อันเรื่องกินถิ่นความหลังยังจำมั่น
ในวันจันทร์พลันตื่นตามาเล่าขาน
เพื่อเรียงร้อยรอยที่เห็นเป็นตำนาน
เพื่อผู้อ่านตริตรองมองตามตรง
เช้าวันหยุดมีตลาดตะลุยเล่น
ของร้อนเย็นหาซื้อได้ดังประสงค์
พลันมองเห็นสาวน้อยนิ่มอนงค์
จับเอวองค์แม่ผู้เฒ่าแล้วเดินตาม
ตาเธอมองมือถืออยู่ไม่ห่าง
เดินนำทางคือแม่เฒ่าไม่ต้องถาม
เกิดมุมคิดเฒ่าจูงเด็กออกเขตคาม
มองแง่งามผู้เฒ่าแล้วเด็กควรจูง
ไม่มีความเห็น