| อนุทิน ... ๕๑๙๙ |
"ไม่อยากเขียนในแ่ง่นี้"
...
ไม่อยากเขียนสิ่งใดในแ่ง่ลบ
แต่เท่าที่ประสบเกินหวั่นไหว
รักษาศีลรักษาธรรมนำจิตใจ
แต่ก็ไม่บรรเทาเท่านั้นเอง
อยากจะหาคนเข้าใจได้สักคน
ว่าความทุกข์มันล้นคนข่มเหง
ถูกกระำทำกรรมหนักอย่างหวั่นเกรง
ถึงมันเป็นเช่นนั้นเอง ... วังเวงใจ
...
บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่ (ยามวังเวง)
๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๖
น่า สง สาร จัง
ค่อย ๆ แก้ไขไปค่ะ…ถ้าเป็นปัญหาที่ทำงานเล่าให้พี่ฟังบ้างก็ได้ เพื่อประสบการณ์ในการทำงานของพี่จะช่วยได้บ้าง…แต่ถ้าเป็นปัญหาหัวใจช่วยม่ายยยยยยได้คร้า…คริ ๆ ๆ
เข้าใจค่ะ…..เชื่อในกฏแห่งกรรมค่ะอาจารย์ เพียงแต่จังหวะและเวลาอาจจะช้านานต่างกันไป
ขอบคุณมากครับ พี่ บุษยมาศ ·;)…
เชื่อเช่นนั้นเหมือนกันครับ คุณครูนก noktalay ;)… ขอบคุณมากครับ
รัก ย่อมเข้าใจ ในรักนะคะ
หากไม่รัก ก็จึง ไม่เข้าใจในรัก ฉันนั้น ใช่ไหมครับท่าน ผอ. ;)…