แม้ว่าตอนนี้...ยังมีความกังวล...ยังมองไม่เห็นหนทาง...และยังไม่สามารถวางใจอะไรได้
ด้วยความสับสน...เวียนวน อยู่แต่ในทัศนวิสัยอันคับแคบ ภายใต้ความครุ่นคิดของตัวเองนั้นคงหาทางออกไม่ได้
เหนื่อยเกินไปแล้ว.แต่แค่เดินต่อไป....ไม่ปิดโอกาส....ไม่กลัว....ที่จะต้องเจอกับอะไร....ไม่ลังเลสงสัย....ที่จะลอง
ยอมปล่อยสิ่งที่คิดว่าจะได้รับไป........เพื่อเปิดโอกาส ตัวเองได้เป็นผู้ให้....ก่อนที่จะไม่มีโอกาสเหลืออยู่....
ด้วย.....ความจริงใจ ที่จะดูแล ผู้ให้กำเนิด ....มีค่ายิ่งกว่า...อนาคตของตัวเอง
ด้วย.....ความจริงใจ ที่จะทำงานๆ ให้ก่อประโยชน์จริงๆ ....มีค่ายิ่งกว่า...ขั้นเงินเดือน จากข้อมูลในกระดาษ
แค่ยังไม่เกิดผล แต่ไม่ได้มืดมนอย่างที่คิดหรอก............นี่เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้ว มิได้โง่เขล่าแต่ประการใด
ร่มสีเทา ;)...