อนุทิน 147650

เมื่อฉันก้าวมาอยู่ท้องถิ่น ......

วิชาชีพฉัน มีหนึ่งเดียวในองค์กร ต้องใช้ความชำนาญที่มีให้เกิดประโยชน์ ด้วยความที่ผู้บริหารระดับสูงไว้วางใจให้ทำงานหลายเรื่อง ฉันเริ่มสนุก สามารถแก้ปัญหางาน ทำงานให้สายการเมืองได้หน้าได้ตา

แต่ผู้บริหารระดับ ผอ. ลูกผู้ชายแต่นิสัยสตรี คอย หมั่นไส้ ถากถาง เสี้ยมให้น้องๆ ในฝ่ายเกลียดชัง ซึ่งก้ไม่เป็นผล เริ่มลามไปถึงนินทาให้หน่วยงานอื่นฟัง ไม่ให้ความสำคัญไม่เท่าไหร่แต่ใส่ร้ายทุกเรื่อง แต่ไม่สามารถทำอะไรเราได้เพราะ เราทำตัวตามปกติ มาทำงานเช้าๆ รับผิดชอบในส่วนที่เขาอนุญาตให้ทำ

ถ้าเป็นท่านควรทำอย่างไร

"""" สิ่งแรกที่ทำ คือ ทำใจ เอาเวลาที่เหลือ เอามาจัดการใจตัวเอง จัดการแสวงหาการใช้สติ จัดการกับอารมณ์ ยิ่งสงบเร็วยิ่งมีความสุข ทำตัวตามปกติ ทำงานในส่วนที่ผู้บริหารให้ทำ วางตัวใหม่ไม่แสดงความคิดเห็นถ้าไม่ถาม ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ถือวิกฤตเป็นโอกาสได้เรียนรู้ว่า อำนาจได้มาศรัทธาไม่สร้าง สักวันอำนาจก็หมด คุณความดีต่างหากต้องเพียรทำตามกาล คนทำดีไม่ต้องท้อ อาจเจอมรสุม วิบากกรรม ทวงคืน พอสร่างซา คุณความดีตอบแทน ขอให้ก้าวนำทำดีต่อไป

ผลวันนี้ผู้บริหาร ที่แย่งงานไปทำแบบประชด เขาเหนื่อย ไม่มีแม้เวลาพักผ่อน โรคภัยรุมเร้าเพราะไม่มีเวลาออกกำลังกาย อีหนูทั้งหลาย แบมือขอเงิน เงินที่เบียดเบียนมาได้ โดนอีแร้งรุมทึ้ง ครอบครัวระหองระแหง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ขอให้เป็นสุขเป็นสุขเถิดดดด

[เพชรน้ำหนึ่ง]

สถานการณ์แบบนี้ทำให้เราได้จัดการใจตัวเองมากขึ้นนะครับ...การจัดการกับอารมณ์ของตัวเองดูยากไปหน่อยแต่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวด...พบเจอกับปัญหาแบบนี้สิ่งเดียวที่มีคือ"พลังใจ"จากตนเองและคนข้างตัวเรานะครับ....มีอาจารย์ท่านหนึ่งเคยบอกเอาไว้ว่า"สิ่งที่เขาทำกับกับคือกรรมของเขา"ครับ..ปล่อยไปตามกรรม...นะครับ...ทำดี ได้ดีครับ

[นางอังคณา บาลไทสงค์]

ขอบพระคุณค่ะ เมื่อเวลาผ่านไปมาย้อนอ่าน ทำให้เห็นถึง สัปปายะ ความเพียร ความนิ่ง ใจร้อนกลายเป็นเย็นชุมฉ่ำ…หากมองย้อนคืนต้องขอบคุณช่วงชีวิตที่ผ่านมา ขอบคุณการเตือนสติ จากกัลยาณมิตรค่ะ