อนุทิน 131451
บุษยมาศ
เขียนเมื่อเมื่อวานก่อน...พี่หัวหน้างานเก่าส่งข่าวมาว่า...
ผอ.ที่ฉันเคยอยู่ด้วยและกล่าวหาว่า "ฉันเป็นกบฎต่อองค์กร"
ตอนที่ฉันได้สอบโอนมาอยู่มหาวิทยาลัย...
โดยกล่าวหาว่าฉันสารพัด เพื่อให้เสียหาย...
(เขาบีบฉันเหมือนลูกโป่ง ๆ ที่มันถูกกด บีบ
แต่บังเอิญลูกโป่งใบนี้มันไม่แตก ณ ตอนนั้น
เมื่อมันหลุดมือ มันจึงทะยานสู่ฟากฟ้า...
ฉันก็ยังนึกไม่ออกว่า ณ ขณะนั้น ถ้าลูกโป่ง
มันแตกขึ้นมา อะไรจะเกิดขึ้นกับตัวของฉัน)...
ฉันก็สู้อดทนในคราวนั้น...มาเมื่อวานก่อน พี่หัวหน้างานบอกว่า...
ผอ.คนดังกล่าวเป็น "มะเร็ง"...ฉันอึ้งไปเลย...
คิดแต่ว่า "ฉันอโหสิกรรมให้กับเขาคนนั้นทั้งหมด...
สิ่งใด ๆ ที่เขาเคยทำกรรมต่อฉัน ๆ ให้อภัยเขาคนนั้น
ไม่คิดผูกจองเวร คิดพยาบาท ขอให้หมดกันในชาตินี้"
กรรมที่เขาได้รับ นั่นคือ "กรรมจากตัวของเขาเอง"...
คนเราไม่พ้นกฎแห่งกรรมไปได้เลย...
ทำอะไรไว้ก็จะได้กรรมแบบนั้น...
ไขว่คว้า กอบโกยเพื่อให้ได้มา ได้มี...
สุดท้ายก็จะนำอะไรติดตัวไปไม่ได้เลย...
สิ่งที่จะติดตัวเขาไป นั่นคือ "กรรมดี กรรมชั่ว" ต่างหาก...
ความเห็น (2)
การให้ที่เหนือกว่าสิ่งใดคือ การให้อภัยทาน(สุดยอดครับ)อโหสิกรรม กรรมติดจรวดครับยุคท้ายปลายกัปล์
ขอบคุณคร้า คุณ Prayat ไม่รู้ว่าจะจองเวร จองกรรมกันไปทำไมค่ะ สุขอยู่ที่ใจของเราเองมากกว่าค่ะ…แล้วกรรมต่าง ๆ มันก็จะหมดไปเรื่อย ๆ สุดท้ายเราก็จะไม่มีกรรมต่อใคร ๆ เขาเรียกว่า “หมดกรรม” จริง ๆ ค่ะ :)…