อนุทิน 131886

มดตะนอย

ถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องแก้ปัญหา ขอบคุณ คุณ Prayat เป็นอย่างสูงสำหรับคำแนะนำที่ดีมาก คือ การให้อภัย ซึ่งวันที่ฉันอ่านในวันแรกฉันไม่แน่ใจเลยว่าจะทำได้ เพราะผู้หญิงคนนี้ทำกับฉัน ตามเจาะข้อมูลติดตามดูทำให้เกิดสงครามประสาท และอะไรอีกมากมายที่ฉันไม่สามารถจะพูดได้

ฉันจึงตัดสินใจเดินทางไปพบซึ่งก่อนไปฉันมีแผนการณ์ที่น่ากลัวและเขากลัว เพื่อนรักของฉันก็กลัว กลัวใจของฉัน เพื่อนรักของฉันสองตัดสินใจลางานขับรถจากอุดร และลาโรงเรียนลูกพาลูกมาด้วยเนื่องจากไม่มีใครดูแล นี่แหล่ะเพื่อนแท้ที่ฉันมี ก่อนนอนฉันมีแต่ความคิดที่น่ากลัวอย่างที่ใครๆคงคิดไม่ถึง แต่หน้าอย่างฉันทำได้

แต่พอตื่นเช้ามา เหมือนอะไรดลจิตใจฉันให้เปลี่ยนใจ คำว่าให้อภัย จะยุติปัญหาทั้งปวง ฉันจึงนำพระที่บูชามาจากอินเดีย สมุดสวดมนตร์ปกสีเขียวที่ฉันใช้กอดอยู่บนหน้าอกตลอด10วันที่ฉันไปแสวงบุญที่อินเดียพร้อมทั้งเขียนข้อความถึงเขา คืนนั้นเขากลับจากสอนหนังสือ เพื่อนของฉันนัดให้เขาออกมาเคลียร์ เขาอิดออด เพราะไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้าง แต่ในที่สุดเขาก็ต้องมา ฉันขอให้พนักงานเปิดไฟ เพื่อจ้องตาเขา

สิ่งแรกที่ทำคือให้เขายื่นมือซ้ายออกมาพร้อมทั้งฉันนำพระพุทธเมตตาองค์เล็กใส่มือเขาประกบมือเขาไว้ มือเขาเย็นเฉียบ คืนนั้นฉันขอให้เขาเปิดใจ เพราะฉันเปิดใจแล้วอภัยให้แล้ว ฉันต้องการจบปัญหา แต่เขาเปิดใจไม่ถึงครึ่งหนึ่ง ด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอด ทั้งหมดที่เขาเล่ามาล้วนโกหกทั้งสิ้น ไม่น่าเชื่อเลยว่า ขนาดฉันจ้องตาเขาขนาดนั้นเขายังกล้าพูดได้อย่างแนบเนียน ฉันสัมผัสได้ซึ่งเงาดำที่มันคลุมตัวเขาอยู่ เพื่อนของฉันดึงฉันออกไปพูดเตือนสติ ว่าอย่าหวังอะไร อย่าบีบจนจนแต้ม เพราะไม่มีประโยชน์ ในเมื่อมีแต่ความหลอกลวงทุกคนตัดสินใจเลิกคบ ปล่อยเขาไปตามวิถีทางของเขา เพียงแต่บอกจุดประสงค์ว่า ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตของฉันอีก เขาสัญญา....

ฉันอภัยให้เขาแล้ว อโหสิ ให้เขาแล้ว แต่ต่อนี้ไปจะไม่มีคนคนนี้อยู่ในชีวิตของฉันอีก เพราะเขาเลือกเองที่จะโกหก แล้วฉันจะคบต่อไปได้อย่างไร.... ลาก่อน ตลอดไป........

มดตะนอย