อนุทิน 133104

พฤหัสฯที่ 9 มกราคม 2557 ....23.42 น.

พ่อครับ....

วันนี้...ลูกชายที่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผม

ผมทำร้ายลูกอย่างเจ็บปวด

ด้วยถ้อยคำที่โหดร้ายที่สุด

ผลักไสลูกไปไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่ลูกก็กลับมาหาผม

ลูกมีนิสัยที่คล้ายกับผมมาก

เวลาที่เห็นลูก

ผมต้องกลับมามองย้อนตัวเองเองหลายครั้ง

ลูกมีบาดแผลลึกอย่างที่ผมเคยมี

น้ำตาที่เพิ่มเข้ามาในสมองของผม

ได้ไหลลงไป สู่หัวใจของลูกเช่นกัน

ผมสร้างบาดแผลลึกให้ลูก

ผมทำให้ลูกร้องไห้

ผมไม่ควรจะทำกับลูกเลย

ไม่น่าแพ้ใจตนเอง

พ่อครับ...ผมเสียใจ

นี้เป็นครั้งแรกในชีวิต...ที่เสียใจที่สุดเลยครับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ.

แค่พูดว่า “พ่อขอโทษ” ก็จะทำให้บรรยากาศดีขึ้นนะคะ บอกเหตุและผลกับเขาค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ…

ลูกมีบาดแผลลึกอย่างที่ผมเคยมี……คิดมากเกินไปหรือเปล่าคะ เป็นกำลังใจให้ไม่แพ้อารมณ์โกรธของตนเองค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะครับ..

ไม่เคยมีใครที่ไม่เคยทำผิด ความระลึกรู้ว่าผิด เสียใจ บวกคำขอโทษ และไม่ทำซ้ำอีกก็จะประเสริฐยิ่งค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

เปิดใจให้กัน ปัญหาร้อยพันแก้ได้เสมอ เป็นกำลังใจให้นะคะ การควบคุมอารมณ์ อดกลั้น อดทน สำคัญที่สุด