อนุทิน 145432
บุษยมาศ
เขียนเมื่อ"อนุทินที่ ๑๓๓๐"
อาจารย์ภัคร...มานั่งคุยกับแม่บุษ...ให้เล่าถึงเรื่องสำนักงานการประถมศึกษาอำเภอในสมัยเมื่ออาจารย์ภัครยังเป็นเด็กเล็ก ๆ...เพราะแม่เคยนำเธอไปที่ทำงานด้วย...เธอถึงกับอึ้ง...หญิงแกร่งแบบแม่ จะมีใครเหมือน อดทนมาสารพัดที่จะมายืนผงาดได้ในวันนี้...ด้วยมันสมอง ความสามารถของแม่บุษเอง...ผ่านอุปสรรคมามากมาย แต่ก็ทำให้มามีแม่บุษของอาจารย์ภัครในวันนี้...ขอบคุณนะคะที่ลูกของแม่เข้าใจและรู้ถึงความรู้สึกของแม่คร่าาา...อาจารย์ภัครถามแม่ว่า...มีใครรู้บ้างว่า แม่ทำอะไรให้พวกเขา...แม่ตอบว่า...คงไม่มี...อาจารย์ภัครถึงกับอึ้ง...เงียบ...และแม่ก็ไม่ต้องการให้ใครรู้หรอกว่า แม่ทำอะไรให้กับแผ่นดิน ขอให้มันจากไปพร้อม ๆ กับชีวิตแม่บุษแล้วกัน...แต่สิ่งที่เก็บไว้ในใจของแม่ คือ "ความภูมิใจ" เท่านั้นพอ...เพราะไม่ต้องการได้สิ่งใดแล้วในชาตินี้...แค่ทำจิตให้เป็นกุศลก็พอแล้ว เพราะจิตที่ดี จะตามตัวแม่ไปทุกภพทุกชาติที่เราละร่างไปในทุกภพ
ความเห็น (2)
จากประถมสู่มหาลัยไม่ใช่ง่าย..นี้คือความสามารถ..ปัญญายิ่ง ชื่นชมครับ..
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ประหยัด กว่าจะได้มา ถูกสะกัดจาก สพฐ. เกือบ ๒ ปีค่ะ...