็นหมาของคณะผลิตครู)
สักประมาณวันพุธที่ ๑๐ มกราคม ๒๕๖๗ ป้าแม่บ้านผู้ดูแลมันโดยตรง ให้ข้าวให้น้ำทุกวัน บอกว่า เจ้าน้ำตาลไม่ค่อยกินอาหาร ดูซึม ๆ วันพฤหัสบดีที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๖๗ ผมจึงเอารถยนต์ออกเพื่อไปรับมันไปหาคุณหมอปัท หมอประจำของเจ้าปีใหม่ คุณหมอให้ยาและขอตรวจเลือด ซึ่งผลเลือดออกในวันศุกร์ที่ ๑๒ มกราคม ๒๕๖๗ ว่า เจ้าน้ำตาลเป็นไตวายขั้นสุดท้าย
วิธีการรักษาที่ดีที่สุด คือ การให้น้ำเกลือทุกวัน พร้อมให้ยาบรรเทาอาการ แต่โรคนี้ยังไม่สามารถรักษาให้หายได้ เราทำได้เพียงให้มันไปสบายที่สุดเท่านั้น
ผมต้องพาป้าแม่บ้านกับน้อง รปภ. ที่รักเจ้าน้ำตาลมาก ๆ ไปฝึกแทงสายน้ำเกลือที่คลินิคคุณหมอปัท ๒ วัน เพราะเขาว่างตอนเย็นกัน ผมอยู่ไกลจากมอ ๕๐ กิโลเมตร ไป ๆ มา ๆ ไม่สะดวก จึงหวังให้พวกเขาช่วยดูแล เพราะอยู่ใกล้กว่า
เจ้าน้ำตาลได้รับน้ำเกลือ ตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่ ๑๑ มกราคม จนถึงวันจันทร์ที่ ๑๕ มกราคม รวมเป็นเวลา ๕ วันเท่านั้น ก็จากไป
ป้าแม่บ้าน ได้นำเจ้าน้ำตาลไปฝังไว้ใต้ต้นลมแล้ง หลังคณะ อันเป็นสถานที่ที่มันชอบไปนอนเล่น ตอนมีชีวิตอยู่
ขอให้ไปสู่สุคติ และไปเกิดในที่ดี ๆ นะเจ้าน้ำตาล
…”
๑๗ มกราคม ๒๕๖๗
๑ วันที่น้ำตาลจากไป
ความเห็น (2)
Commiserations.
I have many dog friends in my life, I know the sorry feeling when a friend is gone. I still remember them and the time we had together.
ขอบคุณมากครับ ท่าน sr ;)…