อนุทิน 129146

๑๑/๐๙/๒๕๕๖

 

อนุทิน  ๓๑.

 

“เตือนความจำทำคอม”

 

เมื่อวานตอนเย็นมีเด็กนักเรียน ๒ พี่น้องต่างหมู่บ้านมาใช้คอม เครื่อง ๑ กับเครื่อง ๒ ว่าง  คนพี่ใช้เครื่อง ๑ คนน้องไม่ยอมใช้ เครื่อง ๒  เธอบอกว่า “เครื่อง ๒ มันซ้า เดี่ยวรอเครื่อง ๓ ก่อนเหลือเวลาเท่าใด๋?” (เธอทั้งสองมีรกรากบรรพบุรุษมาจากเลยและทางอีสานห่างจากบ้านผมไปหลังเขาประมาณ ๒ กิโลเมตร)  ผมก็ตอบว่า “เครื่อง ๓ ใกล้หมดเวลาแล้ว ถ้าสักกำหนา?”  ผมจึงได้ลุกไปเช็คดู เออ มันก็ผิดปกติจริง ๆ ตรงที่ปุ่มสามเหลี่ยมเล็ก ๆ ถัดจาก shut down มาตัวหนังสือที่ขึ้นให้เราเลือก start, sleep,lock… ไม่ขึ้น ไม่สามารถรีสตาร์ทเครื่องได้  จึงคิดว่า น่าจะผิดปกติจริง ๆ  เอาไว้พรุ่งนี้ก่อนเถอะ ถึงค่อยจัดการ 

เช้านี้ตอนสาย เปิดร้านได้สักพักก็จัดแจงเอาแผ่นวินโดว์ที่มีอยู่มาบู้ทเข้า cdrom ที่ไบออสกด f10 เอ็นเทอร์แล้วใช้แผ่นวินโดว์ติดตั้งใหม่ โดยไม่ลืมที่จะ format วินโดว์ที่มีอยู่ในฮาร์ดดิสก์ก่อนหน้านั้นออกไป เสร็จแล้วก็เช็คไดรเวอร์ ลงออฟฟิส ลงโปรแกรมเสริมอื่น ๆ พักเดียวก็เสร็จ พอมาทำงานอื่น ๆ อีกพักใหญ่ก็เลยลืม อ้าว เรายังไม่ได้คืนค่าไบออสนี่หว่า  จึงลุกไปเปิดคอมอีกครั้งแก้ไบออสให้กลับมาอ่านฮาร์ดดิสก์ดังเดิม นาน ๆ ทำทีก็ให้ลืมไปได้เหมือนกัน ความรู้ไม่ได้มากอะไร แต่ก็พอแก้ปัญหาได้โดยไม่ต้องพึ่งใครมาทำให้

 

ทำให้นึกถึง ๒ วันก่อนที่น้องผู้ชายคนหนึ่งมาขอใช้คอมซึ่งพี่สาวของเขาก็เปิดร้านคอมเหมือนกัน ร้านของเขาใช้ระบบดิสก์เลส  ซึ่งใช้เครื่องแม่หนึ่งเครื่องคุมเครื่องลูกอีก ๑๐ เครื่อง โดยเครื่องลูกนั้นไม่มี ฮาร์ดดิส  เขาบอกว่า เครื่องแม่ถูกไวรัสรับประทาน ทำให้ระบบล่ม จึงไม่สามารถใช้เครื่องที่มีอยู่ในร้านได้เลยสักเครื่อง  ตัวเราเองก็ไม่เก่งและมีความรู้เรื่องดิสก์เลสน้อยมาก  แต่ดูแลคอมถึง ๒ ร้านได้  คอมเพียง ๑๐ เครื่อง จะทำดิสก์เลสทำไม  เครื่องไหนเสียเราก็ซ่อมเครื่องนั้น  เครื่องอื่น ๆ ก็ยังสามารถใช้ได้ ไม่เสียลูกค้า  ถ้ามี ๒๐ เครื่องขึ้นไปก็ว่าไปอย่าง และที่สำคัญ “เตือนความจำทำคอม” ให้เรา ช่วยให้เราไม่เป็นอัลไซเมอร์ได้เป็นอย่างดี แถมยังประกันความเสี่ยงได้ดีกว่าด้วย ทำไมเราคิดไม่เหมือนเขานะ...หรือว่าเขาซ่อมไม่เป็น...

["พี่หนาน"]

ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านมากครับ