| อนุทิน ... ๔๔๗๘ |
"การศึกษาไทย"
"... การขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงในวงการการศึกษาเป็นงานปราบเซียน เพราะโครงสร้างที่ใหญ่โตและมีระบบระเบียบที่เแทบจะไม่ถูกปฏิรูปมานานนับร้อยปี (แม้ว่านักการเมืองทุกพรรคบอกว่าจะปฏิรูปการศึกษา) เรามีโรงเรียนกว่า ๓๐,๐๐๐ โรง ครูกว่า ๖๐๐,๐๐๐ คน กินงบประมาณแผ่นดินประมาณ ๒๒ % ของงบประมาณแผ่นดิน ซึ่งส่วนใหญ่ (๘๕ %) จ่ายเงินเดือนครู เราจึงเหลืองบประมาณเพียง ๓ % กว่า (ของงบแผ่นดิน) ในการดูแลคุณภาพการศึกษา ถ้าเปรียบเป็นรถไฟ ขบวนรถนี้ซดน้ำมันมาก เครื่องรั่วและหลวม ล้อขึ้นสนิม บรรทุกล้นถึงหลังคา จึงวิ่งได้ช้ามากจนดูเหมือนไม่ได้วิ่งออกจากสถานีมาหลายปีแล้ว (แต่มักมีคนชอบเอาของไปฝากให้รถไฟพาไปส่งอยู่บ่อย ๆ ทั้งที่ก็รู้อยู่ว่ามันมักจะไปไม่ถึงปลายทางที่ต้องการ เพราะทางวิ่งข้างหน้าเป็นทางขึ้นเนินอีกต่างหาก) ..."
อาจารย์สุธีระ ประเสริฐสรรพ์ เขียนไว้ในหนังสือ "วิจัย...งานที่สร้างความสุขร่วมกัน" ในตอน "สกว. กับ การศึกษา (๑)"
ครูเป็นปัจจัยชี้ขาดในการขับเคลื่อนการปฏิรูปการศึกษาระดับห้องเรียน จึงต้องตีโจทย์หา manipulative variables เกี่ยวกับครูที่มีผลต่อคุณภาพการจัดการเรียนการสอน แล้วพัฒนา ทำอย่างไรให้ครูมีปัญญา เป็นนักทดลอง/วิจัยเพื่อแก้ปัญหาในห้องเรียนของตน หาวิธีการที่ได้ผล ไม่ลอกเลียนทำตาม ๆกันทั้งประเทศ
งานขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงครูเป็นงานปราบเซียนแท้จริง ยากกว่าปฏิรูปโครงสร้าง ระบบระเบียบ ฯลฯ มากมาย คงต้องให้ครูระดับเหนือเซียนเป็นคนปราบ เหนือฟ้ายังมีฟ้าฉันใด เหนือเซียนก็ยังมีเซียนฉันนั้น ยังมีความหวังเสมอ
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ ทะเลงาม ;)...