อนุทิน 136351

ตื่นมาแต่เช้านาฬิกาชีวภาพ ปลุกตามเดิม ตั้งใจไปให้ความรู้หน้าแถวเคารพธงชาติเรื่องวันอาสาฬหบูชา กับวันเข้าพรรษาสักนิด พลันหันไปเจอเรื่องราวที่เป็นอันต้องว่ากล่าวตักเตือนนักศึกษา สุดท้ายนักศึกษาที่ทำตัวโจ๋ เป็นจิ๊กโก๋ท้ายซอย ถ้าเราคุยกะเขาดี ๆ อบรมด้วยความตั้งใจแม้จะต้องใช้วิะีหนักบ้างเบาบ้างสุดท้ายความแข็งกระด้างที่อยู่ภายนอกก็แตกสลายกระจายออกกลายเป็นน้ำตา สำหรับผมนับครั้งไม่ถ้วนที่เจอนักศึกษาที่ออกท่าทางวางนักเลง มานั่งร้องไห้โฮแสดงถึงหัวใจข้างในที่ปราะบาง หลายครั้งหลายคนหัวใจเปราะบางเพราะไม่ไเคยได้รับความรักอะไรจากใครมาก่อน ในยุคที่มีแต่เงิน พ่อแม่ปู่ย่าตายายอาจประเคนนาฬิกาหรูราคาแพง สร้องคอทองคำ รถมอเตอร์ไซค์ รถยนต์ ให้มากมายเพราะมั่นใจว่านั่นคือความรักที่จะมอบให้อย่างอุตสาหะพยายาม แต่วัตถุพวกนั้นมันก็แค่สร้างหน้ากาและเกราะกระดองข้างนอกให้อหังการ์ก้าวร้าว 

ผมไม่ใช่คนดีครูดีอะไร แต่ก็มีวิธีของผมที่จะกระเทาะร่อนเปลือกหนา ๆ ของเด็กพวกนี้ออกมาโดยไม่ต้องตี ไม่ต้องลงโทษไม่ต้องทำร้ายทำลายเขา เพียงแค่พูดขู่บ้างปลอบบ้างเสียงดังบ้างเบาบ้าง ในที่สุดเราก็รู้ว่าที่แท้ด็กพวกนี้ต้องการความรัก ท้ายสุดของสงครามระหว่างผมกับนักศึกษาที่วางท่านักเลง มักจบลงด้วยการโอบกอดปลอบประโลมให้กำลังใจ ที่เหลือก้คือเขาจะได้คิดกับบทเรียนของชีวิตวันนี้ที่มอบให้ไป ว่าเขาจะปรับท่าทีเพื่อเดินหน้าชีวิตไปในทางที่ไม่โลดโผนอันตรายอย่างที่เคยเป็นมาหรือเปล่า ที่เหลือคงต้องค่อย ๆ ขัด ค่อย ๆ ถู ให้ดูดีคนเป็นครูทุกคนก็คงต้องช่วยกัน

บ่ายวันนี้ก็ตามกำหนดการเดิมไปถวายเทียนวัดท่าบัว ปีนี้งานกิจการนักศึกษาเตรียมให้นักศึกษาเป้นตัวแทนกล่าวคำนำถวายทั้งหมด ก็นับว่าเป็นสิ่งที่ดี แม้จะติดขัดบ้างแต่ผมก็คิดว่าระเบียบพิธีการขั้นตอนพวกนี้ ค่อย ๆ ฝึกค่อย ๆ หัดก็จะมีคนเรียนรู้และสามารถทำด้อย่างราบรื่นและเรียบร้อย กลับมานั่งรอคณะวิชาอื่น ๆ กลับจากวัดอื่น ๆ เพื่อประชุมประจำเดือนของวิทยาลัย เสร็จแล้วคงเดินทางสู่ กทม. "ติ๊ก" กับ "Shela" ไปลงนครสวรรค์ด้วย