อนุทิน 167389
บุษยมาศ
เขียนเมื่ออนุทินที่ ๒๙๕๘
ช่วงเวลา…ย่างเข้า ๙ ปี พี่ฟ้าคราม เธอมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก…เวลาย่าพูด บอกอะไรเธอ ๆ เริ่มคิดได้เอง จากที่ย่าสังเกต ความคิด อ่านของเธอนั้น รู้ เธอฉลาดที่จะเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ แม้แต่เรื่องการดำรงชีวิต…เพราะนั่นแสดงถึงว่า เมื่อเธอเติบโตขึ้น เธอต้องนำเรื่องราว สิ่งเหล่านั้นไปใช้กับชีวิตของเธอเอง โดยเป็นคนดี ไม่เบียดเบียนผู้อื่น สามารถเลี้ยงชีพตนเองได้ สมกับตนเป็นที่พึ่งแห่งตน…ระยะนี้ ปู่เรกับย่าบุษจะใส่สิ่งต่าง ๆ ที่มีประโยชน์ให้กับเธอจากความรู้ เรื่องราว ประสบการณ์ของปู่กับย่าที่เคยได้ประสบมา เพื่อนำไปเป็นภูมิคุ้มกันให้กับพวกเธอ ตราบที่ปู่กับย่ายังมีลมหายใจอยู่ เพราะนี่คือ หน้าที่ในโลกมนุษย์ของปู่กับย่าที่พึงกระทำต่อลูกหลาน
เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง
ความเห็น (1)
ดีจังคุณปู่ คุณย่า
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก