อันที่จริงสิ่งที่เห็นเป็นความคิด
แล้วลิขิตเขียนอักษรกลอนภาษา
ดุจหิ่งห้อยค่อยน้อยแสงส่องนภา
เพียงแววตาข้ารักใคร่ในกวี
แลเล่าเล่นพอเขียนเป็นเห็นช่องว่าง
เดินตามทางสุนทรภู่ประเสริฐศรี
นามอุกโฆษหนึ่งในพันล้านกวี
เพียงพอดีข้าพอใจเช่นนั้นเอย...
ไม่มีความเห็น